Karen Koomans schreef op maandag 25 januari 2010, 22:04:


Het goed uitvoeren van een oefening betekent bij mij altijd een jes en een beloning.
Alleen vraag ik steeds meer voordat het paard de 'klik' hoort.
Dat kan zijn door een bekende oefening iets moeilijker te maken bv wanneer ik 'duur' aanleer of door er een andere oefening langzaam maar zeker aan vast te knopen. Het paard kan dus altijd zoeken naar het juiste antwoord en leert dat het ook altijd ergens is, als ie z'n best maar doet om het te vinden.
Werken met kleine stapjes (a la kaizen) zorgt ervoor dat frustratie zo beperkt mogelijk blijft.
In feite dezelfde manier als waarop Bob Bailey zijn dolfijnen 6 km uit de kust liet zwemmen, daar hun werk liet doen ( mijnen opsporen, hoeveel en van welke soort) waarna ze weer terug moesten komen, vertellen wat ze daar gezien hadden en dan een visje kregen.

KNIP
Koren op de molen van mensen die roepen je KUNT nu eenmaal niet zonder het uitoefenen van druk.
Ik probeer dan uit te leggen dat je inderdaad niet zonder druk kunt, maar dat een cue waarbij bv ik mijn been aanleg aangeleerd is als concept. Niet omdat je al begint met duwen of trekken net zolang totdat je paard door krijgt wat je bedoelt.
Ik begin altijd los met elke paard. Bewust, omdat ik mezelf geen mogelijkheid wil geven mijn geduld te verliezen. Als ik geen touw in handen heb kán ik het ook niet gebruiken. Mijn ervaring is dat alle paarden binnen de kortste keren alleen maar bij je willen zijn en dat je meer moeite hebt ze van je af te trainen dan naar je toe. Van me af sturen hoeft echter geen straf te zijn, omdat ook dat met hele kleine stapjes gaat. Op mijn DvD (sorry voor de reclame, maar het is de enige referentie waarvan ik weet dat het enorm duidelijk opstaat) Zie je dat "volgen" automatisch gaat, ( nee blijf hier, zegt Rambo, ik wil niet dat je weggaat met mijn beloningen in je zak , je moet zelfs een gebaar aanleren die einde oefening betekent) en zie je hoe Anja met Henkie tegelijkertijd met het achteruitgaan de cue ervoor oefent.


Piet

Ans Jondral schreef op dinsdag 26 januari 2010, 10:28:


Ook ik heb mijn eigen paard zadelmak gemaakt en intussen heel wat mensen geholpen met hun jong paard.
NOOIT een bok gegeven. Ik was ook van plan om een "dood' gewicht op zijn rug te leggen, heb daar van af gezien en gewoon met levend gewicht gewerkt.
Drie factoren zijn belangrijk, geduld, kalmte en snappen waar je mee bezig bent. Dat het in de commercie, zoals Eddy opmerkt, anders gaat is duidelijk. vandaar ook de paarden die ontploffen zodra de eigenaar er op gaat zetten, ( of soms na een paar dagen/ weken niet meer te zadelen of te berijden zijn.)
Neem de tijd, werk met kleine stapjes, oefen die tig keer en ga pas verder als het paard er aan toe is.

Christel Provaas schreef op dinsdag 26 januari 2010, 13:13:


Christel, heb jij misschien foto's van hoe de voeten waren en nu zijn?
Of wil je een foto maken? Ik ben er best benieuwd naar.