Corinne Corten schreef op zondag 24 januari 2010, 20:43:


K, dan snap ik het.
Was gewoon je even kwijt.

Christel Provaas schreef op maandag 25 januari 2010, 10:36:


Mooie samenvatting!

Een paar jaar geleden was ik op een hoevenclinic. Een van de paardeneigenaren wiens paard een voorbeeld trim kreeg, had kort daarvoor een klikker cursus gevolgd.
Dus daar stond ze gewapend met haar klikker en een strookje rubber. Rubber legde ze neer voor het paard, en als ze klikte, moest het paard op zijn matje gaan staan. Ik kreeg er de slappe lach van.

Piet schreef op maandag 25 januari 2010, 12:55:


Dat het paard er op ging staan en dan was het idee dat ie stil bleef staan, was een beetje een hyper arabiertje. Een beetje zoals een hond in de mand sturen waar ie moet blijven liggen, is dat duidelijker??

Isabel van der Made schreef op maandag 25 januari 2010, 13:10:


Maar het ging me er eigenlijk meer om dat ze dus vooraf klikte, de klik was een aanwijzing, een commando zeg maar. Dus de lonesome cowboy is niet de enige die deze werkwijze volgt, blijkbaar leer je dat zo op een klikkercursus die in UK gegeven werd. Of ze had niets begrepen van wat ze geleerd had, kan ook.

Piet schreef op maandag 25 januari 2010, 13:26:


Ook, dus was het matje op zich een beloning.

Christel Provaas schreef op maandag 25 januari 2010, 15:15:


Ja, een vertaling zou handig zijn.

Vandaag was het mooi weer dus we gingen een wandeling maken.
Niet een belgische wandeling, een hollandse. Ik heb al minstens een maand niet gereden, en ga dan niet opeens een half uur op mijn 20 jarige merrie zitten. Dat moeten we weer langzaam opbouwen.

Nou is Opal van nature een miepje paniek, dus op zo'n wandeling kom je toch wel aardig wat mumsels tegen. De engste was een schichtende kat die ze achter zich zag.
Tot mijn verbazing, want ik heb dus echt geen flauw idee hoe en wanneer ik haar dat heb aangeleerd, ging ze meteen hoofd laag en kalm toen ik haar langzaam streelde over nek en schouder.
Was een absolute Pavlov reactie, die ze bij een volgend mumsel ook vertoonde. Ideaal!

Moet er bij zeggen dat ze vol vertrouwen was, totaal op mij gericht, en alleen bij de schichtende kat moest ze een 180 graden draai maken.

Ach ja, Parelli en de druk en de R-, 't is hard voor een paard.

Caroline Dumoulin schreef op maandag 25 januari 2010, 22:19:


Dat snap ik dus echt niet hoor.
Blijf gewoon schrijven onder je pseudoniem.
Laat je niet gek maken.

Caroline Dumoulin schreef op maandag 25 januari 2010, 22:25:


Tja dat moet je natuurlijk zelf weten.
Je hebt je echte naam nu bekend gemaakt, dus niemand kan je meer verwijten dat je je verschuilt.
Maar we kennen je als het meisje met de mooie naam. Wat ik zou doen, hou je bij je schuilnaam.