Maria Delavega schreef :
> Als je even kan verpozen, dan is het toch al wat...
> Dat heb ik ook gedaan, in Frankrijk (Larzac, Tarn en Le
> Herault).
> vliegjes (mijn paardevriendjes zijn jammer gevoelig aan
> zomerexceem), dus niet ok voor de paardjes, net zoals de
> ardennen ook waarschijnlijk geen optie zal zijn.
> Het bergleven in welke streek dan ook, da's pas echt leven!
Kijk, je kunt je natuurlijk wel spiegelen aan dat wat je niet hebt en wat je graag zou willen hebben, maar ik denk dat de kunst is dat je tevreden kunt zijn met wat je hebt. Overal is wel wat, Maria.
Jack en ik hèbben dat leven met de paarden, het stuk vrijheid, de ruimte om ons heen, de eenvoud. Omdat wij die keuze bewust maakten. Mensen die hier komen ervaren het hier vaak als 'vakantie' het-gevoel-van-vrijheid, hoe romantisch. Da's hartstikke fijn en het blijft ook heel mooi om te horen.
Echter, zo idyllisch is het echt niet altijd als je voor de derde keer in één dag zeiknat geregend, bent, het koud hebt, bevroren handen, moet waden door de blub, je zorgen om je dieren maakt, wakker ligt als je het buiten tekeer hoort gaan. Je terrein in een modderbenden ziet veranderen. En dan heb ik het niet eens over de stress, het financiële gedeelte, de zorgen of je klanten wel terug blijven komen; het geregel en geplan, het nachtenlang doorwerken omdat het overdag gewoonweg te druk was om je ding te doen en daarbovenop de eeuwige vermoeidheid.
Begrijp me niet verkeerd. Wij zouden nooit meer anders willen.
Elke stap die we zetten, zetten we voor onszelf en onze paarden. Het loopt, het draait hier. Maar daar is echt wel een en ander aan vooraf gegaan. Wij zijn nu 6 jaren verder en ik zal je dit vertellen; het is maar goed dat ik niet wist wat er op me afkwam toen wij deze stap gezet hebben anders had ik er nooit aan durven te beginnen. Want ook wij hadden die romantische ideeën van lekker met je paarden, de ruimte, het groen etc. Maar er moest ook brood op de plank komen, de huur moest betaald, dierenartsenkosten, rekeningen, hooi inkopen, weides zoeken, bekendheid krijgen ennogveelmeer....
En dat is iets wat je van te voren niet incalculeert als je uit je veilige en geregelde oude leventje stapt.
Groet, Pien
Warboel
