Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag 15 december 2009, 14:05:


Dan werkt die kool wel verbazend snel. Als ik teruglees heb je zondagavond een beetje rode kool gegeven en nu is de mest alweer een paar dagen in orde?

Uit eigen ervaring weet ik dat ook de liksteen bij een paard voor natte scheten en streephakken kan zorgen. (Voordat de himalaya de schuld krijgt: ook getest op een gewone witte liksteen). Om de een of andere reden wordt er dan teveel zout genuttigd, wat ontaardt in scheuten water bij de mest. Het zout tijdelijk weghalen zorgt ook binnen een dag voor betere mest.

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 15 december 2009, 12:06:


Met grazen pak je alleen de topjes (want het is altijd afgegraasd), plus het kan selectief. Hooi pakt de hele uitgegroeide lengte van de plant, en niet selectief. Misschien zit daar verschil in?

Sharon Nawijn schreef op dinsdag 15 december 2009, 19:26:

Mijn 17-jarige, 4 jaar nb, liep altijd gevoelig op het harde en al helemaal over bevroren ondergrond. In september is hij een keer goed op de rails gezet door een Nadenkend Bekapper en nu loopt hij zonder problemen over alle ondergronden. Kanttekening: in de tussentijd is er i.r. vastgesteld en komt hij helemaal niet meer in de wei, daarbij krijgt hij magnesium. Het gevoelige lopen kan dus heel best veroorzaakt zijn door een sluimerende hoefbevangenheid die met i.r. gepaard gaat, mild laminitis.

Mijn 14-jarige, nu voor de tweede maal ontijzerd sinds oktober, loopt als een kruk over bevroren en ongelijke ondergrond. Je gaat ervan huilen. Er is echter niets aan te doen behalve wennen, dus ik laat hem maar gewoon strompelen.
Dagelijks neem ik hem mee voor een wandelingetje aan de hand over asfalt, dat gaat beter en dan laat ik hem draven in de vlakke berm, zodat hij even de benen kan strekken. Ik kan mij nl voorstellen dat plotseling 24/7 opspelende gevoeligheid een fikse aanslag op de spieren is.

van lennep schreef op woensdag 16 december 2009, 10:45:


Elk paard heeft een moeilijkere kant. Dat is een gegeven en niet erg. Je moet het alleen niet versterken, maar proberen te verminderen.
Het kantelen in de nek is een teken dat ze niet 'recht' is, niet symmetrisch. Dit los je op niet door de nek zelf aan te pakken en recht proberen te krijgen (lapmiddel) maar door het aan de achterkant te herstellen. Zodra achter voor elkaar is, volgt de voorkant vanzelf. Iklees uit je beschrijving dat ze een linksgebogen paard is? Dan is het heel belangrijk dat ze vaak en veel buigt naar rechts en meer gewicht op de linkerschouder neemt, aangezien rechts de voorkeurschouder is. Uiteraard vanuit ontspanning, want een gespannen spier overvraagt zich en dan begin je de volgende dag met spierpijn en iets kortere spieren, dus moeilijker.
Ik zou nog veel meer aandacht schenken aan het motiveren van het rechterachterbeen en niet toestaan dat ze zelf de oefening 'frustreert' door het snel linksom te doen. De hals zelf kun je bv aan de hand trainen op souplesse, maar doorgaans is het kantelen van het hoofd een signaal van een minder goed meewerkend achterbeen en geen 'halszaak'.

vagebond schreef op woensdag 16 december 2009, 15:31:

Ja ik geef magnesium. Oxide, en de chelaat staat te wachten voor daarna. Hij reageert nl goed op 1 schepje oxide en van de chelaat moet ik er 2-4 geven, wat ook nog eens veel bitterder smaakt. In theorie zou ik dan van de chelaat nog minder nodig hebben, omdat dat beter opneembaar schijnt te zijn, maar eerst wil ik door deze pot magnesiumoxide heen.

Nee, echt niet meer op de wei. Pijn in het hart, maar ik realiseer me dat ik 'm zó over het randje duw. Hij heeft een prachtig grote U-vormige paddock met bomen, beschutting, een kameraad en 6x hooi, dus heel zielig is het niet. Hij komt er elke dag uit om 'iets' te doen, inmiddels is hij weer volop aan het werk. Ik wil eerst de witte lijn weer normaal zien voor ik dit management durf te versoepelen. En dat kan een heel tijdje duren heb ik begrepen.

I.r. heb ik niet laten testen. Er is wel bloedonderzoek geweest om een andere reden en dat toonde o.a. magnesiumtekort aan (bij een paard dat dus geen krachtvoer krijgt). Met behulp van een da die ik via internet heb leren kennen, is EMS/i.r. op basis van feiten min of meer 'vastgesteld'. Bucks hele leven inclusief zijn wilde afkomst, allergieën en kreupelheden is erop terug te voeren, als een puzzel waarvan ineens alle stukjes op zijn plek vallen.
Maar ook al zou hij niet feitelijk i.r. zijn, dan nog werkt dit regime voor hem en dat is wat telt.

Ja rotgras!

Els Kleverlaan schreef op woensdag 16 december 2009, 18:06:

Sandra van Bommel schreef op donderdag 17 december 2009, 10:51:


Nee, een hooibuik is normaal en onschadelijk.

Piet schreef op donderdag 17 december 2009, 16:58:


Je bedoelt bevangen door de harde ondergrond en DAARDOOR een harde manenkam? Die harde manenkam heeft toch een metabole achtergrond?

Spirithorses schreef op donderdag 17 december 2009, 16:02:


Ik heb hetzelfde idee als Pien. Cadiz is 2 maanden geleden van de ijzers afgegaan, ging best goed, hij liep wat kort op het harde, maar op de bevroren ondergrond is hij nu ineens intens pijnlijk. Zodra hij op de tegels komt loopt hij beduidend beter. Ik heb de indruk dat de bevroren modderkluiten prikken in de zolen, die nog gevoelig zijn. Nu er een laag sneeuw op ligt, beweegt hij veel vrijer over diezelfde bevroren kluiten, de laag sneeuw dempt blijkbaar.

Trudy schreef op donderdag 17 december 2009, 18:02:


Je bent een dekselse meid Trudy en op een onnavolgbare wijze zit jouw hart op de juiste plek.
Ooit hoorde ik een hollandse cowboy de wijze woorden zeggen: leiderschap is loslaten.

tomdec schreef op vrijdag 18 december 2009, 8:30:


Is het verstoppingskoliek die gerelateerd is aan het weinige drinken?
Of is het krampkoliek?
Is er bloed geprikt?