Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 12:42:


Teveel! Weet ik best hoor. De beste therapie? Een paard dat niet houdt van knuffelen en PN. Leert een mens veel van. Laat een paard een paard zijn, en knuffel een teddybeer

Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 12:42:


Teveel! Weet ik best hoor. De beste therapie? Een paard dat niet houdt van knuffelen en PN. Leert een mens veel van. Laat een paard een paard zijn, en knuffel een teddybeer

... of nog beter: je man

Katrien Imbrechts schreef op maandag 14 december 2009, 15:37:


Je hebt me ook verteld dat jij dit paard niet uit vrije wil 'gekocht' hebt. Je bent er een beetje mee opgezadeld en je voelt je verplicht tov dit paard en tov van anderen (familie). Terwijl jij helemaal niets hebt met dit dier niet? Jouw verstand is niet bij haar, en jouw hart al helemaal niet. Dat is geen basis voor succes. Daar is maar één uitweg, ongeacht wat menig anderen hier zeggen. En dan ook niet echt meer vergelijkbaar met de vraag van Katelijne, want haar hart ligt wel bij dit paard. Maar off-topic of niet, ik vind goed dat je dit hier eindelijk eens uitspreekt. Waarom zou je dat niet mogen?

Katrien Imbrechts schreef op maandag 14 december 2009, 16:42:


Klinkt idd hard, maar je weet wel wat ik juist bedoel hé, meid?

Britt Claeys schreef op maandag 14 december 2009, 22:07:


jep

Aart schreef op dinsdag 15 december 2009, 9:38:


Wat mij geleerd is, is dat het paard de lucht inslikt, maar het komt niet in de maag terecht. Tot in de slokdarm en er weer uit. Maar echt boeren heb ik enkel nog maar bij heel ernstige koliekers gehoord.

joop schreef op dinsdag 15 december 2009, 11:04:


Ik sluit me hier zeker ook bij aan. Mijn eigen grootste fout 5 jaar terug was, dat ik voor mezelf en mijn paard de lat te hoog had gelegd. Ik heb veel fouten gemaakt hierdoor, waardoor mijn supergevoelig paard in combinatie met verkeerd management op een gegeven moment 'onhandelbaar' werd. Dit paard liep vierkant (kon geen volte), had hanentred, stress, .... Wat wilde ik nou ineens een kur op muziek gaan aanleren (ik kon er trouwens zelf niet van!) Wist ik veel ... straffer bit, elastiek, dressuurzweep, brullen, roepen, tieren.... Man man man. En dan kom je terug (hopenlijk) met je voeten op de grond, leer je de juiste persoon kennen en leer je terug tevreden te zijn met elke minuscule stap in de goede richting. Hoe klein hij ook is. Laat ons maar gewoon boscrossen!
Maar nu echter heb ik al zoveel geleerd en gedaan. Correct, consequent en geconcentreerd bezig zijn met enkel en alleen jouw paard. Een kritisch oog leert ook enorm veel van zijn paard zelf.
Ondertussen kan Amaroc menig gymnastische oefeningen aan de hand, aan de lange teugel en onder de man (nu nog die galop rustiger krijgen, dat is de volgende stap). Vorige maandag voor het eerst travers aan de lange teugel, gisteren renvers. En man wat ben ik nog steeds blij met elke intentie van hem in de goede richting. En o wat is dit paard trots geworden op zichzelf. Ik blijf erbij: JE BENT EEN TRAINER, GEEN TOERIST als je met je paard wilt kunnen omgaan.