Cindy Helms schreef op maandag 25 januari 2010, 10:57:


Jawel, helemaal mee eens, maar vergeet ff niet dat die vent met zijn filmpjes zich clickertrainer noemt en dat er mensen zijn die zullen denken: oow werkt dat zo?
Nou, het werkt NIET zo, maar ik denk niet dat je hem op andere gedachten kunt brengen omdat alleen het resultaat belangrijk is en niet de weg er naar toe, terwijl voor een pósitief clickeraar de weg zéker zo belangrijk is als het resultaat.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 25 januari 2010, 10:59:


Ze heeft het over buiten en op stal....
en over op stal staan had ik het al gehad


Dus zijn we het allemaal eens

clarissa ruijgrok schreef op maandag 25 januari 2010, 11:41:


Ja, maar daar ben ik het toch niet mee eens.
Het is pure reflextraining
Hij stopt met tikken met die zweep als het paard naar hem kijkt/bij hem staat.
Tegelijkertijd met de tik geeft hij een klik.
Het paard zal op den duur gaan snappen, ik kan toch niet weg, dus ga ik naar mijn baasje ;-( toe, dan houdt het gedonder op.
Dat gedrag raakt zo ingesleten dat hij straks het paard naar hem toe laat komen door een keer te klikken zonder dat er nog een zweep in de buurt is.
Vandaar mijn vergelijk met oa de join -up van Roberts en het nog maar hoeven laten zien van iets wat op een zweep lijkt, of van sporen en volgens mij ook de reden waarom de omschakeling van een goed luisterend met bitgereden paard naar een bitloos paard zo gemakkelijk gaat.

Zal es proberen op youtube

Isabel van der Made schreef op maandag 25 januari 2010, 12:51:


Wat was het doel van dat matje?

Els Kleverlaan schreef op maandag 25 januari 2010, 12:54:


Elsje fiederelsje sla je klompjes op z'n kop

Isabel van der Made schreef op maandag 25 januari 2010, 13:10:


Ah ja, ok. Dacht dat ie zere voeten had of zoiets

Karen Koomans schreef op maandag 25 januari 2010, 17:59:


Ik vind dat je prachtig schrijft en zo ik al iets kan vinden waar ik het niet helemaal mee eens ben zou ik daar niet over zeuren.
Ik wil één ding ter overweging opmerken en dat gaat over intervalbeloning met paarden.
De meeste moeite tijdens het beginnen met clickertrainen hebben alle mensen om hun paard zo te trainen dat opdringerigheid en frustratie voorkomen wordt.
Dát vraagt doorzettingsvermogen en consequenter zijn dan velen ooit
geweest zijn.
Als je dan nog met intervalbeloning gaat werken vraag je om problemen.
Hoewel ik weet dat het een trainingstool is die ter beschikking staat en je daar zelfs via, nog een stapje verder, de extinction burst goede resultaten mee kunt halen gebruik ik het zelf ook nooit meer.
Ik zit niet te wachten op een gefrustreerd paard, omdat het niet nodig is.
Ik maak een afspraak met de paarden waar ik mee aan de slag ga. Wat je nù doet, dat doe je goed en daar krijg je een beloning voor.
Dat betekent nièt, wat je nu doet daar krijg je af en tóe een beloning voor.
En als je beloning iets is waar je paard al die moeite voor wil doen dan is er eigenlijk geen verschil met intervalbeloning en daarom ook niet nodig, met veel minder kans op een gefrusteerd paard.

Karen Koomans schreef op maandag 25 januari 2010, 22:04:


Het goed uitvoeren van een oefening betekent bij mij altijd een jes en een beloning.
Alleen vraag ik steeds meer voordat het paard de 'klik' hoort.
Dat kan zijn door een bekende oefening iets moeilijker te maken bv wanneer ik 'duur' aanleer of door er een andere oefening langzaam maar zeker aan vast te knopen. Het paard kan dus altijd zoeken naar het juiste antwoord en leert dat het ook altijd ergens is, als ie z'n best maar doet om het te vinden.
Werken met kleine stapjes (a la kaizen) zorgt ervoor dat frustratie zo beperkt mogelijk blijft.
In feite dezelfde manier als waarop Bob Bailey zijn dolfijnen 6 km uit de kust liet zwemmen, daar hun werk liet doen ( mijnen opsporen, hoeveel en van welke soort) waarna ze weer terug moesten komen, vertellen wat ze daar gezien hadden en dan een visje kregen.

KNIP
Koren op de molen van mensen die roepen je KUNT nu eenmaal niet zonder het uitoefenen van druk.
Ik probeer dan uit te leggen dat je inderdaad niet zonder druk kunt, maar dat een cue waarbij bv ik mijn been aanleg aangeleerd is als concept. Niet omdat je al begint met duwen of trekken net zolang totdat je paard door krijgt wat je bedoelt.
Ik begin altijd los met elke paard. Bewust, omdat ik mezelf geen mogelijkheid wil geven mijn geduld te verliezen. Als ik geen touw in handen heb kán ik het ook niet gebruiken. Mijn ervaring is dat alle paarden binnen de kortste keren alleen maar bij je willen zijn en dat je meer moeite hebt ze van je af te trainen dan naar je toe. Van me af sturen hoeft echter geen straf te zijn, omdat ook dat met hele kleine stapjes gaat. Op mijn DvD (sorry voor de reclame, maar het is de enige referentie waarvan ik weet dat het enorm duidelijk opstaat) Zie je dat "volgen" automatisch gaat, ( nee blijf hier, zegt Rambo, ik wil niet dat je weggaat met mijn beloningen in je zak , je moet zelfs een gebaar aanleren die einde oefening betekent) en zie je hoe Anja met Henkie tegelijkertijd met het achteruitgaan de cue ervoor oefent.


Piet

Ans Jondral schreef op dinsdag 26 januari 2010, 10:28:


Ook ik heb mijn eigen paard zadelmak gemaakt en intussen heel wat mensen geholpen met hun jong paard.
NOOIT een bok gegeven. Ik was ook van plan om een "dood' gewicht op zijn rug te leggen, heb daar van af gezien en gewoon met levend gewicht gewerkt.
Drie factoren zijn belangrijk, geduld, kalmte en snappen waar je mee bezig bent. Dat het in de commercie, zoals Eddy opmerkt, anders gaat is duidelijk. vandaar ook de paarden die ontploffen zodra de eigenaar er op gaat zetten, ( of soms na een paar dagen/ weken niet meer te zadelen of te berijden zijn.)
Neem de tijd, werk met kleine stapjes, oefen die tig keer en ga pas verder als het paard er aan toe is.

Christel Provaas schreef op dinsdag 26 januari 2010, 13:13:


Christel, heb jij misschien foto's van hoe de voeten waren en nu zijn?
Of wil je een foto maken? Ik ben er best benieuwd naar.