Peter Donck schreef op zondag 6 december 2009, 10:19:

Kruising is net zoiets als waar Frans naar verwees over voorouders.
Opa van vaderskant was een wild zwijn-bastaard en van moederskant een overgrootvader.
Dat is en blijft dan kruising.

Een paar weken terug was ik bovenin de Sierra de Loja. Daar schoot een zwart-witte zeug met een hald dozijn pyama-biggen door de struiken.
Dat is dan een ontsnapte kruising en de jongen hebben een wilde pa. Zo´n jong wordt dan wel eens gevangen door de honden bij een drijfjacht en weer bij de fok gebruikt. Zo´n kruising was opa waar ik naar verwijs bijvoorbeeld.

Het verschil met de meest bekende pata negra is dat het vlees iets meer dooraderd is en de varkens heben wat ruigere vacht. Hier en daar noch een gelig bandje in het haar.
Romeo, vorig jaar, had een regelrecht wild zwijn borstel op zijn schouders.

Er is aardig wat genetisch onderzoek gedaan naar de oude varkensrassen om wat inzicht te krijgen in de geschieideing van het varken in Europa.
Het Europse Wilde Zwijn is de directe voorvader van de ´primitieve´ rassen en heel opvallend is dat in veel van de huidge wilde populaties een terugkoppeling te vinden is.
Ik heb voor Elke een schedel van een ´kruising´ klaar liggen om naar de uni te sturen ter referentie voor archeologen.
Ik hoop van een volgende drijfjacht een schedel van de wilde beer te krijgen en die kan dan ook ter vergelijking die kant op.

Ondertussen is Springbig weer een schouder en stuk rugspek kwijt.
Ga het karkas zo in de lengte halveren.

Van Vlekje is een feestmaal in voorbereiding. Deze schotel staat in inmiddel weer in de over langzaam te carameliseren:

Wat het op dit topic genoemde respect en paardslachten betreft; voor míj is het zelf slachten en eten van zo´n goede vriend het ultieme respect wat je kan bewijzen. Knap wat respectvoller dan naar een slachthuis laten vervoeren voor destructie.
Kwestie van beleving.
In die zin kan ik de redenering voor bepaalde variaties van kanibalisme ook volgen.
Juist dát aspect, die geestelijke beleving, is (voor zover we weten) iets unieks van recente homoniden.

en ui.
De aangebraden geit ligt in een bed van garnituur, wat nu ligt te caramelliseren.

Even een andere zijstap.
De doorgezaagde verse ruggengraat van Springbig toont perféct hoe een ruggengraat ook bij een paard in elkaar zit.
Je kan de wervels, wervelschijven, centrale zenuwstelsel en de verschillende (vloei)stoffen perfect zien.
Het meest inzichtelijke is het kraakbeen van de wervelschijven.
Je kan schokkend goed zien hoe zacht en kwetsbaar dit spul is. Het bestaat uit een amorf ´vulspul´ in een poreus zachtbot structuur.
Je hebt geen hersengymnastiek nodig om te zien dat dit spul het zwaar voor de kiezen krijgt bij de buigbelating op de ruggengraat onder ruitergewicht.
Je hebt geen hersengymnastiek nodig om te zien wat er onder je lijf tussen wervels uitperst als dit spul nog niet uitontwikkeld is.

Ook de spiergroepen leren je veel trouwens.
Ik heb een paar van die grote anaotomische platen van de veearts van het paard en het is heel inzichtelijk om bijna alles te kunnen terugvinden.
Je zíet zo wát er eingelijk wel niet dor bespiering bewogen wordt. Wat de zin/onzin van dresseren en trainen is.

joop schreef op zondag 6 december 2009, 11:07:


Ik zie dat verschil ook niet.
Ik heb núl probleem met opeten van gelukkig lekker in de dehesa levende of wat idem dichter aan huis gehouden paarden.

Ik schrijf nét dat ik mijn eigen paard als dat onverhoopt afgemaakt moest worden met afstand het liefste zélf zou doden, slachten en opeten. Dát met diep respect voor die vriend.
Laten ophalen voor slacht en destructie vind ík verraad.
Het is maar hoe je het beleeft.
Ik heb geen waardoordeel over hoe een ánder dat ervaart.

Eten en/of gegeten worden is onderdeel van de CO-cyclus van moeder aarde.
De laatste evolutie versie hominide is in die ecologie een top-eterd.
Het ´sapiens´ maakt dat de laatste versies er van zijn en de cyclus bewust zijn. Dat maakt dat sommingen die meer sapiensen daar conclusies over hun eetgedrag aan verbinden.
Persóónlijk sapie ík dat doden voor eten nul punt is mits het dier prettig geleefd heeft en niet lijdt bij het sterven.
De eventuele emotionele band met een dier maakt dat ik aan het leven en door daarvan ook een emotionele waarde hecht.

@Peter;
Nee, ik bedoel echt terugkoppeling naar de wílde populaties Wild Zwijn.

Uit genetisch onderzoek blijkt het Sus scrofa de voorouder is welke is gedomesticeerd doch dat er ook renente influx van ´wilde´ genen is doch ook dat de wilde populatie gedomesticeerde genen bevat.
Dat is als je ziet hoe dat hier gaat volkomen logisch.
De meeste van die streepbiggen van de zwart-wtte zeug blijven in de bergen en een enkeling daarvan zal lang genoeg leven om zich voort te planten.
Hier een foto van een schedel van een zeer zeldzame locale soort, Sus ibex andalucensis:

joop schreef op zondag 6 december 2009, 12:44:


Hoezo niet zover??

Omdat ik paarden voor het beríjden hou maakt de investering in het dresseren tot rijdier die paarden te duur voor vlees.

Als vleesleverancier zijn paarden als extensieve veeteelt op marginale gronden wel efficient doch zoals wij dat kunnen de helft minder efficient dan varkens.

Ik zie verder op zích geen verschil tussen het fokken van paard of varken voor vlees. Áls je al een verschil zou moeten laten wegen, is een varken ´moeilijker´ te verantwoorden want dat is slimmer dan een paard.

Neem ook het voorbeeld hond of kat, rat of relmuis.
Een relmuis (delicatesse in Romeinse tijden) is een rat met goede p.r.
Verschil tussen konijn en kat of tussen ree en hond is??? Dat een kat een konijn - en een hond een ree als prooi ziet?
Emotie, subjectieve ´waarde´. Ethisch is er tussen een kat of een konijn eten, een paard of varken eten, geen verschil.
Laat het dier fijn leven en doodt het zonder lijden.

Menig paard zou extensief geteeld voor vlees op een dehesa, in de marismas etc. onvergelijkbaar veel beter af zijn dan het paard van menig PN-schrijverd.
Kwaliteit van leven zit niet in de duur ervan noch in de eindbestemming na de dood.

Anja Seijn schreef op zondag 6 december 2009, 15:36:


Wát een geneuzel weer over wat men méént te vinden.
Vervolgens persoonlijk agren over een persoonlijke associatie bij hén die alleen informatief is over het eigen kukel....

Ik begrijp dat de meesten hier nog steeds niet met camargue-beugels zouden kúnnen rijden

Peter Donck schreef op zondag 6 december 2009, 16:34:


Het is een voorbeeld van parallele evolutie met Babyrousa

Anja Seijn schreef op zondag 6 december 2009, 17:45:

PaardNatuurlijk in het kort; situationeel rekbare integriteit.

Zoals Peter het schreef; ís er eens eerste hand ervaring, dan is de perceptie van de vorm weer reden voor persoonlijke aanvallen.

Droom verder. Dát soort dromen zijn inderdaad bedrog.
Succes met de keuzes voor de schappen in de supermarkt.

Was weer onaangenaam verpozen.

Nieuws reist snel maar zelden accuraat. Daarom een toelichting.

Wij bewonen een stuk land grenzend aan de bovenloop van een riviertje.
In het kader van milieubeleid is er een plan de rivierlopen te bepalen en te ´saneren´.
Het riviertje waar wij aan lopen is het eerste aan de beurt.
Waar het op neerkomt is dat gesteld wordt dat de rivier over ons land loopt (want overstroomd door een opstopping in de rivier) en dat dus niet van ons is en dat de paarden een milieubedreiging zijn....
Nu zijn wij uiteraad niet de enigen die getroffen worden en de procedure loopt met veel protest.

We hebben besloten dat dit een prima reden is om een nieuw doel te formuleren; een zeer kleinschalig (want kwali-tijd en zonder inzet van ´manege´paard als bedrijfsmiddel) ´HC-school´ op te zetten in de regio van de Eifel: Het practische ´hoe dan´ in het verlengde van de site huertecilla.net
De doelgroep is de paardenlíefhebber die paardgerichter verder wil en vastloopt bij het invullen van paardrijden volgens 21ste eeuwse bio-ethiek.

Hoe, wat, wannner is totaal een open vraag.
Aan de en kant moeten de paarden waarschijnlijk op korte termijn hier weg, maar verkopen van ons bezit is onmogelijk zo lang deze procedure loopt. We zitten soort van klem tussen hamer en aambeeld.

Dat is in het kort de situatie.
Wie weet verrijst er een mooie fenix uit de as.

hc

Koopaktes met grenzen, gemeentelijke vergunningen, zelfs provinciale zijn hierdoor herroepen.
Er is ook geen vergoeding voor grond welke defacto afgenomen wordt.

´Ja maar..... dat kan toch niet!´
Dat zegt zelfs Brussel tegen spaanse president Zapatero. Het gebeurt echter wel.

´Ja, maar...´ dat zeiden wij ook, doch het is wel gewoon administratieve beroving.
Het is inderdaad voor ons Noorderlingen buitenaards zoals met de rechten van de burger en privaat eigendom wordt omgesprongen.

Het waterschap wat vernatwoordelijk is voor het onderhoud van de rivierloop heeft dit niet gedaan. Daardoor is de boel overstroomd.
Ze hebben een wetenschappelijke studie laten maken dat de boel oeverstroomd en claimen dat de rivierloop.
Hoezo totaal onacceptabele belangenverstrengeling?
Het is echter zo in de wet en staatsorganisatie geregeld.

We hebben gezien hoe ouderen met een stukje grond gesust worden met verkeerde informatie en dan voor akkoord tekenen.
Je kan niet tussenbeide komen, want dan word je weggestuurd omdat je geen betrokkenen bent.
Er wordt staalhard gelogen en ook zelfs onwaarheden toegezegd. Staat echter níets van op papier = telt niet en gewicht van de wet straks wel.
Ook wordt doodleuk gezegd door de projectverantwoordelijke dat de termijn van bezwaar van 15 dagen (werkdagen maar de zaterdagen tellen ze mee, doch dat zeggen ze niet) niet zo nauw luistert terwijl 1 (zater)dag te laat = te laat!
Je rechten op papier zijn niet veel waard in een conflict met een malafide overheid.

Dat onrechtvaardig vinden helpt verder niet.
Het is ook niets wat we hadden kunnen weten, waar we ons op hadden kunnen voorbereiden. Het is op basis van een Koninklijk Besluit van ná onze vestiging hier maar het heeft terugwerkende kracht.
Het is ook volstrekt on europees dat de burger pas in de uitvoerende fase kennismaakt met wat er speelt.

Nogmaals; totaal buitenaards voor ons. Wij kunnen het ook nog steeds vrijwel niet bevatten maar:
Feit = onteigening van kadastraal geregistreerd eigendom zonder vergoeding en intrekking van alle vergunningen betreffende het gebruik van grond binnen 100 meter van de nieuwe grens.

Als je het niet kan geloven, dan begrijp je wat wij ervan vinden. Wat we ervan vínden is verder leuk en aardig, maar weinig constructief.
We moeten hier weg doch het beetje waarde wat ons bezit nog heeft zit voorlopig vast.
Ik ga er hier verder niet meer op in. Ik schrijf dit opdat de informatiemolen een feiten heeft.