Eva Saegerman schreef op donderdag 21 januari 2010, 21:12:


Amai Eva chapeau dat gij die voeten zelf doet hoor! Ik vind het toch echt heel zwaar werk. Mijn dochter is na éen voet al teut ik ben er nog niet aan begonnen. Laat Piet, die toch zijn latijn in ons ondericht stak het maar niet horen. Ons weidemaatje eveneens een pupil van Piet is daarentegen er al goed bedreven in maar dat is dan ook ene van het sterke (in de letterlijke zin dan)geslacht.
grtjes
Myriam

Karen Koomans schreef op maandag 18 januari 2010, 22:22:

Hey Karen,

ik ben het berichtje kwijt waar je aanbood me te helpen bij het samenstellen maar vooral waar te verkrijgen van bachbloesems voor mijn stresskipje. Ik denk dat zij er baat bij kan hebben omdat haar gespannen zijn zo afhankelijk kan zijn van perioden en over dingen gaat waar ze dan in haar goede perioden helemaal niet blijkt op te reageren.

Grtjes
Myriam

Karen Koomans schreef op zaterdag 23 januari 2010, 22:30:


Positief trainen is iets waar je als dierenliefhebber sowieso wil achterstaan. Door topics als deze wordt de aandacht hier nog eens op gevestigd en op de methoden die deze manier van trainen benadrukken. Ik wil alleen nog even reageren op wat in het begin van deze discussie is gezegd over rust en ontspanning geven. Als je dit ziet als het ophouden van de pijnprikkel van een vraag (druk) zonder meer dan hebben we dus een negatieve bekrachtiger maar je zit in een denkpiste van wat rust of ontspanning voor jou betekent. Duidelijke communicatie kan erg belonend werken volgens mij. Neem maar eens gewoon een houding tot spelen aan en je hond (zijn hier heel erg duidelijk in)is opgewonden van blijdschap . Natuurlijk speelt het een rol of je door hen als vriend erkend wordt, iemand waar het prettig vertoeven bij is en hen misschien dagelijks voert. Ik geloof trouwens ook sterk dat "GEVOEL" bij wat je doet belangrijker is dan alles via regeltjes en theorieen maar natuurlijk moeten we zoveel mogelijk kennis verzamelen.
Grtjes
Myr

e m kraak schreef op zondag 24 januari 2010, 19:54:


misschien zijn ze gewoon blij om weer eens goed de benen te kunnen strekken na de harde en gladde bevroren onregelmatige grond. Wij lieten ze even gek doen op de zomerwei die omdat de ondergrond nog redelijk hard is er wel even tegenkon. Net gekke rennende en bokkende veulens waren het, maar dat doen ze eigenlijk altijd als ze naar een andere wei gaan waar ze even niet gestaan hebben.
grtjes
grtjes

Piet schreef op maandag 25 januari 2010, 8:01:


Wat ik zie op het filmpje:

Paard wordt weggejaagd.
Klik als moment van handeling dat moet worden vastgelegd en stoppen van wegjagen.
Later hetzelfde om aanraking toe te laten.

In mijn ogen duidelijk een negatieve bekrachtiging. Het wegjagen houdt op, angst wordt weggenomen door naar de kwiet toe te draaien. Er is ook weinig of geen duidelijke lichaamstaal. Er is alleen een onaangename prikkel die ophoudt wanneer het gewenste gedrag vertoond wordt. Verder is er geen interesse van beide kanten.

Heel anders wordt het als door begrijpelijke lichaamstaal een vraag wordt uitgedrukt. Ik kijk naar de richting, wijs naar de richting waar naar toe ik je vraag. Paard begrijpt dit vanuit zijn eigen taal waarmee er binnen kuddeverband wordt gecommuniceerd. Gaat de goede richting uit en wordt beloond wat hem stimuleert om het gewenste gedrag de volgende maal te herhalen. De beloning zal dus voldoende stimulerend moeten zijn om er blijvend een aangename gebeurtenis van te maken. In mijn ogen wordt het dan wel een operante conditionering met een positieve bekrachtiger want, het paard werkt actief mee en leert zoeken naar wat de vraag is. Wanneer de vraag juist beantwoord wordt volgt een beloning.

Waar of waar?

grtjes
Myr

Christel Provaas schreef op maandag 25 januari 2010, 13:28:


Dit vind ik nog iets anders want ik denk of vermoed dat dat een fout is dat bij het clickeren gemakkelijk gemaakt wordt. Ik heb me een clickeraar aangeschaft enkele dagen terug om eens wat te experimenteren met mijn hond. Ik floot, klikte als hij kwam en beloonde met snoepje. Toen hij ergens blijven snuffelen interessanter vond dan komen betrapte ik mezelf er op de neiging te hebben om hem te roepen door te clicken. Zoiets als hoor eens kom want als je de click hoort dan krijg je een snoepje. Ik realiseerde dat de denkpiste van mijn hond niet was zoals de mijne en heb het gelukkig niet gedaan. Ik wist wel geen oplossing om hem dan wel te laten komen tenzij te blijven fluiten maar beloon ik hem na ettelijke fluitpogingen dan nog?
grtjes

Christel Provaas schreef op maandag 25 januari 2010, 15:13:


Ik vind dit anders omdat wat die cowboy op dat filkmpje doet, echt misbruik maken van is. Dat doe je bewust tov wat je als beginner misschien zonder nadenken doet. Klikken in de hoop dat het dier dan gaat denken, ah ja die clicker, ik zal maar gauw gaan want dan krijg ik een snoepje. Je misbruikt de clicker dan niet bewust tot lokhaas en niet met de intensie ten nadele van het dier.

Christel Provaas schreef op maandag 25 januari 2010, 15:15:


Antwerps woord voor halve gare

Karen Koomans schreef op maandag 25 januari 2010, 17:59:


je geeft met veel enthousiasme tips mee. Het eerste, geen snoepje in je hand houden maar het uit je zak halen is al eentje. Ik dacht sneller dat snoepje te kunnen geven na de click door het al in mijn hand klaar te hebben. Anders dus.
Stap 2 iets uit het toeval en ongekend als oefening gaan we proberen en daarna met commando en tot slot alleen op commando.

Mijn uiteindelijke doelstelling is eigenlijk ongewenst gedrag af leren zoals tegen mensen opspringen. Met sloefen (pantoffels)leuren van zodra er iemand binnenkomt die hij dan ergens in huis weer laat vallen zonder er ooit één kapot te bijten en aandacht vragen door aan je mouw te trekken. Ze laat altijd heel makkelijk los als je het vraagt zodat ik soms denk dat er hier een verkeerde conditionering heeft plaats gevonden. Alles geprobeerd, los en belonen, los en tik(sorry dat beest heeft nog nooit een echte tik gekregen hoor)en niks zeggen en totaal negeren wat ik van binnen ook vreselijk vind want dan loopt ze daar enthousiast en blij te wezen en doen wij of ze niet bestaat.

Mijn hond is veel minder ingewikkeld van karakter dan mijn paard. Ik wil weten wat ik doe voor ik ga experimenteren bij mijn paard.

Grtjes en bedankt
Myr

amar schreef op maandag 25 januari 2010, 23:46:


Heb net een interessant artikel hierover gevonden. Alleen kan ik beter een plakaat boven mijn deur hangen om bezoek dat bij mij binnenkomt te vragen niet te reageren als mijn hond tegen hen opspringt. Toch proberen vol te houden binnen de familie.