joop schreef op dinsdag 15 december 2009, 11:04:
> Piet schreef op dinsdag 15 december 2009, 8:25:
>
>> Ik heb me met deze discussie helemaal niet bemoeid omdat het in
> volgende keer krijgen ze weer hun paard niet te pakken. Ik
> bemoei me overigens niet met training van andermans paarden, ik
> ben slechts toeschouwer. Ik zeg hoogstens: misschien moet je je
> methode eens herzien en wat meer studeren en leren.
Ik sluit me hier zeker ook bij aan. Mijn eigen grootste fout 5 jaar terug was, dat ik voor mezelf en mijn paard de lat te hoog had gelegd. Ik heb veel fouten gemaakt hierdoor, waardoor mijn supergevoelig paard in combinatie met verkeerd management op een gegeven moment 'onhandelbaar' werd. Dit paard liep vierkant (kon geen volte), had hanentred, stress, .... Wat wilde ik nou ineens een kur op muziek gaan aanleren (ik kon er trouwens zelf niet van!)
Wist ik veel ... straffer bit, elastiek, dressuurzweep, brullen, roepen, tieren.... Man man man. En dan kom je terug (hopenlijk) met je voeten op de grond, leer je de juiste persoon kennen en leer je terug tevreden te zijn met elke minuscule stap in de goede richting. Hoe klein hij ook is. Laat ons maar gewoon boscrossen!
Maar nu echter heb ik al zoveel geleerd en gedaan. Correct, consequent en geconcentreerd bezig zijn met enkel en alleen jouw paard. Een kritisch oog leert ook enorm veel van zijn paard zelf.
Ondertussen kan Amaroc menig gymnastische oefeningen aan de hand, aan de lange teugel en onder de man (nu nog die galop rustiger krijgen, dat is de volgende stap). Vorige maandag voor het eerst travers aan de lange teugel, gisteren renvers. En man wat ben ik nog steeds blij met elke intentie van hem in de goede richting. En o wat is dit paard trots geworden op zichzelf. Ik blijf erbij: JE BENT EEN TRAINER, GEEN TOERIST als je met je paard wilt kunnen omgaan.
Warboel
