Cindy Helms schreef op maandag 14 december 2009, 9:21:


omschakelT, sorry

Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 10:11:


Dit was gewoon de allerlaatste kans toen voor Amaroc en mij. Ik heb toen alle moed bijéén geraapt. Dat was geen makkelijke opdracht, maar ik stond met mijn rug tegen de muur. Of je gaat er dan voor of je kapt ermee. Ik zeg niet dat iedereen dit voor mekaar krijgt. Niet elke mens is hetzelfde en zeker niet elk paard. Dit duo maakt nog wel kans volgens mij. Katelijne wil echt verder met dit paard, anders had ze het al lang geleden opgegeven. Alleen zal zij misschien tijdenlijk moeten overschakelen op een ander paard, dat haar meer zekerheden te bieden heeft. Zodat zij ook weer zelfzeker wordt. Als zij mentaal er sterk genoeg voorstaat en nog meer ervaringen heeft opgedaan zal zij wel voor Ginnie klaar zijn. En Pagina zal in tussentijd veel aan het werk moeten met een consequente en zeer correcte ruiter. En niet enkel in de piste.

Gudrun schreef op maandag 14 december 2009, 10:30:


kopen en verkopen ... je hart verkoop je niet zomaar even. Sommige mensen kunnen dat knopje even snel omschakelen, anderen helemaal niet. Ook dat moet je respecteren. Ik denk niet dat we raad moeten geven in deze richting, Katelijne zoekt namelijk hulp om verder te kunnen met haar paard.

Ans Jondral schreef op maandag 14 december 2009, 10:55:

maar ik reageerde ook niet op jou hoor

Vicky Verreycken schreef op maandag 14 december 2009, 11:21:


weet ik wel, maar vergis je niet in deze hoor

Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 12:11:


En daar loopt het goed fout! Je mag een paard niet gaan opzadelen met je eigen emoties. Hoe fair is het om je paard op te zadelen met al je verdriet en kopzorgen? Niet!

Ans Jondral schreef op maandag 14 december 2009, 12:24:

Toch mooier als je paard onafhankelijk is en toch nog voor je werken wil ...
Neen, volgens mij zit er dan iets anders fundamenteel verkeerd. Iets dat zijzelf niet ziet of opgelost krijgt op een andere manier. Misschien omdat zij zich hiervan niet bbewust is?

Wil schreef op maandag 14 december 2009, 12:30:


Ons Jeanneke?

Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 12:42:


Teveel! Weet ik best hoor. De beste therapie? Een paard dat niet houdt van knuffelen en PN. Leert een mens veel van. Laat een paard een paard zijn, en knuffel een teddybeer

Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 12:42:


Teveel! Weet ik best hoor. De beste therapie? Een paard dat niet houdt van knuffelen en PN. Leert een mens veel van. Laat een paard een paard zijn, en knuffel een teddybeer

... of nog beter: je man

Katrien Imbrechts schreef op maandag 14 december 2009, 15:37:


Je hebt me ook verteld dat jij dit paard niet uit vrije wil 'gekocht' hebt. Je bent er een beetje mee opgezadeld en je voelt je verplicht tov dit paard en tov van anderen (familie). Terwijl jij helemaal niets hebt met dit dier niet? Jouw verstand is niet bij haar, en jouw hart al helemaal niet. Dat is geen basis voor succes. Daar is maar één uitweg, ongeacht wat menig anderen hier zeggen. En dan ook niet echt meer vergelijkbaar met de vraag van Katelijne, want haar hart ligt wel bij dit paard. Maar off-topic of niet, ik vind goed dat je dit hier eindelijk eens uitspreekt. Waarom zou je dat niet mogen?

Katrien Imbrechts schreef op maandag 14 december 2009, 16:42:


Klinkt idd hard, maar je weet wel wat ik juist bedoel hé, meid?

Britt Claeys schreef op maandag 14 december 2009, 22:07:


jep

Aart schreef op dinsdag 15 december 2009, 9:38:


Wat mij geleerd is, is dat het paard de lucht inslikt, maar het komt niet in de maag terecht. Tot in de slokdarm en er weer uit. Maar echt boeren heb ik enkel nog maar bij heel ernstige koliekers gehoord.

joop schreef op dinsdag 15 december 2009, 11:04:


Ik sluit me hier zeker ook bij aan. Mijn eigen grootste fout 5 jaar terug was, dat ik voor mezelf en mijn paard de lat te hoog had gelegd. Ik heb veel fouten gemaakt hierdoor, waardoor mijn supergevoelig paard in combinatie met verkeerd management op een gegeven moment 'onhandelbaar' werd. Dit paard liep vierkant (kon geen volte), had hanentred, stress, .... Wat wilde ik nou ineens een kur op muziek gaan aanleren (ik kon er trouwens zelf niet van!) Wist ik veel ... straffer bit, elastiek, dressuurzweep, brullen, roepen, tieren.... Man man man. En dan kom je terug (hopenlijk) met je voeten op de grond, leer je de juiste persoon kennen en leer je terug tevreden te zijn met elke minuscule stap in de goede richting. Hoe klein hij ook is. Laat ons maar gewoon boscrossen!
Maar nu echter heb ik al zoveel geleerd en gedaan. Correct, consequent en geconcentreerd bezig zijn met enkel en alleen jouw paard. Een kritisch oog leert ook enorm veel van zijn paard zelf.
Ondertussen kan Amaroc menig gymnastische oefeningen aan de hand, aan de lange teugel en onder de man (nu nog die galop rustiger krijgen, dat is de volgende stap). Vorige maandag voor het eerst travers aan de lange teugel, gisteren renvers. En man wat ben ik nog steeds blij met elke intentie van hem in de goede richting. En o wat is dit paard trots geworden op zichzelf. Ik blijf erbij: JE BENT EEN TRAINER, GEEN TOERIST als je met je paard wilt kunnen omgaan.