Mariette Stegwee schreef op vrijdag 4 december 2009, 8:02:


Heel erg sneu voor je. Dat is altijd zo'n rotbeslissing.
Als de mogelijkheid er is om hem thuis te laten inslapen, dan zou ik dat doen. Dat levert de minste stress op en is vaak voor jezelf en de paarden het beste.
Daarna kun je ermee slepen wat je wilt. Het is dan slechts een dood lichaam (voor mij iig) Of je de merrie erbij moet laten of niet is een eigen keuze. Daar zijn voor en tegenstanders van en het is afhankelijk van de mogelijkheden die je hebt.
Ga vooral af op je eigen gevoel.

Heel erg veel sterkte.

Merel Stoffers schreef op zaterdag 5 december 2009, 0:10:


dromen zijn altijd goed, maar als je ze in de praktijk wilt brengen, is het wel verstandig om ook realistisch te zijn. Wij hebben alles zeer realistisch bekeken toen we gingen emigreren en dat is altijd goed geweest.
We zien menig kapot lopen op al te romantische ideeen...
Dat wil niet zeggen dat je niet de keuze moet maken om te vertrekken als je het moe bent in nl. Absoluut niet, Of andere dromen in vervulling brengen.... nee.
Maar wel de voetjes aan de grond houden, zodat de droom geen nachtmerrie wordt.

Overigens... ik zou dus ook echt niet meer terug willen naar nl.

Merel Stoffers schreef op zaterdag 5 december 2009, 0:10:


dromen zijn altijd goed, maar als je ze in de praktijk wilt brengen, is het wel verstandig om ook realistisch te zijn. Wij hebben alles zeer realistisch bekeken toen we gingen emigreren en dat is altijd goed geweest.
We zien menig kapot lopen op al te romantische ideeen...
Dat wil niet zeggen dat je niet de keuze moet maken om te vertrekken als je het moe bent in nl. Absoluut niet, Of andere dromen in vervulling brengen.... nee.
Maar wel de voetjes aan de grond houden, zodat de droom geen nachtmerrie wordt.

Overigens... ik zou dus ook echt niet meer terug willen naar nl.

marjolijn schreef op woensdag 16 december 2009, 11:09:


Dat is idd niet te hopen-
Wat mij betreft, moet het zo dus iig absoluut niet.

Een hoop gel***l en gezweef, zogenaamde psychische bullsh**
en blootstelling aan een gevaarlijke situatie waarbij interactie wordt overgelaten aan een vrouw die geen benul heeft van paardentaal en daarbij , naast haar bestaande problemen, nog even een extra mislukking krijgt voorgeschoteld.
Vervolgens wordt het nodig gevonden om het paard even te laten zien waar zijn plaats is, terwijl het beest alleen reageerde op voorgaande communicatie.
Het ' laten zien waar zijn plaats is' gebeurt dan dmv tamelijk zinloze acties, waar noch het paard, noch de hulpzoekende ook maar een beetje mee opschieten.
Naast haar bestaande problemen heeft ze aan het eind van de sessie nog een probleem erbij gekregen; angst voor het paard en wrs een gevoel van mislukking.
Triest.

Ennuh... ja, ik heb met gehandicapten en paarden gewerkt als vrijwilligster, maar op een heel andere manier en ja, over psychologie weet ik ook wel iets... heb een tijd psychologie op de universiteit gestudeerd
(maar niet afgerond)