muriel schreef op woensdag 6 januari 2010, 13:41:


Is mogelijk. Zoals ik al eerder schreef: elke gang heeft zijn eigen beenzetting (diagonaal, lateraal) dus de compensatie wordt door een ander been gedaan.
Wanneer het een spierenkwestie is, noem je het doorgaans bewegingskreupel. Als dat been de grootste bocht moet maken (dus buitenbeen is op de volte) wordt het ontzien, maw de pas is kleiner en de binnenschouder vangt het op. Dit veroorzaakt extra belasting op de binnenschouder.
Hobbel je maar lang genoeg zo door met extra belasting van die ene schouder, dan kan zich daar een keer een blessure vormen op de zwakste plek, doorgaans het hoeffkatrolgewricht. Uiteindelijk kan dat leiden tot artrosevorming zoals Hoefkatrolonsteking]">hko, spat, ks etc, en die uiten zich dmv belastingskreupelheid. Belastingskreupelheid zie je het duidelijkst bij belasting, dus wanneer het ontziende been het binnenbeen is.

Dat vind ik ook eerder een balanskwestie dan dat het met scheefheid te maken heeft. Want van veel rechtuit gaan met een fractie meer belasting van 1 lichaamshelft kun je op den duur scheef en later kreupel worden. Hoeft niet (voor ik Frans weer over me heen krijg).


Misschien! Een karperrug is dacht ik niet zo'n belemmering voor draagkracht en het staat sowieso los van het a-symmetrieverhaal. Kissing spines (het tegenovergestelde) is een veel groter probleem.
Maar bewust gymnasticeren is nooit verkeerd, ik zou het iedereen willen verplichten die paard rijdt.

Bij endurancewedstrijden haalt ook maar iets van 3% de nakeuring niet door kreupelheid. Het valt ook effectief allemaal wel mee.

Echter, als je gezien en ervaren hebt waartoe onopgemerkte scheefheid kan leiden (mijn historie met Buck) en je hebt geleerd het te herkennen en vroegtijdig in te grijpen, dan wíl je niet meer rijden op een paard dat zijn lichaam ongelijk belast. Wanneer je eenmaal dat gevoel voor a-symmetrie hebt leren ontwikkelen (ik heb het helaas niet van nature, ben geen getalenteerde ruiter) kun je het niet meer negeren. Het is hetzelfde als bewust taalfouten gaan maken. Je hebt geleerd hoe het correct moet, maar gebruikt die vaardigheid vervolgens niet.

Frans Veldman schreef op woensdag 6 januari 2010, 14:55:

Tja, misschien.
Misschien raakt je paard insulineresistent. Beetje overdreven om dan nu al daarnaar te voeren en de brrokjes weg te laten.

Frans Veldman schreef op woensdag 6 januari 2010, 14:55:

Inderdaad. Preventief is vervelend. Roken is lekker, wie gaat er nou preventief kankersites bezoeken?
Om paard te rijden hoef je niks te kunnen toch?
Anders wordt het wanneer het gaat om paard voeren, huisvesten, bekappen, ontwormen, genezen, supplementeren, parelliën, beleren, bitloos optomen, kunstjes leren, voetballen, desensibiliseren, socialiseren, afspenen, steppen. Dan is er een hele site vol voorschriften.

Frans Veldman schreef op woensdag 6 januari 2010, 15:15:


Daar geef ik jou een punt. Reden temeer om je goed te laten voorlichten. Of in elk geval te snappen wat er zich symmetrisch gezien in het paardenlichaam afspeelt als je erop zit.

Nee, nee en nee.
Je gaat erop zitten voor een buitenrit en checkt: voel ik links en rechts gelijke 'druk' als ik de teugel sin contact neem? Buigt hij evenveel naar links als naar rechts wanneer ik hem daar een eh... plukje gras voorhoud? Gaat hij identiek met zijn linkerachterbeen opzij onder zijn lichaam als rechts? Draagt hij het hoofd plus hals in het midden voor zijn lijf? Maakt hij met alle 4 de benen even grote stappen? Ook in draf?
Dat is gewoon een check zoals je wellicht ook het dashboard van je vliegtuig checkt alvorens op te stijgen.
Zijn bovenstaande punten in orde, hoef je niets te doen en ga je onbekommerd rijden. Tussendoor staat echter je automatische piloot aan (je bent je immers bewust van het belang van een recht door zijn lijf bewegend paard) die steeds jouw lichaam aan het zijne toetst: zit ik nog in het midden, is het geluid dat ik hoor tactmatig?

Stel dat er dan ergens iets begint te haperen, paardenhoofd wordt bv wel wat erg boven de rechterschouder gedragen ipv in het midden, paard kijkt voortdurend naar links zonder dat daar iets te zien is en je zadel zakt ook iets naar rechts. Dan vraag je een meter of 10, 20 extra stelling naar rechts terwijl je rechtdoor rijdt, waardoor hoofd + hals als massa iets naar links 'verplaatst' worden en het zadel meer in het midden komt te liggen. Vaak is dat al voldoende om een eerste aanzet tot a-symmetrisch willen gaan te pareren.

Rechtrichten is dus niet vervelend en belastend rondjes draaien. Het is eigenlijk het aanzetten van je eigen awareness-knop en bovenstaande is een simpele handleiding voor de eerste basis"problemen".

Ook een aandachtspunt: vraag bewust de linker- of de rechtergalop, zodat beide gelijk worden ontwikkeld.

Als je het niet goed hebt gedaan, inderdaad.

Dat merk je zelf. Ans zegt het ook: haar balans ligt op vrijwel dagelijks rijden en zij traint ook nog aan de hand. Ik werk met beide paarden onregelmatig, afhankelijk van weer en werkdruk.
Aan Buck merk ik dat stilstaan (24-7 in paddock) hem weer schever maak, ik voel dan bij de eerste meters hoe hij tracht te trekken aan mijn rechterhand. Wanneer ik een periode intensiever rijd, is dat veel minder en stap ik 'hoger' in. Buck wordt bv slechter van een buitenrit in een bos met rechte paden en beter van een slingerrit door de hoge duinen. Ik zal er levenslang bij hem voor moeten waken dat hij ook zijn linkerschouder en het mindere rechterachterbeen gebruikt. Dat is niet vervelend, dat is goed om te weten zodat ik erop kan anticiperen. Ik heb hem op die manier al 4 jaar goed weten te houden waar de kliniek naar eigen zeggen uitgekakt was.
Echter, als die awareness-knop in je hoofd eenmaal aanstaat, kun je hem voor andere paarden niet meer uitzetten. Dus ook mijn andere paard en welk paard ik ook rijd, wordt rijdend gecheckt. Het wordt een automatisme, net als autorijden.
Ik vind dat een voordeel, want daar komt het gemak van preventiviteit kijken.
Ik vind het niet zozeer leuk om te doen, liever deed ik het niet en voelde en zag ik een alvast perfect symmetrisch paard. Want zodra hij 'recht' is, kun je leuke dressuurdingen doen en zonder gewetensbezwaren door de duinen scheuren. Dan wordt het pas écht leuk.

e m kraak schreef op woensdag 6 januari 2010, 16:17:


Als je links een kleine en rechts een grote pas maakt, dan kun je gewoon rechtuit lopen zonder in spagaat te geraken. Probeer maar eens!
De achterbenen doen gewoon mee in de gang vooruit.

Frans Veldman schreef op woensdag 6 januari 2010, 17:06:


Kan ook buiten. Maar in een bak kun je zuiverder vergelijken en je figuurtjes zoals voltes rijden en is het resultaat 'meetbaarder'. Ook is de bodem vlak waardoor je zekerder van een zuivere takt bent.

Dat klinkt als een rechtsgebogen paard. Het been in de buitenbocht is doorgaans het vrijer bewegende been. Wordt hoger opgegooid, verder weggezet, en meer campaneo bij een barokkie. Trouwens gek voor een draver, die lopen levenslang juist linksom. Misschien de reden dat hij uit de sport genomen werd? Verregaande spierpijn?


Dat zou kunnen kloppen voor een rechtsgebogen paard.


Logisch, want de beenzetting van stap ligt dichter bij galop dan die van draf. Vanuit draf wordt het vaak racen racen racen om maar in die galop te raken met als gevolg een strakke rug en uit een strakke rug krijg je allerlei gekkigheid die niet goed is.
Aangalopperen doe ik bij voorkeur op de volte en vanuit stap, juist om die rugverstrakking te voorkomen.


Klopt nog steeds met een rechtsgebogen paard.


Druk met je been? Of je rechterteugel? Beter is om de rug niet te 'frustreren' door scheef te gaan zitten om het zadel naar het midden te duwen, maar om het paardenhoofd een paar keer flink door te stellen naar links. Niet een keer heel lang aanhouden, maar steeds weer opnieuw, zoals je ook de spagaat zou oefenen: steeds wat meer oprekken, herhaling geeft meer resultaat dan kracht. Niet vasthouden in die stelling, maar vriendelijk doch daadkrachtig 'hengelen'. Daardoor komt het zadel vanzelf steeds meer richting het midden te liggen. Dit kan allemaal nog steeds buiten.


Ik heb geen verstand van tölten, maar een rechtsgebogen paard heeft doorgaans linksvoor als voorkeurschouder en -been, dus dat zou inhouden dat rechtsvoor het minder krachtige been is, dat wellicht in een zwaardere gang eerder afhaakt.


Dan zit de scheefheid wellicht voornamelijk in zijn voorhand.

Dat hoeft ook niet, heb ik gemerkt. Daarbij zijn veel paarden bikkels en laten ze het niet zien. Een korte rug is doorgaans een sterkere rug, wat draagkracht betreft. Ik ben dol op korte ruggetjes. Minder handig voor de lengtebuiging, maar lekker sterk en minder snel problemen.

Nou, hij klinkt toch tamelijk standaard als gewoon rechtsgebogen.
Leuk en lastig!

LisaLoveUnicum schreef op woensdag 6 januari 2010, 17:44:


Is er een gastroscopie gedaan dan?
Kun je iets meer vertellen over "Draw"?

Frans Veldman schreef op woensdag 6 januari 2010, 18:58:
Ik denk dat billen vlaams is voor dijen wat nederlands is voor bovenbenen?

Arabesk schreef op woensdag 6 januari 2010, 19:54:

Is hier ook al ter sprake geweest en uitgelegd.
Zucht.
Nog een keer:
Aan dat onderzoek heeft mijn Buck meegedaan, er waren voor die dag meen ik 8 deelnemende kreupele paarden. Door gesodemieter met software die niet gecreëerd kon worden om al het filmmateriaal om te zetten naar iets meetbaar grafiekachtigs, is de uitslag eeuwig uitgebleven. Ik heb de man, die het allemaal zou gaan bouwen, die dag gesproken. Hij was leraar van de studenten die het onderzoek op poten hadden gezet. Hij had de camera-opstelling gemaakt en vertelde dat het maken van de software die dit materiaal moest omzetten nog een helse klus ging worden.
Blijkbaar is het nooit meer gelukt, getuige de nul publicaties. Niet dat het mij met mijn eigen privédoel wat kon schelen. Mijn paard liep weer goed.

Ilma Meijer schreef op woensdag 6 januari 2010, 23:27:


Het is niet zo absoluut. Doorgaans kom je met een serie aanwijzingen tot een gemiddelde bevinding. Doorgaans galoppeert een rechtsgebogen paard rechtsom beter, omdat die buiging hem het best bevalt en het rechterachterbeen sterker is, maar het hoeft niet persé altijd bij rechtsgebogenheid te horen.
In de galop is bv het binnenachterbeen het landende been op de kleinste cirkel, maar het buitenachterbeen is dan het been dat kwa tijd het langst aan de grond staat en even het hele gewicht draagt. Je kunt dus vraagtekens stellen bij welk achterbeen het op de cirkel werkelijk het zwaarst te verduren heeft.

Ans Jondral schreef op donderdag 7 januari 2010, 8:40:


Aanspringen en welk been dan in het midden zit heeft m.i. ook te maken met voorbereiding.
Buck is duidelijk linksgebogen maar galoppeert op beide handen goed en gemakkelijk, geen voorkeur of betere kant.

Cadiz is veel minder a-symetrisch. Linksachter is het zwakkere been, maar hij ervaart daar de meeste hinder van in de rechtergalop, ik voel linksachter dan zwoegen om mee te komen en hij gaat dan soms zelfs viertakten. De linkergalop is beter gesprongen, maar daar wil linksachter er graag naast, dus daar moet altijd schoudervoor bewaakt worden.
Dit bevestigt mijn idee dat het buiten- en niet het binnenachterbeen het 't zwaarst heeft in de galop.
Hoewel dat voor Pête bijvoorbeeld niet opgaat.
Misschien heeft het ook te maken met stuwkracht versus dragen...?

Moniek schreef op donderdag 7 januari 2010, 12:24:

Je hebt de verantwoordelijkheid over een levend wezen met een enorm accepterend karakter.
Penibel.

Voelen of het symmetrisch is in en onder je is eigenlijk randvoorwaarde 1. Want bij assymmetrie is het risico op blessures het grootst. Eerst rechtmaken. De allersimpelste quickfix voor wie een hekel aan dressuur heeft maar ook zijn paard niet wil scheef worden: rek de korte kant op als je voelt dat er banaanvorming optreedt.

Daarna komt wat mij betreft verzameling, wat de voorhand ontziet die niet zo goed tegen gewicht dragen kan. Geen must, maar wel beter voor je paard.

Daarna komt pas oprichting. Waarbij oprichting geen doel op zichzelf is, maar het resultaat van correcte verzameling.

Het valt dus eigenlijk best wel mee, mits die awareness-knop aanstaat!