Cindy Helms schreef op dinsdag 8 december 2009, 15:10:


Dat reclamespotje gezien van weet-ik-veel-welke krant om voor een handdoek of deken of zoiets van Amika te sparen?
Een meisje neemt haar paard overal mee in huis (paard blijft buiten beeld), je ziet haar trekken en sleuren aan de teugels. Onlangs zei iemand tegen me dat dit een grappig spotje is en vertederend omdat dat meisje haar paard overal mee naartoe sleurde, wat een liefde

amar schreef op dinsdag 8 december 2009, 16:16:


Thanx Myriam! Als ik nog wat meer wil weten, weet ik waar ik moet zijn

Arina Bezemer schreef op vrijdag 11 december 2009, 22:41:


Ik heb onlangs ook ontdekt dat mijn bekken scheef staan en recht zetten helpt bij mij ook ni met rugklachten als gevolg. In afwachting van de specialist (ge geraakt daar ni rap binnen hè!), ben ik o.a. bij een sportdokter geweest. Hij zei me al om buik-en rugspieren te trainen, ni met zo'n zware gewichten maar met kleine (saaie) oefeningen.
Bij de specialist heb ik ontdekt dat ik een beetje mismaakt ben en ben nu naar de kiné aan't gaan.

De oefeningen die ik nu dagelijks doe zijn:
*buikspieroefening: op je rug liggen, benen in een hoek van 90°, hoofd en schouders van de grond, je handen op je billen leggen en drukken, dus niks over en 't weer bewegen.
*rugoefening: op handen en knieën zitten, linkerarm en rechterbeen overhand uitstrekken, wel je bekken recht houden (waar ik erg hard op moet letten op 1 kant door mijn scheef gestel, jij dan ook wsl).

't Zijn nog maar kleine oefeningeskes omdat ik nog ni te veel mag forceren (kheb blijkbaar scheurtjes in een wervel die eerst moeten genezen), ik wil mijn oefeningen die ik binnenkort moet doen ook wel doorgeven maar persoonlijk zou ik eens naar een kiné gaan als ik jou was, deze zet je met een paar sessies op weg en je kan dan zelf voort terwijl je zeker bent dat je de juiste oefeningen doet.

Ow ja, aan elke dokter die ik onlangs bezocht heb, heb ik gevraagd of ik nog mocht paardrijden. Elke dokter zei van wel, vandaag gereden en raar maar waar heb ik nu minder last van mijn rug dan de voorbije dagen

eddy DRUPPEL schreef op zondag 13 december 2009, 22:11:


Is dat dat paardje dat bij Cindy was vorig jaar in september? Dat eentje waarmee jij, toen ik binnenkwam, de boom van dichterbij aan het verkennen was?
Zo ja, dan denk ik dat jij haar wel verder kunt helpen, incl. het vergroten van het zelfvertrouwen van Katelijne buiten de piste.

Cindy Helms schreef op maandag 14 december 2009, 8:10:


Wat ik mij herinner is dat Katelijne zelf ook gespannen was en iets onzeker op haar paard. Vanaf dat ze zelf verandert, zal dat proberen ook wegebben (tiens tiens, waar ken ik dat van ). Dus Katelijne haar grote en moeilijke taak is haar vertrouwen terugwinnen. Ni altijd even gemakkelijk maar met haar wil om met haar paardje te werken en met begeleiding lukt het wel, ik blijf erbij, Eddy is hier geschikt voor!

Gudrun schreef op maandag 14 december 2009, 11:20:


Ik ben het niet eens met een paard eerst te laten hertrainen. Ten eerste vind ik het belangrijk dat je als eigenaar betrokken bent van a tot z en ten tweede is er helemaal geen garantie dat wat de trainer heeft bereikt, dit zal doortrekken naar de eigenaar.
Mijn persoonlijke mening: vanaf dag 1 samenwerken met de trainer en je hebt helemaal gelijk dat een paard kan 'hervallen' eens het terug thuis is Maar als je vanaf dag 1 mee aan het proces hebt gewerkt, is je zelfvertrouwen ook een pak groter geworden en dat heb je dan juist nodig.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 14 december 2009, 13:13:


Maar da was dus wel echtentecht hè
Maar zou het ni kunnen dat bij zo'n paarden, die regelmatig eens uittesten, ze vanaf seconde 1 voelen dat er een andere ruiter bij te pas komt, ze ofwel (aftastend) poeslief worden, ze ofwel boef-bam-tsakaa ineens gaan testen?

Ik geloof niet dat zo'n paard kan getraind worden en dan vlotjes gereden kan worden door andere ruiters. Volgens mij moet elke ruiter door deze truukendoos heen, Katelijne dus ook.

Katrien Imbrechts schreef op maandag 14 december 2009, 15:37:


Ach Katrien, soms moet je mensen laten zeveren want sommigen zeveren nu eenmaal graag

Ik zou zelf mijn paarden niet verkopen en ik mijn haren gaan rechtop staan wanneer paarden gebruikt worden als een gebruiksproduct of zelfs een wegwerpproduct.
Maar wanneer je niet meer weet wat je nog moet doen, je vanalles hebt geprobeerd, ten einde raad bent en meer ongelukkig hierover bent dan gelukkig, dan heb ik geen problemen bij de verkoop (naar een goede thuis uiteraard maar diegenen die betrokken zijn doen dit toch). Net zoals bij Kristel en Branco, ik snap haar volkomen.

Wanneer een koppel het niet goed meer kan vinden met elkaar en als vrienden uiteen gaan, zal geen mens hierover strunkelen. Zo bezie ik het ook bij de relatie mens-paard, sommigen passen gewoon niet bij elkaar. Je moet je niet ongelukkig voelen en ja, afscheid nemen doet pijn. Je voelt je nu schuldig? Zou je je nog schuldig voelen als je iemand hebt gevonden die goed met Jeanneke overeen komt en waar Jeanneke zich gelukkig voelt? Waarom wel/niet? Dat zijn vragen die je kunnen helpen om een beslissing te nemen.

Gudrun schreef op maandag 14 december 2009, 21:55:


Vertrouwen krijgen door te zien kan smelten als sneeuw voor de zon wanneer je er dan zelf terug moet opstappen. Ook kan het zijn dat het paard meteen in het oude gedrag terugvalt wanneer het merkt dat die ruiter op zijn rug komt te zitten waar hij dit allemaal mee kon doen.
Ik wil ni zeggen dat de eigenaar er meteen moet gaan opzitten en zelf alles moet doen, ook de trainer kan eerst met het paard rijden waarna de eigenaar erop gaat zitten, al is het maar een toertje in stap. Zo komt het zelfvertrouwen ook terug.
Eigenlijk zeggen we hetzelfde, alleen zou ik vanaf het begin bij het trainingsproces betrokken willen zijn