Spirithorses schreef op vrijdag 4 december 2009, 23:56:


Precies, daar zit de rust en de voldoening. Echt het is nergens buiten te vinden, bij elke omgeving neem je jezelf mee, met de hectische gedachtes en zorgen of bijtende kritiek. Die rust en voldoening bezit iedereen van nature, dat terug vinden als je het even kwijt bent, is de schat waar iedereen naar verlangt. Zoek het buiten je, dan zie je duizend belemmeringen en als je die overwonnen hebt de volgende duizend, enz.

Groet, Michiel

Piet schreef op zaterdag 5 december 2009, 8:17:


Volgens mij heb jij het licht gezien

Zo heb ik binnen een uur rijden wel tien fundamenteel andere routes.
Het zou voor mij lastig worden, te wennen aan alleen maar bos en
dan zoals op de veluwe, altijd het eerste half uur de zelfde weg alvorens je een keuze kunt maken. Altijd het zelfde stukie, tjonge dát is afzien. Te zien op mijn website, al die leuke plekken zijn 2 ritten van 2 uurtjes. En dat is de helft nog niet gezien.

Anja Seijn schreef op zaterdag 5 december 2009, 9:31:


Helemaal mee eens


Hier ben ik niet mee eens, welliswaar is "mens durft te leven" een mooie ervaring. Het leven voelen, in achter je pc zitten, is altijd verstandiger als je achter je pc zit. Het leven voelen als je zit te dromen, is altijd verstandiger als je zit te dromen. Het leven voelen als je bij paard bent in de modder, is altijd verstandiger als je in die modder zit.

Je snapt'um

Michiel
Maar wat veroorzaakt het dat je het leven niet voelt ...

joop schreef op maandag 7 december 2009, 10:26:


De ratio heeft een andere inhoud, en daarmee een ander gevoel!
Elk ja élk gevoel wordt opgeroepen door ratio.

"Gevoelens van Afschuw" zowel als de berusting van "als ik vlees wil eten, dan moet dit gedaan worden" worden opgeroepen door andere gedachtes. De emoties van een chirurg rondom bloed worden ook bepaald door zijn ratio. Een vegetariër denkt, "ik wil niet doden en al helemaal niet slachten, dus eet ik geen vlees".

Veel vleeseters willen wél vlees eten en niet doden en al helemaal niet slachten. De eigen lafheid (om geen vegetariër te worden of om geen slachter te durven zijn) hoeft niet ontkend te worden, het is er gewoon, en daar is niets mis mee. We hebben te leven met de realiteit zoals zich dat aandient in onszelf.


Groet, Michiel

Spirithorses schreef op maandag 7 december 2009, 22:56:


Voor een sterke weerstand is veel vrijen wel goed, maar veel slapen ook.

amar schreef op woensdag 9 december 2009, 13:44:


Mark Rashid zijn laatste 3 boeken gaan er over dat je de kwaliteiten die je bij paarden nodig hebt oefent in het dagelijkse leven. Zo maak je het veel grondiger eigen. Forum lezen en schrijven heeft veel weg van het paard begrijpen in wat die zegt. En het paard daarop nooit veroordelen in hoe die zich uitdrukt. En wel allert je eigen mening ernaast zetten zonder grofheid.

Groet, Michiel

Frans Veldman schreef op donderdag 3 december 2009, 12:24:


Dat is duidelijk, en ...
Wat moet ik hier nu van denken?
http://www.fonteine.com/dierlijke_eiwitten.html
Waarin talloze wetenschappers dierlijke eiwitten verantwoordelijk stellen voor allerlei kankers? Met name de China studie lijkt overduidelijk.
Frans zal het er niet mee eens zijn neem ik aan, maar hoe is dat te begrijpen?

Nu heb ik mijn voedings patroon sinds een week zo aangepast dat ik alle voor en nadelen van beide kanten hierin vervat, kijken hoe me dat bevalt.
Geen snelle suikers (waaronder geen fruit) en drie maal plantaardig vet en eenmaal dierlijk vet. Zo ziet het eruit op dit moment:

Smorgens een avocado (bevat oa. vet) met enkele tomaten.
Smiddags een rauwkost salade met ongebrande pinda's (bevat oa. vet)
Savonds rauwkost met 150 gram ongekookte zalm (vette vis).

Onverhit eten doe ik al 20 jaar dus de overgang was niet zo groot
Groet, Michiel

Michiel schreef op donderdag 10 december 2009, 14:02:


Vergeten:
En als tussendoortje gemengde rauwe noten (ook vet en plantaardig)
Interessant van die virus en kanker. Heeft echter niets met vlees en kanker te maken, toch?

joop schreef op donderdag 10 december 2009, 10:31:


Zo hebben ze bij mensen ontdekt dat het gen voor rood haar een veel grotere gevoeligheid voor pijn meebrengt. Niet zo raar dus als roodharigen meer moeite hebben om naar de tandarts te gaan.

Frans Veldman schreef op donderdag 10 december 2009, 16:48:


Plantaardige vetten is prima lees ik telkens, en dan blijft er genoeg heerlijks over om te eten vind ik. Rauwe groentes maak ik smakelijk door een bord op sieren met verschillende smaken, bijv. paar plakjes tomaat, reepjes paprika, enkele knoflook olijven, reepjes wortel en champignons. Daarnaast komt dan de moot zalm en het bord verder opgevuld met een gemengde salade, waarvan er nog meer is op tafel. Die gemengde salade kan een basis hebben van allerlei groentes, bijv. chinese kool. Verder zit daar meestal ui in, knoflook, olijfolie, pompoenpitten en zonnebloempitten, japanse sojasaus, azijn en kruiden. Als mijn disgenoten dan aan een stampot zitten dan kijken ze wel jaloers ja. Smiddags heb ik ook een soort stampot, maar dan van rauwe groentes met ongebrande pinda's, ik eet zelden sla trouwens, dat is net water

Frans dat mega onderzoek in China heb je daar een vluchtige indruk van of echt bestudeerd? Als de vors hogere sterfte cijfers aan kanker van de vleeseters daar, vooral op hoge leeftijd voorkomt. En de gezondheid daarvoor beter is dan de planteneters die op een andere wijze aan hun einde komen. Dan heb je een punt, anders niet, ik ken het onderzoek nog te slecht om dit te beoordelen.

Pien, patat nee nooit geen behoefte aan. Wel rozijnen en andere zoetigheden. En daarvan moet ik nu weer afkicken. Voor warme pantoffels zijn mijn voeten te warm, beneden de 5 graden buiten in de nattigheid doe ik wel graag mijn teenslippers aan of warmer met veel wind

Groet, Michiel

sandratien2 schreef op donderdag 10 december 2009, 21:29:


Streekgebonden is me iets te beperkt in voedselkeuze. De producten die dichtbij beschikbaar zijn zijn wel beter van kwaliteit en versheid en prijs. Toch zou ik de tomaten in de winter niet graag missen. Plantaardig vet is er niet zoveel in een smakelijke vorm, vandaar de avocado en olijfolie. Hoeveel soorten noten kun je hier oogsten? Ik gebruik een mix van amandelen, hazelnoten, paranoten, cashewnoten, walnoten en pecannoten. Overigens als ik van mijn zoet verslaving af ben, neem ik toch wel weer appel en sinaasappel met mate erbij. Maar geen zoetere vruchten of (al snel heel veel) rozijnen.

Groet, Michiel

Nils Vellinga schreef op vrijdag 11 december 2009, 23:41:


Dan leg je wel een heeeel groot gewicht aan zomer/winter aanpassing van ons lijf. Ik zie daar geen reden toe, de mens met zijn lijf en zijn fysieke behoeftes worden amper beinvloed door zomer/winter verschillen. Wel iets maar ook niet meer dan dat. En zelfs dat iets is nog moeilijk hard te maken, het meer de theorie die dit van belang kan achten.
Economisch gezien is dichterbij wat verstandiger, geen uitstoot bij vervoerskosten, dát is wel een punt van belang.

Onverhit eten staat dichter bij de natuur, mooi uit gedrukt!
Ik eet rauw, ook omwille van een theorie, en dat is mijn experiment. Ooit begonnen daarmee door info over "instinctief eten". Argumenten die ik daar vond zijn oa. dat wij mensen 10 miljoen jaar bestaan en pas de laatste 10 duizend jaar verhit zijn gaan eten. Ons lichaam is dus gevolueerd met rauw eten en die 10 duizend jaar heeft daar weinig aan kunnen veranderen. Er zijn aanwijzingen (ik ken de bewijzen niet) dat de grote en gezondheid van mensen door die overgang 10 duizend jaar geleden, toen de landbouw in zwang kwam, flink achteruit ging. De normale leeftijdsduur van mensen zou 120 jaar zijn en dat kelderde naar 40 als gevolg van gekookt eten. 10 duizend jaar doen we er nu al over om dit weer op te kunnen schroeven naar 80 jaar. Ik zeg niet dat dit allemaal waar is, ik blijf liever open voor alle mogelijkheden en ga verder met mijn experiment. Verder werd er beschreven dat alleen mensen gekookt eten en dieren niet, waarom aan die extreme uitzondering vast blijven houden? En dan eten verhitten en onder een microscoop zien wat er van de cel structuur is overgebleven, eet smakelijk, dat wil je niet weten noch eten, als je dit vergelijkt met de mooie beelden van onverhit voedsel. Het is enkel cultuur dat we eten verhitten, verder is er geen enkel reden waarom we dit zouden doen. Hoogstens zijn we dusdanig verzwakt met voedsel kunnen verteren dat de overschakeling even wennen is, meer niet. En wees niet bang, er is nog niemand die ik ken die op grond van mijn info dit ook geprobeerd heeft, prima ook goed, bekeringsdrift heb ik allang niet meer hier in. Tis dat je er na vraagt en dan mag je alles weten.

Groet, Michiel

e m kraak schreef op zaterdag 12 december 2009, 17:31:


Bij mijn weten wel Egon, diepgevroren zalm, is verder niets mee gebeurd en is zeer smakelijk. Haring eet ik zelden, te veel zout, maar is ook rauw bij mijn weten. In een restaurant heb ik eens rauwe forel filet gegeten met een snufje zout, was heerlijk. Aan rauw vlees (wild bijv.) waag ik me niet ( ooit eens gedaan) dat geeft een te heftige lichaamsreactie. Dat gaat zomaar niet, omdat het lijf rauw vlees direct gaat gebruiken voor cel regeneratie en je daarop sterke ontgiftings reacties krijgt. bovendien is vis me gezonder en lekker genoeg. Ik stel niet veel eisen, vis is al luxe genoeg daar hoeft echt geen vlees bij.

Overigens eten zoals apen, wil zeggen bijna alleen fruit, dan moet je inderdaad nog al wat kilo's weg werken. Met een hartige groente salade met een stuk zalm ben ik slechts iets meer tijd kwijt. En het klaarmaken gaat weer vlugger en de afwas helemaal