Ikzelf vind praam ook niks. Maar laatst had mijn paard koliek en moest ook een slang via de neus in zijn maag en zo parafine krijgen. Ik vond het verschrikkelijk. Maar heb toch toegestemd en heb daar ook geen spijt van in die situatie.

Ik las in dit topic ergens dat tong eruit trekken ook wel gedaan wordt.
Mijn paard heeft een heel ruwe en misvormde tong. De dierenarts zei dat hij waarschijnlijk al veel had mee gemaakt.
Het zou me niet verbazen als ze dat in het verleden met hem hebben uitgespookt.
Nu is Kyliam eigenlijk een heel meegaand paard wat zelden of nooit uit zijn bol gaat (uitgezonder met (bitloos)rijden)

Ik zou denk ik voor verdoving kiezen bij bekappen als het zo`n getraumatiseerd paard is.
En dan blijven oefenen natuurlijk dat het binnenkort wel lukt.

Succes
Danielle

Mijn paard heb ik ook als 3 jarige laten castreren vorige zomer. Voor mijn idee was hij heel lief als hengst. Maar waar hij stond waren ook geen merries te bespeuren.
De "stal" eigenaar waar hij zou komen te staan wilde geen hengsten ivm het feit dat hij verschillende merries had en die ook gewoon buiten staan.
Maar ik moet zeggen dat ik nu ergens wel blij ben. Hij is als ruin nog steeds heel lief en omdat ik ook niet zoveel ervaringen heb met hengsten vind ik het wel best zo.

Veel succes met je keuze,
Danielle

Ik vind het een heel erg intressant onderwerp wat mij ook behoorlijk raakt.

Ongeveer 10 jaar geleden, voor ik met NH in contact ben gekomen, heb ik een tijdje gewerkt op een manege die bij een epilepsiecentrum hoort. Er kwamen daar groepen met kinderen en volwassenen, met heel verschillend niveau van functioneren zowel lichamelijk als verstandelijk.
We hadden toen 4 haflingers. Deze werden gebruikt om rondjes te stappen en 2 ook voor onder een huifbed.
Het waren heel erg rustige gedeesde pony`s. Als ze niet aan het "werk" waren, stonden ze lekker op de wei.
"Werk" was rondjes stappen in de binnen of buitenbak en heel erg geknuffeld worden.
Ik moet zeggen dat die paarden op mij altijd een goede indruk gemaakt hebben. Ze waren altijd heel geduldig en hadden een haarfijn aanvoelen. Als een bewonder een aanval kreeg, bleven ze pardoes stil staan.
De bewonders genoten heel erg van hun bezoekjes naar de manege. Door sommigen werd er de hele week naar uit gekeken.
Ik denk zelf dat die paarden een goed leven hadden, ondanks hun "werk".

Verder heb ik ook persoonlijke ervaring met de helende werking van dieren.
Ik heb zelf een ernstige psychische stoornis. En 4 jaar geleden heb ik me een hond aangeschaft. Hoewel veel mensen vonden dat het niet goed was enz. Maar mijn hond is het beste wat me ooit is overkomen.
Sinds een half jaar ongeveer heb ik nu ook een paard. Hij is een echte spiegel voor me en ik leer erg veel door hem. Hij is heel gevoelig en als ik niet goed bij mezelf ben en geaard, dan wijst hij me daar heel vlug op. Als ik gespannen ben, is hij het ook. ben ik gefrustreerd, dan is hij dat ook. Maar ben ik rustig en geconcentreerd, dan is hij dat ook.
Ik ben erg blij met mijn paard. Het is een droom die uitgekomen is. Al dacht ik lang dat die wel nooit uit zou komen. Het is niet altijd even makkelijk maar ik ben zelf 100% overtuigd van het nut van dieren bij mensen met psychiatrische stoornissen.
Ik zou zelf niet meer zonder willen!

Danielle

haha, herkenbaar! Vroeg mij ook al af waar de rem tegenwoordig zit bij Kyliam
En inderdaad, op dit moment, na de sneeuwperiode, is hij super fris en wil van geen remme weten. Soms wel lastig ja.

Danielle

Wat gaaf dat ze zo vriendelijk waren.
Ik rij vaak alleen buiten en moet daarvoor een stukje over een weg rijden. En het is zo verschillend hoe mensen reageren. Sommigen gaan inderdaad even aan de kant staan ofzo. Anderen razen er gewoon langsdoor. Er is daar ook veel vrachtverkeer (wat er niet eens mag komen).
Maar laatst had ik ook zo`n fijne ervaring met iemand die een grote opzichtige vrachtwagen aan de kant zette zodat mijn paard hem op zijn gemak kon bekijken en met zijn neus "voelen" dat het oke was.
Gelukkig zijn er inderdaad nog aardige mensen !
Enne, hier in limburg valt het toch best mee vind ik.

Danielle

wat verschrikkelijk moeilijk. Heel veel sterkte ook van mij gewenst!

Gefeliciteerd!!

Ik vind het heel erg moeilijk dit bericht te schrijven en hoop dan ook niet de grond in geboort te worden. We maken allemaal fouten ...hoop ik toch.

Een jaar geleden kocht ik een arabiertje. Eerst grondwerk gedaan en dit ging van een leien dakje. Meneer vond wandelen prima en leerde de basis in een ras tempo.
En toen...ben ik op een dag begonnen hem te rijden. Te vroeg zeggen velen. En ja, nu zie ik dat ook wel. "maar het ging zo goed". Ik heb hem bitloos (sitepull) ingereden.
Het eerste half jaar of meer alleen maar kleine staptochtjes door het bos. Tot de dag kwam dat hij ergens voor schrok en er met me vandoor ging. Ik heb zelden zo schrik gehad als toen. Ik had niks maar dan ook niks aan hem te zeggen en hij ging in een rotvaart over een weg met auto`s tot de boerderij.

En toen...ja een bitje erin. En het probleem was opgelost. Dat hij bitloos vaak heel gespannen was, leek opeens voorbij. Hij liep een heel stuk stabieler en ik dacht dat het probleem opgelost was. Het was een bustrensje en ik dacht dat dat bitloos verhaal misschien een beetje overdreven was.

En toen kwam het punt dat hij ging stijgeren. Ja hoor..zweepje erbij (niet dat ik hem afsloeg hoor maar een tikje als hij de lucht in ging) en probleem opgelost.

En ondertussen gaat het van kwaad naar erger. Ik heb er gewoon geen goed gevoel meer bij. Zit met schrik op mijn paardje. HIj is nu dus 4.5 jaar en ik schuif het steeds op de pubertijd. Maar is dat wel het probleem? Nu moet ik bekennen dat ik ook niet meer het lef heb om hem terug bitloos te rijden. Gewoon uit schrik dat hij weer op hol slaat (wat met bit niet meer gebeurd is)

Een tijd terug ben ik van hem af gevlogen. En nu heb ik behoorlijk schrik. Ik wil zo graag van mijn paard genieten, lekker in de natuur rijden met hem.
Toen ik gevallen was kon ik niet rijden en heb ik een tijdje vrijheidsdressuur met hem gedaan. Dit vond hij helemaal gaaf. HIj doet alles voor voedselbeloning.

Maar goed, nu zit ik wel in een impasse. Ik weet niet hoe ik hier uit moet komen. Op het been stijgert hij. In het bos vind hij wel lekker maar om de haverklap blijft hij stil staan. En moet ik nogal wat doen om hem weer vooruit te krijgen.

Ik vind het niet leuk meer. Misschien is de stress om de plek waar hij nu staat ook iets dat op mij en hem doorwerkt. Ik wil het beter doen. Ik wil veranderen en weer lol met mijn paardje hebben. En niet ingepakt in veiligheidsvest met angst op hem zitten.

Zoals ik al schreef vind ik het moeilijk het hier te plaatsen. Maar ik hoop dat jullie bruikbare tips voor me hebben. Want ik weet het echt niet meer....

Danielle

Bedankt allemaal voor jullie reacties.
Het heeft me heel wat gedaan (en de nodige traantjes gekost).
Ik wil het beter doen en ga inderdaad stoppen met rijden. En leuke dingen doen. De dingen van dag tot dag bekijken en de druk bij mezelf weg halen. Misschien zoek ik een nieuw plekje voor hem. We zien wel.
Maar ik wil inderdaad gewoon weer lol met hem hebben. En hem de rust gunnen die hij nodig heeft. Want het plezier was gewoon weg en dan besef je toch dat je fout bezig bent.
Jullie verhalen geven de me de moed dat het beter kan en dat het zeker nog mogelijk is dat het beter kan worden. Want ja...ik dacht al voorzichtig aan verkopen en eigenlijk is dat helemaal niet wat ik wil. Het is een super gaaf paard waar ik gewoon dol op ben.
Hij staat jammer genoeg niet in de buurt en ik heb geen trailer dus even hulp in roepen is een beetje moeilijk. Maar wie weet komt dat wel. Nu eerst rust en misschien zo nu en dan en wandelingetje door het bos aan de hand. Want ik weet dat hij daar wel heel erg van geniet en ik ook.

Bedankt allemaal!

Danielle

Kyliam heeft nu lekker "weiderust". Voorlopig inderdaad zoals Evy schrijft even helemaal niks.
Ik hoop dat het in zijn koppie weer tot rust komt en dan we dan gewoon lekker een vertrouwensband kunnen opbouwen aan de hand. De berichten hier hebben me wel veel moed gegeven om het beter te gaan doen. En eigenlijk ja...was de enige druk die er was, de druk die ik zelf maakte. En dat is nergens voor nodig.
Zelf ga ik door een diep dal door deze inzichten. Ik weet dat paarden niet haatdragend zijn maar het zal toch tijd kosten om voor mezelf de dingen weer op een rijtje te krijgen. Want ja ik wist ergens dat het fout was. En toch in ongeduld en overenthousiasme zulke zware fouten maken. Mijn geweten knaagt behoorlijk. Maar goed, nog een paardenleven om die fouten recht te zetten.

In ieder geval bedankt!

Danielle

Bedankt allemaal voor jullie raad en aanmoedingen. Daar heb ik veel aan!

Vandaag besloten om een wandeling door het bos te maken. Want kan me voorstellen dat alleen maar wei ook gaat vervelen. Het is op zich een paardje dat graag bezig is en vooral heel graag aandacht heeft. Dus eerst netjes poetsen. Manen gedaan. Dat frunikken vind hij wel oke. Meestal blijft hij netjes staan.
En toen naar het bos. Hij is redelijk verkeersmak dus dat is wel fijn. Het ging heel erg goed het eerste stuk. Hij liep netjes mee zonder morren ofzo. In het bos aangekomen ging het touw eraf. Het is een pad waar niemand komt en waar hij ook niet zomaar weg kan lopen. In het verleden hebben we vaker zonder touw gewandeld en ook nu ging dat prima! Hij was heel erg in zijn nopjes. Soms bleef hij even achter om dan in een drafje weer naar me toe te komen voor een knuffel. Genieten ten top!
Toen terug aan het touw en moesten we door een heel smal paadje. En opeens bijt hij me vol in mijn rug. Ik was behoorlijk geschrokken en ben toch boos geworden.
Het duurde even voor ik mezelf daarna weer bij elkaar geraapt had. Toen toch weer hem elk goed ding belonen. Proberen het echt dat voorgaande los te laten en op positieve voet verder te gaan. En dat lukte.
Het laatste stuk was het moeilijkste. Hij kent de weg en wilde steeds sneller stappen. Regelmatig hem stil gezet. Stapje achterwaards. Weer vooruit.
Ik merk dat er nog heel veel werk aan de winkel is. En ben ook vast van plan om proffesionele hulp in te schakelen.
Ik snap gewoon niet waarom hij me uit het niets gebeten heeft. Dat ik voorop liep en hij mijn "leiderschap" niet wilde aanvaarden? Ik weet het echt niet.
Toch heb ik een goed gevoel over gehouden aan de wandeling. En een blauwe plek maar die trekt wel weer weg.

Danielle

Nee ik weet niet hoe die beet bedoelt was. Daarom snap ik het gewoon niet. Er was verder niks aan de hand. Wat je zegt zou kunnen.
Hij heeft verder nog nooit gebeten dat ik weet. Had ik maar ogen op mijn rug

Wat een heftig verhaal met die hoefzweren. Ik hoop dat je paarden nu de goede kant op gaan.
Hier op stal zijn er een paar die er heel erg gevoelig voor zijn en er ook heel regelmatig hebben. Anderen in dezelfde omstandigheden (24u buiten en zelfde ondergrond) hebben het dan weer helemaal niet. Raar is dat soms.
Ik wens jullie veel sterkte
Groetjes
Danielle

Vandaag ben ik een hele tijd bij mijn mannetje in de wei gaan zitten. Zomaar zonder iets van hem te vragen. Gewoon zitten.
Eerst kwam hij kijken of ik iets eetbaars had (hij is zwaar eetgestoord ) en toen dan niet bleek is hij gewoon gaan grazen. Hij was heel rustig en ik werd ook heel rustig van hem. Fijn was dat.
In de zadelkamer heb ik zijn bitloos hoofdstel even erbij genomen. Eng idee om daar weer mee te gaan rijden (ooit). Maar geloof dat ik langzaamaan wel een beetje aan het idee wen. Heb op het internet wat filmpjes gekeken van mensen die de wonderbaarlijkste dingen met hun paard deden puur door een touwtje rond de nek. Dan moet het toch mogelijk zijn om op een dag mijn wildebras bitloos te rijden.

Dinsdag komt een fotografe een shoot van hem maken. Vorig jaar toen ik hem net had heb ik dat ook laten doen. Toen was hij echt te mager (kwam uit verwaarlozingssituatie). Nu zag ik vandaag een niet te dik maar gezond paard in de wei staan. En het rare is, de hele winter heb ik hem bijgevoerd met van alles en nog wat om hem wat voller te krijgen. NIets hielp. En nu krijgt hij naast de wei helemaal niks en ziet hij er gezonder uit dan ooit. Denk dat ik hem komende winter ook probeer op hooi alleen te zetten. Doet hem duidelijk beter dan bietenpulp (waar hij heel ziek van geworden is), musli en ander spul.

Dat is een beetje de "vooruitgang" die we maken. Gewoon bij elkaar zijn en soms een aai over zijn bol.

Danielle