Geluk én vrijheid zitten niet in hoe je woont én waar je woont. Geluk én vrijheid horen in jezelf te zitten. Dromen? Die komen voort uit een ontevredenheid. Ontevreden zijn met jezelf of je leven, is de onderliggende bron van dromen. Dit wordt gestimuleerd door romantische beelden op televisie of film. De prins op het witte paard, het romantische huisje op de prairie. Ik heb nog nooit een film gezien met een lelijke kerel op een kreupel paard in een bouwval zonder voedsel. Dat zou ook niet leuk zijn om te zien, toch? Nee, de mooiste mannen en vrouwen komen voorbij in de meest ideale omgeving om het plaatje ideaal te krijgen ... Een vlucht uit de werkelijkheid. Dromen zijn bedrog!
Authenticiteit, jezelf zijn en daar naar leven, dat is wat het zou moeten zijn. Als er geen morgen meer zou bestaan, kun je daar dan vrede mee hebben? Door vooraf keuzes te maken, schep je voorwaarden. Voorwaarden voor wat? Eerst dit doen, dan dat leren, dan misschien nog wat anders ... kortom je stelt uit, je schept voorwaarden om iets niet te doen, maar ondertussen wel mijmeren hoe de ideale situatie er uit ziet. Pien beschrijft het zo vreselijk mooi, zij wilde iets en heeft daar de stappen voor gezet ... wellicht dat ze nu kan zeggen dat ze dingen anders had moeten doen, maar dat is de ervaring. Die krijg je alleen door dingen te doen! Vooraf alles regelen en uitsluiten, is niet mogelijk. Probeer je dat toch, dan leef je niet of durf je niet te leven en zul je altijd ontevreden zijn en blijven dromen. Vraag eens aan de mensen die de door jou gekoesterde droom werkelijkheid hebben laten worden hoe ze het gedaan hebben? Vaak zul je het antwoord krijgen "gewoon gedaan". Ofwel: mens, durf te leven!

Huertecilla schreef op zaterdag 5 december 2009, 9:34:


Ik wil niemand voor zijn hoofd stoten ... maar hier word ik toch een klein beetje niet lekker van!
Lekker kroelend Vlekje slachten? Verwacht je nu een lintje van de koningin? Kom op zeg! Vee dat geslacht wordt, daar heb ik niet zo moeite mee, anders moet ik ook geen vlees eten en dat eet ik wel. Maar in mijn ogen doet een echte slachter het in stilte met respect voor het dier en gaat er zeker geen poëtisch stukkie op een forum over schrijven. Moet ik nu ontroerd zijn dat Vlekkie zo lekker kroelend de pen door het hoofd kreeg of de strot door gesneden is? Fijn voor Vlekkie hoor .... chapeau!!! Ik vind het een beetje een ego-strelend verhaal, erg goedkoop!