Piet schreef op zondag 27 december 2009, 9:54:


Hmm, angst om voedselbeloningen...ik trek wel wat wittekes weg bij het zien van iets eetsbaars

Mijn 'probleem' met voedselbeloning was/is dat ik aanhankelijke paarden heb die regelmatig naar mij komen, gewoon om mij en niet omdat er iets lekkers aan vasthangt. Ik vind het wel plezant om te weten (allé, mijn interpretatie dan) dat ze mijn aanwezigheid appreciëren en komen opzoeken.
Nu kwamen ze met z'n drieën rond mij staan nadat ik hen de toegang gaf tot de nieuwe lading hooi, niet opdringerig maar toch... waar zijn de koekies? Want zo naïef ben ik nu ook weer ni om te denken dat ze allemaal 'in love' zouden zijn vandaag

Bedelen deden ze gisteren al zenne. Negeren deed ik het niet, wel ze achterwaarts zetten zonder hen aan te raken (tiens dat ging ineens gemakkelijk ) om dan de oefening opnieuw te vragen en dan pas te belonen.
Zeker Soraya wou mijn zakje wel ineens helemaal krijgen, maar zij is zo vriendelijk en zachtaardig dat ik mijn lach moest inhouden, Jeanneke daarentegen is wat brutter maar was wel beleefder om te wachten op het voedsel.
Fouten zullen er zeker insluipen, ik hoop dat ik mijn paarden goed genoeg ken om op voorhand hen wat in te schatten zodat er geen dingen gebeuren à la je shet want dan ben ik opnieuw 180° gedraaid zenne

Een tweede ding dat mij steeds heeft tegengehouden om met voedsel te werken is Jeanneke haar karakter. Naar mij toe is ze een doetje maar vandaag heeft ze weer mijn bompa gebeten, ze sloop naar hem toe langs achteren om dan in zijn schouder te bijten, zonder reden. Dezelfde bompa heeft haar en de anderen jarenlang elke ochtend een wortel gegeven. Ook naar Kristel toe kon ze best zuur zijn en dreigen, van haar kreeg ze in het begin ook wat lekkers.
Kmoet zeggen dat ze tot hiertoe heel beleefd is maar ik hou het in't oog.

Dan ten derde ben ik nog steeds niet gewonnen voor spelletjes à la targetting, tikkertje en dergelijke. Maar das een persoonlijk iets.

Als ik nog eens een slachtoffer vind om te filmen, zal ik eens een filmpje plaatsen over mijn dames en het Britt-geclicker, om al lachend het nieuwe jaar in te gaan hè

Ik zal dit eens op mezelf projecteren en hoe ik dit allemaal zie.

Ik ben indertijd op het forum gekomen wegens een probleem van diarree van al mijn paarden dat terugkwam in de winter. Aangezien ik geen antwoorden kreeg van mensen en DA in mijn omgeving en omdat ik deze site kende en hier allemaal mensen zaten die hun paarden buiten houden, heb ik me aangemeld hoewel ik helemaal geen digitale voorstander ben (ben meer een face-to-face mens).

Ik was dus best was terughoudend en kritisch maar wat bleek: ik kreeg vriendelijke en informatieve antwoorden, ik was op een paar dagen wijzer dan na al die maanden zoekwerk. Het voelde ook als een soort van thuiskomen, eindelijk mensen met dezelfde gedachtengang zoals ik
Ondertussen hang ik hier al een tijdje rond en heb ik al meerdere discussies zien passeren.
Mijn reactie: beter dan een soap en der is lekker mee lachen want komaan, ruzie maken met 'onbekenden', is er echt niets beters om te doen?

Het forum splitsen zou ik spijtig vinden want het is een feit dat je leert uit alles, ook uit de negatieve dingen (hieruit zelfs nog meer).
Ik blijf maar verstomd dat sommige mensen het niet kunnen laten om oude koeien uit de gracht te halen en telkens beginnen te vitten op elkaar want als je het puntje bij het paaltje neemt, het zijn steeds dezelfde.

Ik heb Eddy leren kennen via dit forum en dus ook met zijn afwisselend vriendelijke en iets hardere berichten. Maar dat kon me ni tegenhouden, waarom? Ik kan niet tegen achterbaks gedoe en zijn eerlijkheid stond me wel aan + voor mij was het duidelijk dat hij verstand had van paarden én dat zijn hart op de juiste plaats lag.
Ondertussen ken ik Eddy al iets beter en ik vind hem ne toffe gast! Toegegeven, zich excuseren (ja, soms terecht Eddy) is niet zijn beste kant En sommige berichten mogen iets vriendelijker verwoord worden omdat sommigen deze steeds verkeerd oppakken. Langs de andere kant, waarom pakken sommigen deze steeds verkeerd op?
Neem nu Koen als voorbeeld, ook nen toffe maar hier op het forum zijn beide water en vuur
En dan denk ik bij mezelf: pff, is het nu echt nodig om steeds groffer en groffer te worden?

Ik ben er zeker van dat velen een pak beter overeen zouden komen als ze elkaar eens zouden ontmoeten en een praatje zouden maken.
Waarom geen feestje ipv iets doen met het forum waar jullie oorspronkelijk tegen waren?
Ow, pakt dan een gemaskerd bal ofzo zodat niemand iemand zou herkennen wat zou kunnen beïnvloeden

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 29 december 2009, 20:28: