Peter Donck schreef op vrijdag 29 januari 2010, 15:38:


Oei...
Dat hout ligt er al drie, vier jaar, ofwel is het verteerd, maar viel me op dat de berg weg is en er nog slechts paar stukje liggen.
Eindje geleden zijn ze aan de grote populier ook begonnen, ga die nu afzetten en lossen blokken leggen waar ze kunnen van peuzelen.
Wist niet van teer in berk. las dat berkhout gebruikt werd in thee, dus leek me niet schadelijk, maar ze mogen het niet.
Zit er niet teveel acetylsalicylzuur in wilgenhout? Las dat dat ook kan inwerken op de maag...

jennet schreef op vrijdag 29 januari 2010, 15:25:


Als ik zie hoe gek en vrolijk de mijne zijn zou ik zeggen...neen, maar hangt natuurlijk van paard tot paard af. Ik denk als ze buiten zitten dat ze hier toch niet eht van weten. In een stal daarentegen...

Ik echter, kan serieus last hebben van winterblues, maar schijnt dat wat vitaminen bijnemen (D) of veel vette vis eten helpt.
Mijn paardjes krijgen af en toe chevivit en daar zit visolie in. Ik weet het, omdat ik de randjes aflik en dat smaakt naar...levertraanolie.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 29 januari 2010, 16:14:


Was maar als grapke bedoeld
Ik kan da maar al te goed begrijpen. Inderdaad, pony's hebben veel meer vetreserve en zijn genetisch voorzien om in barre omstandigheden te overleven, Maar mijn lusitanomerrie ook hoor. Ik verlang om ermee te werken, want zelfs van beetje hooi zou ze dik worden. Die zou wel deugd hebben om zo'n wandelingskes mee te doen!!!! Too much energie nu.

Britt Claeys schreef op vrijdag 29 januari 2010, 20:44:


Mijn mama zei dat als we klein waren. Ik sprak het uit als pemperdu. Ik wist toen echt niet dat het van het Frans kwam We waren er verzot op...vooral met van die gele suiker in gesmolten boter...mmmm....

Britt Claeys schreef op vrijdag 29 januari 2010, 21:10:


Haha! Wetenschappellijk studie-object

Cindy Helms schreef op zaterdag 30 januari 2010, 11:05:


Hola, gevoelskwestie's zwart op wit
Ik heb ook bijgeleerd over mezelf. Eddy mag nog zo afgeven op mij als hij wilt, ik blijf het nen toffe pé vinden. Als hij weer zo'n bui krijgt to mij, dan zie ik dat beetje als iemand met Tourette. Wachten tot de bui over is en dan denken, 't is goed manneke, in de grond ben je nen fantastische kerel, laat ik het maar niet te persoonlijk nemen wat je zegt...soms doet het me gewoon denken aan een dominant paard. Hij blijft je uitdagen en hoe min je erop reageert, hoe beter! Toch laat ik me soms wel nog vangen...grrr
Ik begin meer en meer te snappen waarom jij zo goed met paarden kan omgaan. Prachtig!