Ik had mijn watergat ooit mooi ingericht: met boompjes, riet. Na twee uur was alles kaalgevreten; Indy had goed werk geleverd.

Of heb jij riet wat paarden niet lusten?

Monique

Mijn vriend is ooit een keer in een plotselinge sneeuwbui terechtgekomen, geslipt, en zo voor een tegemoetkomende vrachtwagen langsgegleden, om een boom gevouwen en zo de sloot in. Hij was flink geschrokken en had wonder boven wonder slechts een krasje op zijn duim, auto totalloss. Dat is ook wat je noemt geluk hebben.

Monique

Indy heeft volgens de dierenarts een vreemde zwieper gemaakt in het weiland, een of andere spagaat met als gevolg schade aan het si-gewricht en een kneuzing van de wervelkolom. De kneuzing aan de wervelkolom is weer overgegaan, kwam als een vieze naar dood dier stinkende zwelling naar buiten, echter niet doorgebroken maar door het lichaam afgebroken. De schade aan het si-gewricht was helaas te groot, wel verlichting van ander klachten door haar vreemde loopje (stijf, spierpijn) door Shiatsu, massage.

Monique

Ikke helaas...... bij Indy.

Monique

Ehm..... heb het hier over Indy.

Indy is vorig jaar maart overleden.

Wat ik je over het SI-gewricht kan vertellen aan de hand van wat ik uit verschillende therapeuten en dierenartsen geperst heb: Het hangt af van de schade. Zit het probleem alleen in de banden en is de schade niet groot, slechts verrekt, is het vaak een tijdelijk probleem en kan het door training helemaal goed komen. Is de schade te groot, zoals bij Indy het geval was, is het zaak het paard aan de praat houden met wandelen en op goede dagen ook een klein stukje rijden. Mijn ervaring is dat een goede therapeut veel kan doen, het komt vooral neer op de gevolgen van de verkeerde manier van lopen zoveel mogelijk tegen te gaan, anders kom je in een neerwaartse spiraal terecht.

Vooral Shiatsu en in zekere mate ook Reiki, al heb ik mbt het laatste al teveel zweverige kwakzalvers gezien, heeft haar vaak geholpen.

Monique

Bij Indy had ik ook het idee dat ik over een bepaald punt heen moest trainen, dan kon ze ook veel beter lopen. Ik heb het een paar keer gedaan, maar daarna niet meer. Het kostte haar teveel kracht, ik vond het niet eerlijk. Het was zo moeilijk voor haar goed onder te treden. Ik hoefde niet koste wat kost te rijden, ik vond het belangrijk dat ze tenminste zichzelf kon verplaatsen, door vooral veel te wandelen. Indy kon op het laatst niet meer galopperen, het was te moeilijk haar voeten te sorteren, ze verplaatste zich of in stap of in een vreemdsoortig huppeltje als ze sneller wilde.

Ze had er dagen tussen dat de problemen weg schenen te zijn, dan liep ze praktisch normaal, maar ik ben er nooit achter gekomen waar dat nu aan lag.

Problemen met SI gewricht vinden de meeste therapeuten prachtig - erg ongrijpbaar en een lang behandeltraject. Ik ben vaak door deze en gene een poot uitgedraaid tot ik twee mensen vond waarbij Indy echt baat had. Kostte een kapitaal, maar wel resultaat. Weliswaar tijdelijk omdat ze steeds weer stijf werd, maar het verbeterde haar kwaliteit van leven ontzettend.

Monique

Geeft niks..... is ook al weer een tijdje geleden. Ik kan er de meeste tijd aardig nuchter over praten, gelukkig. Ik heb mijn best voor haar gedaan, het is goed zo.


Monique

Ik heb vorig jaar mijn paard helaas moeten laten inslapen. Gelukkig lag ze op dat moment, dus niet de situatie dat een paard wat staat ineens omvalt. Ze heeft twee maal een dosis narcose middel gekregen. Van de eerste lichte dosis werd ze heel rustig, ze voelde zich duidelijk tevreden, werd wat slaperig. De tweede dosis was een overdosis, er was nu geen weg terug meer. Daarna kreeg ze de spuit met het dodingsmiddel.

Het is heel rustig gegaan, geen gevecht, geen angst, ze is binnen enkele minuten overleden.

Monique

Hoeft geen probleem te zijn. Indy is in haar stal overleden. Hulpvaardige buurmannen hebben haar benen aan een paal gebonden en zo hangend aan de paal de stal uitgetild met een graafmachine.

Een waardige manier ipv te slepen.

Groeten,
Monique

Op de neus, bij de bovenlip zit een punt dat zorgt voor ontspanning. Ik heb het vaak voor Indy gebruikt; Indy meldde zich van tijd tot tijd bij me als ik op bepaalde punten moest drukken, ze gaf ook duidelijk aan waar de bedoeling was. Het punt op de neus vond ze erg fijn, ze regelde zelf de hoeveelheid druk. Een praam zal dat punt misschien wel meepakken, kan me voorstellen dat veel paarden daardoor rustig worden.

Ik ben geen voorstander van een praam, in noodgevallen, ok, maar wellicht is de methode van Frans de betere variant: neus beetpakken.

Zou dat ook bij mensen helpen, bij de tandarts bijvoorbeeld?

Monique

Na de dood van Indy wilde ik beslist weer een paard, ik was doodongelukkig met dat lege weiland, ik had teveel tijd. Na 12 jaar een quarterhorse zou het voor de hand gelegen hebben weer een quarter aan te schaffen, echter tot verbazing van buren, vrienden etc. verkondigde ik naar een tinker te gaan kijken. Ze dachten dat het een grapje was.

Het bleek geen grapje te zijn toen ik "Lily" voorstelde, een harige besnorde tinkerdame. Een aantal mensen hebben mij zelfs voor gek verklaard dat ik zo'n stap terug gedaan heb: van een quarterhorse naar een tinker, een dom koppig zigeunerpaard, hoe verzin je het in vredesnaam.

Tot hun verwondering ben ik echter ontzettend blij met Lily, ik heb met mijn besnorde tinkerdame een goede keus gemaakt: rustig, ik kan er overal mee naar toe, niet snel van iets engs onder de indruk, wat wil je nog meer. Gezien Indy haar hoef en been problemen vind ik vooral de stevige benen en grote hoeven erg geruststellend. En dat tinkers domme koppige zigeunerpaarden zijn, wat een onzin.

Het was in het begin wat moeilijk tot Lily door te dringen. Ze was erg op zichzelf, bij de vorige eigenaar zwermden elke dag 150 kinderen over de binnenplaats met veel gebrul. Ze was lomp, ze had nooit geleerd voorzichtig te zijn, ze werd ruw behandeld, als een ding. Ze kon niet veel, liet alles maar begaan. Ik denk dat daar de vooroordelen vandaan komen dat tinkers dom zouden zijn. Ik heb Lily inmiddels heel wat kunnen leren, vooral voorzichtig zijn en kunnen motiveren met een enthousiast "Jaaaaaa!!!".

Lily heeft een verraderijke kant: suffig van een afstandje toekijken wat ik aan het doen ben, en dan ineens met de neus er bovenop en tot actie overgaan. Ze had al snel in de gaten dat ik de waterbak schoonboen voordat er nieuw water in gaat. Ik schrob de bak schoon, haal de borstel eruit en gooi de bak om. Inmiddels gooit Lily de bak om, eerst te vaak, maar nu heeft ze door hoe het werkt. Elke morgen en avond loopt ze met me mee als ik mest verzamel in de bak. Eerst bleef ze keurig op afstand staan kijken. Inmiddels geeft ze de kruiwagen regelmatig een duw tegen het handvat en pakt ze de schep op. Gisteren heb ik haar uit nood achter een draadje gezet: terwijl ik aan het scheppen wat probeerde mevrouw ook het handvat vast te houden - helaas zat mijn pink op een wat ongunstige plek en belandde samen met het handvat tussen haar tanden. Op mijn "au" volgde een verwonderde blik, toen pas liet ze het handvat met mijn pink los, keek me nog een keer verwonderd aan en duwde haar moddersnor in mijn gezicht. Kun je daar nu boos om worden? Haar angst en terughoudendheid is veranderd in enthousiasme en overal van de partij willen zijn. Ik ben nu bezig dat wat af te remmen en om te zetten in andere nuttige dingen.

Over onze Kim heb ik het nog niet eens - die zit daar altijd nog ergens tussen met haar nieuwsgierige neus en mag ook graag "meehelpen".....

Wat me tot dusver erg opvalt: Lily doet er op het eerste gezicht langer over om iets te leren, maar ze leert gewoon op een andere manier. Als ik Indy, mijn vorige paard, iets nieuws leerde, struikelde ze van enthousiasme gewoon over haar eigen voeten en liet alvast alles zien wat ze kon: bedoel je dit, bedoel je dat, dat kan ik ook, wat moet ik doen, of moet ik dat doen..... Lily staat rustig te wachten, te luisteren en laat het inwerken. Vraag je daarna wat je haar hebt laten zien, kan ze het uitvoeren. Wel wat aarzelend, (doe ik het wel goed?) en het moet nog geperfectioneerd worden, maar ze doet het en ze kan het later ook op elk gewenst moment laten zien.

Onder die harige, slome, suffige buitenkant gaat een gevoelig paard schuil wat absoluut niet dom is!

Ik ben benieuwd hoe ze alles oppakt als we serieus aan de slag gaan.

Monique

Heel veel sterkte gewenst.

Monique

Vraagje aan Frans:

Als ik bijvoorbeeld een wijziging wil aanbrengen in een advertentie of foto's wil toevoegen in een bestaand foto album, zoek ik me helemaal suf om mijn advertentie of foto album te vinden. Misschien ligt dat wel aan mij.....

Is er een handige manier voor om specifiek MIJN advertenties, foto albums te vinden?

Groeten,
Monique

In Lily haar mest vond ik zaterdag ook een kleine hoeveelheid rode wormpjes. Aangezien zij 4 jaar lang niet ontwormd is, heeft mijn dierenarts Equimax aangeraden, om te voorkomen dat andere wormen ook weer de kop opsteken. Kim heb ik ook mee ontwormd. Over 3 weken moet ik nog een keer ontwormen, deze keer met Equest.

Heeft een paard niet zo'n fraai wormverleden als Lily is Equest voldoende.

Groeten,
Monique

Lily had ook platte mest, echter we hebben ook ander hooi. Platte mest kan aan de wormen liggen. Lily heeft inmiddels weer normale mest, maar ik vind ook geen wormen meer.

Monique