Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 12:24:
> Tja, ook door schade en schande he
> Veel praktijkervaring helaas, door al die hoefzweren. Niemand
> maakt mij meer wijs dat paarden met een (niet goed rijdende)
> ruiter op hun rug in door mensen bepaalde tempo's dagenlang en
> kilometers lang over uitsluitend harde stenige ondergrond
> kunnen zonder daar de gevolgen van te moeten dragen.
Zelfs niet met een goed zittende ruiter.
> Al die verhalen van endurance rijders die blootsvoets 200 km
> reden zijn verhalen waarbij de paarden ook afwisselend op
> zachte ondergrond konden lopen.
>
> 100 km ja, 200 ook. Maar blootsvoets 3 keer per week meer dan
> 100 km over uitsluitend harde ondergrond zoals hier is
> niet te doen. Tenzij je geen rekening met je paard houdt of
> dingen niet (wilt) zien.
Precies mijn gedachte, leg ik zo uit
> Ik ben in deze uitspraken ook wat harder geworden nu.
> Vroeger zou ik dat nooit beweerd hebben maar nu hebben we zelf
> voldoende praktijkervaring om dit te kunnen stellen.
>
> Overigens dragen onze paarden geen hoefschoenen op een simpel
> buitenritje van een uurtje. Ik gebruik ze nog steeds liever
> niet dan wel omdat het aan- en uitdoen bij 10 lespaarden een
> heel gedoe is hoor..
>
> groet, Pien
Op al die stenige ondergronden van Steppe en Toendra, waar paarden van nature het best gedijen/leven, heeft het wild (dus ook paarden) "wissels". Die wissels zijn bijna allemaal van zacht zand (op harde bodem) Vegetatie kan alleen groeien, waar wortels voeding kunnen vinden en dat kan niet op rots. In kieren en spleten, ja. Geulen en dalen slibben langzaam dicht met dood vegetatie materiaal en brengen humus voor de volgende generatie. En je hebt weer zachte bodem. Een paard loopt dus nooit uitsluitend op harde bodem.
De toplaag is vaak van zacht materiaal, waarin de hoef kan zinken en vullen om de
hele hoef te ondersteunen.
Nils en Olly
Warboel
