Coralie schreef op maandag 23 november 2009, 15:47:


Yep, ik heb gelijkaardige fotootjes van die ettertjes. Mijn DA zei ook dat ze van horzels kwamen (en ik doe zo mijn best om die eitjes van hun vacht te halen Grr )
Lena

Joels schreef op woensdag 25 november 2009, 16:27:


GEDULD, GEDULD, TIJD, RUIMTE GEVEN, NIET OPSLUITEN, eerlijk zijn, aanwezig zijn, vriendelijk maar duidelijk zijn, altijd rustig benaderen, probeer een maatje voor hem te zoeken als hij die nog niet heeft, verwacht niets van hem en wees blij met wat je van hem krijgt.

Onze ruin was 15 toen we hem kochten. Ik heb hem gekocht omdat hij "rustig" was. Nadien (bijna 2 jaar later) hebben we beseft dat we een depressief paard hadden, dat absoluut geen vertrouwen had in mensen, maar zo goed was om niet te bijten, stampen of wat dan ook... hij hield alleen niet van contact, legde zijn oren naar achter bij aaien of borstelen, trok altijd zijn hoofd terug als je hem daar wilde aanraken... kortom, hij werd het liefst gerust gelaten

Nu zijn we weer 3 jaar verder en we hebben een content en actief paard in de wei staan dat de baas speelt over merrie en geweldig kan ravotten met ons veulen, die uit zichzelf goedendag komt zeggen als we aan de wei komen, een heerlijke kameraad die nu meestal wel van van een stevige aai/poetsbeurt houdt, een paard dat chagerijnig wordt als je je teveel met de andere bezig houdt, dat dus nu wel aandacht vraagt, dat met plezier dingen voor je apporteert...
Hij is nu 19 en hij is volop bezig aan zijn 2de jeugd...

We beseffen dat we hem 2 jaar tekort hebben gedaan, en hij heeft blijkbaar ook geen leuk verleden gehad (wat precies, weten we niet), maar dat heeft hij ons blijkbaar vergeven. Als jij al positief kan starten...

GEDULD DUS,
Lena

Joels schreef op vrijdag 27 november 2009, 12:35:


Hallo,

Ik heb een gelijkaardige situatie meegemaakt. Mijn ruin stond 24/24 op stal. Hoogstens één keer of 2 keer per week een uurtje buiten, nooit gras, vooral krachtvoer.

De overgang heeft zo'n maand geduurd (van 1 mei tot begin juni). Begonnen met een uur per dag op de wei, en dit langzaam opgebouwd. De mest werd nauwkeurig in het oog gehouden, als het wat platter werd, dan werd hij weer wat vroeger binnengehaald.
Op de plaats waar hij toen terecht kwam werd al veel meer hooi gevoerd en in verhouding minder krachtvoer.

Hij is toch wel een half jaar echt mager geweest (maar wel erg actief), je zag hem echt invallen (echt niet mooi om naar te kijken), terwijl ons andere paard dat we toen kochten en wél al veel op de wei kwam er wel goed uitzag.
Hij kreeg bietenpulp bij en ook nog steeds krachtvoer, maar dat hielp in die periode precies niet veel.
De 2 de winter lukte het ook nog niet zonder deken (de eerste kwam het nog niet bij ons op om het er niet op te leggen).
Op dit ogenblik staan ze beiden enkel op hooi, en zelfs niet meer continu omdat ze te dik zijn (zelfs onze zogende merrie).

Onze ruin heeft dus echt wel een overgangsperiode doorgemaakt, om zijn spijsvertering te laten wennen (in die periode had ik nog nooit van PN gehoord en zat ik echt met de idee dat we niet goed bezig waren).
Nu weten we gelukkig beter en we hebben nog geen seconde spijt gehad (hoewel we in deze periode wel eens zuchten als we in de regen en modder mest aan het ruimen zijn)

Dus doe het rustig aan, en weet dat het tijd vraagt. Observeer je paard goed en volgens mij kunnen ze het op termijn allemaal. Volgens mij maakt het niet zo veel uit in welke periode dat je begint, zorg er gewoon voor dat je het gras langzaam opbouwt, en geef hem onbeperkt hooi (dat deden wij niet).

Groetjes, Lena

stumperd schreef op zondag 29 november 2009, 16:48:


Ik had je berichtjes ook al gemist, fijn dat je terug bent, maar zeker niets forceren hé, zulke dingen hebben tijd nodig.
Ook van mij veel moed toegewenst in deze moeilijke tijd.
Lena

Christel Provaas schreef op woensdag 2 december 2009, 19:10:

Wat is er mis met compostwormen aaien???
Ik heb trouwens een nichtje dat zeer graag zo'n compostworm als huisdiertje zou hebben (net als een stel huisspinnen, sprinkhanen, kevertjes....), echter mama verzet zich hiertegen met klem.

Sky schreef op donderdag 3 december 2009, 11:22:

Zij rijdt dus Zichbaar Zeer Zwaar
Valt dit niet gewoon onder dierenmishandeling?

Bij deze hele vegetariërdiscussie heb ik heel gemengde gevoelens. Ik ben er geen, en ik ga er ook geen worden.
Maar ik ben blij dat ik de keuze heb om het al of niet te doen.

Ik ben vorige maand naar Burkina Faso geweest, het 3de armste land in de wereld. En we hebben steun verleend aan kleinschalige dierenkwekerij (een 20 tal kippen en eenden en een 5-tal schapen).
Ik hoop dat ze veel nakomelingen krijgen zodat ze allemaal smakelijk opgegeten kunnen worden... en een aantal gezinnen net iets meer te eten hebben dan wat maispap of iets dergelijks (als de oogst al niet mislukt).

Lena,
Een rare blanke, die paarden heeft en er niks nuttigs mee doet (niet om op te eten, niet om een kar te trekken, niet om geld mee te verdienen)