Piet schreef op zondag 6 december 2009, 16:21:


Neen dat is het(show bedoel ik) zeker niet Piet en je uitleg over hoe je grootvader met doden van een dier omging hield duidelijk de boodschap in dat het niet uit plezier was maar dat het een noodzakelijk iets was voor hem op dat moment. Anderzijds vind ik het toch een eerlijke zaak wat er met de geit gebeurde en heel wat minder laf dan de meesten van ons die mishandelde dieren uit de supermarkt kopen.( het groeiproces is wel in gang maar vergt jaren)

grtjes

Britt Claeys schreef op maandag 7 december 2009, 1:15:


Mooi Britt! Degene die bij ons mee op de wei staat werkt in een centrum waar kinderen worden begeleid. Zij doet aan paardencaoching of hoe je dat noemt met kinderen. Haar doel is bv om kinderen te leren hun grenzen te bepalen, opnieuw vertrouwen te krijgen of iemand toe te laten in hun leven dit door te leren aanraken enz. Zij is net terug van een bijkomende stage in Engeland. Heel interessant
grtjes
Myr

sandratien2 schreef op maandag 7 december 2009, 9:33:


Stallen van hout???? lol lol lol

Eva Saegerman schreef op vrijdag 4 december 2009, 9:32:


Zo denk ik er ook over! Heel veel sterkte! Focus alle liefde in je tijdens het gebeuren op hem. Dat vind ik heel belangrijk want dan is hij in het laatste moment niet alleen.
Heel veel sterkte

Piet schreef op maandag 7 december 2009, 9:26:


Als ik jouw antwoord lees ontstaat er onmiddelijk een interessant gesprek in mijn hoofd en het is leuk om goede gesprekken te kunnen voeren. Jammer toch dat er hier op dit forum zo weinig mensen blijkbaar de mogelijkheid bezitten om verder te kunnen denken dan hun neus lang is en dan alles direct en boers gaan afkraken. Telkens opnieuw sta ik hiervan versteld. Misschien is de natuurlijke omgang bij mensen wel blaffen en bijten? Maar hoe vertaald zich dat dan naar de omgang met paarden? Worden die mensen dan ineens wel begrijpend en zacht?
grtjes
Myr

amar schreef op woensdag 9 december 2009, 13:44:

@piet

Een Arabier van 25j en en Shetland moeten dringend een thuis vinden. Eigenaars vertrekken naar Engeland voor goed. Weet iemand iets? Vooraleer de donder losbreekt, ik ken noch de eigenaars noch de paarden maar kreeg een s.o.s bericht en probeer mijn steentje voor die sukkelaars bij te dragen. Zelf heb ik geen zekerheid over mijn wei en niet de financiele mogelijkheden voor die extra zorg. De wereld redden gaat niet en dit klein beetje inzet in de vorm van een oproep is het enige wat ik kan doen.
grtjes
Myr

Maria Delavega schreef op woensdag 9 december 2009, 14:09:


Zoiets als pubers die met hun haar voor hun ogen, een pet over hun oren en een zonnebril op, vanalles uitkramen wat ze eigenlijk nie menen?