Peet schreef op donderdag 21 januari 2010, 10:22:
> stichtingPMP schreef op donderdag 21 januari 2010, 9:44:
>
>> Peet schreef op donderdag 21 januari 2010, 8:50:
> Als ik zelf op zoek zou zijn naar een paard, zou ik niet
> speciaal bij een tweedekanspaardenadresje gaan zoeken namelijk.
> Ook bij een handelaar weet je dat het bijv. een getraumatiseerd
> paard kan zijn (misschien juist wel).
Eerlijk, ik zou dat ook niet snel doen. Zeker als ik op zoek ben naar een rijpaard zou ik juist ver weg blijven van die benaming 'tweedekans'.
Goed mogelijk dat de paarden die jullie aanbieden dan wel goed zouden passen binnen wat ik zoek. Maar ik vind dat een negatieve bijklank hebben.
Net alsof je aan een nieuw avontuur begint waarbij je weet dat je een geschiedenis meezeult die problemen kan geven.
Of als een race lopen waarbij je pas later mag starten. Dan ben je de hele tijd op achtervolgen aangewezen.
Problemen kom je vanzelf wel tegen, ik zie het nut niet van die bewust op te gaan zoeken.
En dan ben ik niet eens iemand die zo pragmatisch is ingesteld.
Ik heb hier een zelf ook een pony lopen die anders niet meer zou leven. Beestje stond al op de vrachtwagen en die ging ofwel naar het slachthuis ofwel naar mijn weide. Die is nogal 'laatste kans'. Maar dat is anders. Zij kwam toevallig op mijn pad, ik heb haar 'gekregen' en ik deed dit deels als vriendendienst voor de vorige eigenaren. + Dat ik haar niet als rijpaard heb maar als weideversiering.
Een paard dat ik nog nooit ontmoet heb van eigenaren die ik niet ken maar die wel als 'speciaal', 'met een klein mankementje' of 'met een handleiding' naar voor wordt geschoven, daar blijf ik héél ver van weg.
Waarom zou je ook adverteren op die manier als er eigenlijk geen onoverkomelijk probleem te melden valt? Elk paard heeft wel zijn speciale kenmerken, kleine probleempje of gedragingen etc. Maar als kopers komen bezichtigen heb je toch tijd genoeg om het over zulke dingen te hebben?