Cindy Helms schreef op zaterdag 16 januari 2010, 8:26:


Zo ook met getalenteerde springers, want als je kùnt springen dan zàl je ook springen..... Eerder, hoger en vaker. Zelfde in de westernwereld, met slidingstop en spins. Je zal toch de pech hebben als paard om veel talent te hebben ...

van lennep schreef op zaterdag 16 januari 2010, 10:04:


Dat zou dan aan de voorkant van de straal moeten zijn Es.Bij de punt.
Staat daar veel druk op?

Opala1997 schreef op zaterdag 16 januari 2010, 11:10:


Kun je met een bandage een been ontlasten? Daar heb ik heel wat vraagtekens bij.

Cindy Helms schreef op zaterdag 16 januari 2010, 15:09:


Voor mij zijn paarden altijd beesten geweest die iets voor je konden doen. Betrouwbaar, maar altijd met de achtergrond van kijk uit je weet et nooit, hoe ze reageren. In principe zoals Eddy beschreef en ben ik er weer mee begonnen om de gevolgen van mijn hernia te boven te komen. Op een gegeven moment wil je er dan een van jezelf, zoals je een auto koopt.
Het is pas sinds mijn kruidje-roer-me-niet Shiny dat ik ontdekt heb dat er meer kan zijn tussen man en paard. Ik vertaal dat als een soort wederzijds begrip
wat soms zelfs -voor de mens, voor het paard geloof ik niks van- emotioneel kan zijn.

http://www.archive.org/details/scienceinstableo00ludl
Als je deze link volgt zie je linksboven een boekje wat online te lezen is.
Ik heb het even doorgebladerd en bij mijn favorieten gezet om het helemaal te lezen

Nils Vellinga schreef op zondag 17 januari 2010, 11:33:


Of iedereen zit het boekje te lezen waar ik de link van gaf.
Of is, zoals ik nu ga doen, aan het genieten van de zon buiten, strakblauw hier!

amar schreef op maandag 18 januari 2010, 8:27:


Het is niet zozeer vertrouwen, maar meer spanning.
Duidelijk is, ook naar aanleiding van wat je schrijft, dat een gestrest paard niets leert.
Op een gegeven moment zie je ontspanning komen omdat de mond ontspant, heel vaak even likken en kauwen.
Ik noem het de stressbarometer.

Dat is de manier waarop ik mijn stresskip zadelmak heb gemaakt. Trainen in heel kleine stapjes en klikken voor goed gedrag.
Wanneer hij bij een spannend vervolgstapje de beloning niet nam vroeg ik meteen "hoofd laag" Als hij dat niet direct deed, wist ik dat ik op het randje zat van wat hij zonder te protesteren (en protesteren is bij hem niét gewoon nee zeggen) aankon.
Ik wachtte dan even tot ik het likken zag en dan ging altijd ging het hoofd naar beneden en wilde hij zijn beloning wel en bleek de oefening een stuk beter geaccepteerd.
Na een paar keer herhalen was de barometer zover gezakt dat ik weer een stapje verder kon.
Bij rust geven zou de gedachte in het paardenhoofd op kunnen komen dat wanneer hij maar gespannen genoeg doet, hij niks meer hoeft en zó zijn we niet getrouwd zunne!

Els Kleverlaan schreef op maandag 18 januari 2010, 17:09:


Bie ons heen cent te vee ee
Ik begin altijd met te kijken of ik ergens iets kan lenen, als dat niet lukt dan huur ik. Ik ben ook een BE er van nature...Welke regeltjes?
En hartstikke millieu vriendelijk

Frans Veldman schreef op maandag 18 januari 2010, 22:46:


Tamelijk vreemd argument Frans.
Wie bijft zit zeggen als een hond al zit?

Frans Veldman schreef op dinsdag 19 januari 2010, 1:25:


Als je dus een paard blij kan maken door hem rust te geven, (wat me bij een clickerpaard nog nooit gelukt is, omdat ze eerder beledigd zijn dat de kans op een beloning hen ontnomen wordt), is dit misschien een relevante vraag: "is op deze manier rust geven een primaire of secundaire beloning?'

KDS schreef op dinsdag 19 januari 2010, 11:21:


In jouw geval is rust geven technisch gezien negatief .- Iets prettigs weghalen - één van de vier quadranten van het operant conditioneren. Waar Egon even naar verwees.
In andere eerder beschreven gevallen is rust geven positief omdat je iets vervelends weghaalt.
Moeilijker is het niet

amar schreef op dinsdag 19 januari 2010, 11:57:


De vorm van rust die nu hier besproken wordt is niets anders dan het laten wegvallen van druk oftewel het ongedaan maken van iets negatiefs, (geplaatst in de 4 quadranten waar ik het in een ander berichtje over heb)
Kan in mijn ogen in dit geval dus nooit een primaire beloning zijn. Maar misschien heeft iemand anders daar een andere mening over.
Secundaire beloningen zijn beloningen die over het algemeen op den duur hun waarde verliezen. Bv de klik zonder beloning erachter aan.
Ik wil hier nu niet al te diep op ingaan omdat ik bezig ben met een artikel voor mijn magazientje (werktitel de mythes rond clickertraining) wat ook hierover gaat. Daarin beweer ik dat Goed zo, of Goodboy ed. werkt als een soort halo, een algemene markering die de stemming kan verbeteren, maar meer als een soort achtergrond geruis dan als een trainingstool. Waarom zou je een halo gebruiken als je met een iets andere benadering een laser ter beschikking hebt?

amar schreef op dinsdag 19 januari 2010, 15:36:


magazientje
Dat is mijn 14 daags gratis eZine ( mijn kleinzoon vindt het vet cool dat ik zulke hippe termen gebruik ) dat een hartstikke leuk groeiend aantal abonnees heeft. Dus de moeite waard maakt om daar iets voor te schrijven. Kijk ff op www.pietloof.nl , vul je voornaam en mailadres in en je krijgt automatisch het laatse "nummer". Toevallig ging dat over een "real cowboy" die zich "clickertrainer" noemt en ook werkt met rust geven.
Als ik serieus wil zijn valt zijn benadering totaal buiten deze discussie. Ik denk niet dat iemand op paardnatuurlijk zo een paard wil trainen, maar grappig te zien dat hij een clicker gebruikt en dan vindt dat hij aan het clickertrainen is.

Frans Veldman schreef op dinsdag 19 januari 2010, 16:02:

Jeetje wat een onzin Frans

Immers, het is volslagen onnodig om je paard