Christel Provaas schreef op maandag 7 december 2009, 13:27:


Misschien iets in het Engels bedenken?
Natuurgeneeskunde is ook al min of meer een ¨vies¨ woord geworden, doet teveel aan kwakzalverij denken en iedereen mag het gebruiken.
Daarom is de opleiding die ik nu doe omgedoopt naar CAM; complementary alternative medicin. Niet uit te spreken voor een niet zo Engels geschoolde Nederlander, maar CAM klinkt dan toch wel weer goed.

Els.

andrea en ariel schreef op vrijdag 11 december 2009, 15:27:


Dank voor de link, Muriël!

Els.

van lennep schreef op maandag 14 december 2009, 14:11:


Ik ben bang dat je wat dit betreft mensen en paarden niet met elkaar kunt vergelijken. Inuline, een wateroplosbare maar voor mensen niet verteerbare vezel (tevens koolhydraat), wordt door paarden wel in de maag verteerd. (Ben ik laatst naar aan het zoeken geweest en is met een soort ¨ademtest¨ aangetoond). Er zijn ook testen geweest waarbij paarden inuline kregen toegediend en ze er hoefbevangen van raakten.
Inuline en andere oplosbare vezels zitten voornamelijk in: fruit, groente, peulvruchten, mais en haver.
Niet in water oplosbare vezels zitten voornamelijk in: granen, groente, noten en pinda´s.

Voor de mens zouden wateroplosbare vezels goed zijn voor een gezonde darmflora, de niet oplosbare vezels zijn alleen ballast. Maar dat kan voor een paard dus wel eens heel anders uitpakken. Zou ik bij een gevoelig paard niet mee gaan experimenteren!

In ¨echte¨ volkoren producten zit de kiem nog in het graan. Deze wordt over het algemeen verwijderd, omdat hij voor sneller bederf zorgt. Overigens wordt voor al onze eigen graanproducten zo als brood het graan eerst helemaal uit elkaar geplukt in meel, zemelen en wat al en daarna weer opnieuw gemengd door de bakker. Alleen graan dat met molenstenen wordt vermalen (fabrieksmatig of in de molen) schijnt het volledige graan te zijn.

Els.

Omdat mijn berichtje in een ander topic nogal ondersneeuwde, herhaal ik het hier nog maar eens.

We kunnen de spijsvertering van mens en paard niet voor 100% met elkaar vergelijken, ook niet in het geval van IR en koolhydraten. Er zijn koolhydraten in de vorm van vezels die mensen niet kunnen verteren en paarden wel.
Dit is aangetoond bij de in water oplosbare vezel inuline (géén insuline, dat is een hormoon!). Inuline wordt door mensen niet verteerd en zou bij hen goed zijn voor de darmflora. Paarden verteren het echter wel. Er is onderzoek naar gedaan via een soort ademtest en daaruit blijkt dat paarden deze koolhydraatketen al in de maag beginnen om te zetten.
Ook bij een onderzoek naar hoefbevangenheid is pure inuline gebruikt. En daaruit bleek dat het merendeel van de paarden hoefbevangen raakt als het inuline krijgt gevoerd!

Inuline en andere water oplosbare vezels zitten voornamelijk in: fruit, groente, peulvruchten, mais en haver.
Niet in water oplosbare vezels zitten voornamelijk in: granen, groente, noten en pinda´s.

¨Vezels¨ zijn altijd koolhydraten en omdat paarden sommige (of misschien wel allemaal) dus wel kunnen verteren en mensen niet, kan je wat voor mensen goed is niet zo maar doorvoeren naar paarden. Paarden halen véél meer glucose uit deze voedingsmiddelen dan mensen.

Ook aan veel psyllium-producten voor mensen wordt overigens inuline toegevoegd. Deze kan je m.i. dus maar beter niet voor je paard gebruiken!

Groetjes, Els.

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 15 december 2009, 10:45:


Ik had niet alles helemaal goed onthouden, zie ik nu. Pectine en cellulose, ook vezels, worden niet in de maag en dunne darm van het paard afgebroken.

" target=_blank>http://jn.nutrition.org/cgi/content/full/136/7/210

Het blijft trouwens heel moeilijk de juiste info te vinden. Kwam nu ook een artikel tegen waarin wordt beweerd dat inuline juist goed is voor de darmflora van paarden, , omdat dat in andere diersoorten is aangetoond.

Els.

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 15 december 2009, 11:05:


Link werkt niet door dat maffe schuddebolletje er achter. Dat moet zijn. Geen idee hoe ik dat moet veranderen.

" target=_blank>http://jn.nutrition.org/cgi/content/full/136/7/210

e m kraak schreef op dinsdag 15 december 2009, 11:07:


Gaat mij niet om gras of hooi, Egon, maar meer omdat er steeds gesproken wordt over allerlei voeding die voor mensen met IR of diabetes goed zou zijn, om dat ook aan paarden met problemen te geven. Maar dat kan bij paarden dus heel anders uitpakken.

Els.

e m kraak schreef op dinsdag 15 december 2009, 11:18:


Ben het wat het voeren betreft met je eens. Maar wilde alleen een onderbouwde waarschuwing plaatsen waarom mensenvoer niet zo goed is voor (probleem)paarden voor diegenen die dat misschien nog niet helemaal door hebben.

Wat ik zelf nog steeds niet begrijp is, waarom onze Willem van gras wel bevangen raakt, maar van hooi van datzelfde land niet. Dan moet er toch iets veranderen door het drogen.

Nu heb ik onlangs geleerd dat als je gekookte aardappelen en pasta af laat koelen, het voor de mens verteerbare zetmeel, omzet naar resistant starch, wat niet opneembaar is. Hetzelfde geld voor oudbakken brood.
Misschien dat er tijdens het droogproces van gras naar hooi ook wel iets dergelijks gebeurd. Maar daar heb ik nog niets over kunnen vinden.

Els.

Els.

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 15 december 2009, 12:28:

Tja, wat is betrouwbaar? Het staat in drie lesboeken over voeding die ik heb en in een syllabus van de docent. Het werd benadrukt tijdens het college.
Maar onze docent heeft haar lesboeken van zo´n 20 jaar terug ook weggegooid, omdat er allemaal onzin in staat, dus of het nou 100% betrouwbare info is? Wat dat betreft blijf ik kritisch.

Dat van die pasta lijkt me een goed plan! Maar je kan het ook zelf doen, hoor, niet die arme Frans als proefkonijn, dat is niet eerlijk!
Voor een goed testresultaat, moet je het eigenlijk drie dagen aaneengesloten doen en met meerdere testpersonen.
Als je de pasta, aardappelen of brood trouwens weer opwarmt, gaat het proces weer de andere kant op. Moet dan ook nog een keer getest worden

Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag 15 december 2009, 13:48:


Ja, dat weet ik, dat ze het in allerlei prebiotica voor paarden doen. Ze doen het ook in hondenvoer en in mensenvoer, want ¨ze¨ hebben ontdekt dat het ¨heel gezond¨ is.
Wat ik eerder schreef, voor mensen schijnt het gezond te zijn, omdat het de goede darmbacteriën voedt. Darmbacteriën zorgen voor fermentatie en kunnen zo de inuline gebruiken. Zelf heb ik er dan weer mijn twijfels over of het alleen door de ¨goede¨ darmbacteriën wordt gebruikt, het is namelijk een suiker en daar smult ook de candida-bacterie van, die je maar beter niet in overvloed in je darmen kunt hebben.

Paarden kunnen inuline dus helemaal afbreken tot glucose en kunnen het dan gewoon opnemen in hun bloed. M.i. bereikt het de darmbacteriën dan niet eens. Er is i.i.g. aangetoond dat het in grote hoeveelheden bevangenheid kan veroorzaken. Google maar eens op inulin en laminitis, leesstof zat. Wat het precies doet is schijnbaar niet helemaal duidelijk. Sommigen beweren dat het voor een explosie van darmbacteriën zorgt, die dan weer toxinen afgeven die het paard vergiftigen. Anderen denken dat deze darmbacteriën massaal afsterven en zo voor vergiftiging zorgen. Daar de inuline de darmbacteriën niet of nauwelijks bereikt, lijkt me dat allebei niet heel waarschijnlijk.
Nog een optie is dat de inuline door het paard wordt afgebroken tot glucose en omdat inuline een heel lange keten koolhydraten is, levert dat best veel glucose op. Dat wordt opgenomen in het bloed, daardoor stijgt de suikerspiegel, daardoor wordt insuline aangemaakt en vervolgens zou het paard zich vergiftigen met zijn eigen insuline (en het is ook al aangetoond dat paarden hoefbevangenheid krijgen van een flinke dosis insuline).
Kies zelf maar wat je de meest logische optie lijkt.

Inuline zit inderdaad in veel planten, maar de grootste hoeveelheid zit over het algemeen in de wortel, zo ook bij paardenbloem en cichorei.
De groenten die voor mensen worden geteeld, staan heel ver van de natuur af. Ze worden ook steeds zoeter ¨gekweekt¨, omdat mensen dat lekkerder schijnen te vinden. Spruitjes, die vroeger zo bitter waren, smaken nu ronduit zoet. Zoet betekent gewoon dat er meer koolhydraten in zitten.
In de meeste koolsoorten zitten ook veel anti-oxydanten, vooral als je de kool eerst snijdt en dan nog een paar dagen laat liggen. Ik kan niet zeggen of het één opweegt tegen het ander, dus of je moet kiezen voor de anti-oxydanten of tegen de koolhydraten.

Info uit advertenties of productaanprijzingen kan je maar beter met een korreltje zout nemen. De paardendrogist verkoopt ook vast nog wel knoflook voor je paard, terwijl daar van bekend is dat het bij paarden bloedarmoede kan veroorzaken.

Els.

Christel Provaas schreef op dinsdag 15 december 2009, 15:13:


Mja... Ik weet het niet. We hebben Willem op verschillende manieren laten grazen. Stripbegrazing, dan eten ze echt wel alles op. Op kaal land, dan pakken ze inderdaad alleen de topjes. Laatste experiment was 3 x daags een uur op lang gras, dan zie je ze hele bossen wegwerken. Het maakt voor de gevoeligheid niets uit.
Bij hooi zit er natuurlijk wel van alles door en kan hij bijv. niet de klaver laten staan. Maar dat gebeurde bij stripbegrazing ook niet.

Wat natuurlijk het belangrijkste is, is dat alleen hooi goed werkt. Maar ik wil altijd zo graag het naadje van de kous weten. Misschien gaat iemand het nog wel eens uitzoeken en anders zal het voor altijd een raadsel voor me blijven en kan ik alleen maar gokken naar het waarom.

Els.

Frans Veldman schreef op dinsdag 15 december 2009, 16:05:


Ik had vanmorgen geen last van een bevroren waterbak (dat lossen ze inderdaad meest zelf wel op), maar een bevroren kruiwagen . Het wiel stond helemaal vast. Uurtje in de zon deed wonderen, maar ik moest er wel om lachen.

Els.

Ilma Meijer schreef op woensdag 16 december 2009, 17:03:


Boully had vorige week woensdag een diepe wond aan binnenzijde voorbeen net onder de voorknie. De veearts heeft het gehecht. Hij heeft het eerst een beetje schoongespoeld met wat handen water met ontsmettingsmiddel en toen nog met een spuitflaconnetje. Voor de zekerheid heeft Boully een spuit penicilline gehad.
We mochten van de veearts er verder zelf niet te veel meer aan doen. Beetje droogdeppen 1 x daags en dan Acedermspray erop tegen wildvlees vorming. De eerste paar dagen kwam er nog wat wondvocht en pus uit. Nu is alles rustig. Boully houdt helemaal niet van gefrutsel aan zijn lijf of benen en dan is zo´n spuitbusje acederm heel handig. Kan je vanaf een afstandje doen als hij staat te eten. (Het been is overigens niet dik geweest en Boully heeft er ook niet kreupel van gelopen).
De veearts was erg positief over de Acedermspray om wildvlees vorming te voorkomen. Ik heb het bij Froukje ook ooit gebruikt die hartje winter een flink gat in het vlees net boven het voorbeen had, wat niet gehecht kon worden. Het was toen ook vriezend weer. Ook die wond is prima genezen.

Els.

Christel Provaas schreef op woensdag 16 december 2009, 16:55:


Willem, de fjord van 8, staat sinds een maand of wat ook op alleen hooi, voorheen ging hij ook nog iedere dag een aantal uren het land op. Andere jaren had hij ook problemen met de bevroren ondergrond, dit jaar galoppeert hij zelfs door de bevroren en keiharde bak. Hij krijgt vier maal daags hooi en samen met zijn maatje Boully gaat er ongeveer een baal per dag door. Het helpt écht, alleen HOOI!

Els.

Spirithorses schreef op donderdag 17 december 2009, 16:57:


Hmm, ja...
Zo ben ik eens op oudjaarsdag de uitdaging aangegaan van het manvolk dat beweerde dat ik niet op Fjordson (mijn eerste fjord) durfde gaan zitten, die vlak bij het hek stond. Natuuuuurlijk durfde ik dat wel. ´k Ben er een meter of wat opgebleven, toen bokte hij me vakkundig de modder in. Ik kon niet overeind komen van het lachen, wat John de nodige schrik bezorgde, want hij dacht dat ik zo´n beetje zwaar gewond was, zo lag ik te gieren.
Ik heb er nog ergens een foto van, van onder tot boven onder de prut, ik kon alleen nog wat zien doordat ik mijn bril had afgezet, daaronder zat dus geen modder

Het verhaal komt ieder oudjaar weer boven... Dat bewuste jaar, lag ik middernacht voor pampus voor de kachel en heb ik zelfs het vuurwerk gemist.

Els.