Justine cools schreef op woensdag 23 december 2009, 13:28:


Hoi,

wat een vervelend verhaal en niemand die er echt op reageerd, euhmmm ik heb niet heel veel verstand van veulens en ben altijd beetje verlegen om te reageren hier op het forum omdat ik nog een jonkie ben en absoluut geen gedrags wetenschapper! maar staat jou lieve veulentje alleen maar met andere veulen? zoja, ik ben daar geen voorstander van, tuurlijk moeten ze leeftijd genootjes om zich heen hebben maar vergelijk het hier eens mee:

als al die veulens bij elkaar zijn, zonder oudere paarden (ouderlijk toezicht) dan is het 1 grote chaos zal maar zeggen, veulens die andere veulens opvoeden en niemand die ze hier en daar corrigeerd! nu zeg je dat ze heel gevoelig is en eigenlijk beetje buiten de boot valt als ik het goed begrijp? nu zou het wel eens kunnen zijn dat die veulens allemaal te veel zijn, want ik vindt het toch vaak een zooitje ongeregeld!

zet kinderen maar eens in een ruimte bij elkaar zonder ouderlijk toezicht! je raad het al gaat vaak helemaal mis! en zo leren veulens helemaal niet de sociale gedragcode!

misschien is het een idee als dat lukt om het veulentje te plaasten bij een klein groepje waar zowel leeftijdsgenootjes als oudere paarden staan! veulens die zo opgroeien kennen de sociale gedragsregels die binnen de groep geleden en dus meer respect hebben!

ik denk dat jij helemaal niks fout doet, maar het is zo gebruikelijk dat veulens in een veulen opfok terecht komen, maar later heb je daar soms grote problemen mee naar mijn mening omdat ze die sociale gedragcode nooit geleerd hebben, immers van wie moeten ze dat leren? die te korte tijd dat ze bij de moeder zijn gebebleven hebben ze nog niet voldoende geleerd! ook kan het zijn omdat ze zo gevoelig is dat het afspenen er flink in gehakt heeft, dat gebeurd allemaal veel te vroeg en is in de natuur niet normaal geloof dat ze ong. een jaar bij de moeder blijven of tot het volgende veulen zich aandient! wat niet betekend dat niet zelfstandig zijn en continue bij de moeder blijven plakken, nee ze gaan steeds meer hun eigenweg!

nja ik hoop dat er meer mensen jou advies zouden kunnen geven, en dat dit ook een beetje helpt want het is natuurlijk niet gemakkelijk om zoiets te vinden dat ze en samen met leeftijdgenootjes staat om lekker te spelen en met oudere paarden succes er mee en hou me op de hoogte! erg intressant!

groetjes

Wil schreef op woensdag 23 december 2009, 20:46:


nee ik ook niet echt! ik denk dat frans je daar wel advies over kan geven die weet dat beter te verwoorden dan ik

Spirithorses schreef op woensdag 23 december 2009, 21:03:


helemaal mee eens pien, jij kan het in een kleine zin verwoorden

Spirithorses schreef op woensdag 23 december 2009, 21:20:


hmm zou je dan niet eerst even een goede eiworm telling laten doen en eventueel de DA er naar laten kijken, voordat je zomaar gaat ontwormen en al die bacteriën dood maakt? ik vindt altijd dat je dat met zeer veel beleid moet doen! zeker bij jonge dieren en al helemaal als die niet helemaal lekker zijn! ts maar een idee...

Jet van Gulik schreef op woensdag 23 december 2009, 22:24:


Nja goed, het is maar hoe je er tegen aan kijkt! maar ik denk er net zo over als jet! en ik heb zelfs 2 paarden waar niet mee kan rijden! de 1 is een mooie KWPNer(met zeer goede bloedlijn) 8 jaar oud en is neurologisch atactisch waar je behalve met grondwerk/werken aan de hand (zijgangen etc.)/ clickeren en Ttouch toch aardig ver mee komt! en een hele mooi NRPS ex-dekhengst van 14 jaar die door een tragisch ongeluk nog blij mag zijn dat hij leeft! maar waarvan de prognose luid: ongeschikt als rijpaard twijfelachtig als weidepony! deze 2 paarden zijn geldslurpers maar god wat heb ik veel van ze geleerd en wat leer ik nog steeds veel!

Idool is bijv. heel leuk met clickeren, hij heeft dingenrazend snel door en bedenkt zelf zijn eigen oefeningen! verder maak ik prachtige wandelingen en geniet ik van hem! unqiue de KWPNer is een geweldig leuk paard om aan de hand mee te werken en aan mij de uitdaging om hem sterker/stabieler te maken en hem steeds weer nieuwe opprikkels te gegeven waardoor hij steeds beter leerd hoe en vooral waar zijn lichaam/benen zich bevinden! want dat is dus het probleem met atactie, er zitten bij hem een aantal wervels vastgegroeid waardoor ze niet netjes in een rijtje liggen, daardoor drukken zij op het beenmerg en zo kunnen prikkels vanuit zijn hersenen niet goed zijn ledenmaten etc. bereiken. zo heeft hij dan moeite met balans en coordinatie etc. nu ligt voor mij de uitdaging om binnen zijn grenzen een manier te verzinnen waardoor hij dat allemaal beter kan begrijpen en voelen etc.

ik zie deze problemen dus niet als een verlies omdat ik niet kan rijden, nee ik zie het al een verreiken een project waar ik me in vastbijt! ik ga kijken en zoeken naar mogelijkheden hoe ik deze paarden zo goed mogelijk kan helpen en vooral gelukkig maken! en dat maakt mij weer gelukkig want ik krijg er zo veel voor terug! dus denk vooral niet dat dit het einde is, nee ik zal zeggen blijf zoeken en proberen!

echter als het moment komt dat het dier geen paardwaardig bestaan heeft, dan vindt ik dat je ook de verantwoordelijkheid moet nemen... helaas weet ik dat dat moment ooit ook zal komen voor idool (klinisch is de plek van zijn been zo aangedaan en er zijn allemaal omontkeerbare proccesen bezig) maar ik ga er vanuit dat we met de juiste verzorging een heel eind komen en dat hij nog lang en gelukkig zal leven:)

Maar goed mocht het arme dier toch echt een tumor hebben, weet ik van stal genoten (2 paarden hadden een tumor in de maag) dat het niet goed kan aflopen maar ook zij hebben deze paarden verzorgd tot het echt niet meer ging en zij continu koliek hadden! maar ze hebben voor zo lang het duurde toch nog mogen genieten op de weide! suc6 er mee!

groetjes