Peter Donck schreef op donderdag 18 februari 2010, 21:22:


Wat sjell we doe wit de dronken sailor kon ie aardig zingen hoor en die vent met dat wasbord was ook top

marianne laenen schreef op donderdag 18 februari 2010, 21:26:

Ha, ja, die was ik vergeten dat was wel z'n grootste denk ik?Maar ja, het duurde soms wel eens even voordat de rook rond mijn hoofd was verdwenen

Karen Koomans schreef op vrijdag 19 februari 2010, 12:32:


Heb je niet op de knop artikelen gedrukt denk ik.
Daar staat ook nog wel wat hoor, maar inderdaad niet de "je steekt je hand uit en wacht tot ie 'm raakt met zijn neus" verhaaltjes. .
Ik wil je graag uitleggen waarom niet.
Mensen die op die manier willen beginnen, stoppen ermee zodra hun paard laat zien dat ie het karakter van een paard heeft. Ze duvelen in de eerste de beste valkuil. Ik weet dat omdat ik ook veel clinics van een dag gegeven heb waarbij je de basisbegrippen uitlegt. Zelfs dan gaan alleen de supersterren door met clickertraining. Het lijkt zo eenvoudig en in principe is dat het ook, het is per slot van rekening niet meer dan een keer Yes roepen en een voertje als beloning geven. Maar vlak onder de oppervlakte liggen een aantal bekwaamheden die je moet hebben of je aangeleerd moeten worden.
Je bent met de hersens van een paard bezig!
Eén klein voorbeeld: Mensen gaan zich ineens heel anders gedragen tegen een paard. Ze gaan o.a.onbewust veel meer leiderschap laten zien tegenover een paard die dat helemaal niet gewend is van hen. Ik hoef je niet uit te tekenen dat niet elk paard dat automatisch accepteert, hoe vriendelijk de methode op zich ook is.
En dan lees je van degene die er mee begonnen was:
"Dat clickertrainen is niks voor mijn paard, hij wordt er opdringerig van."
Dáárom heb ik de driedaagse cursus laten verfilmen en op dvd gezet. Zodat men kan leren van de cursisten en hun goede dingen kan zien, maar ook de fouten die ze maken kan afkijken en voorkomen.
Om voorgaande redenen is tegenwoordig mijn eis: Als je les van mij wilt, prima, maar éerst mijn Dvd's bekijken. Daarmee een poos oefenen en dán , als ze er nog zijn, wil ik helpen met specifieke problemen of dingen die je aan wilt leren, trainen.
Ik denk dat het met honden, hoewel inderdaad het principe niet anders is, toch wat eenvoudiger ligt.

e m kraak schreef op vrijdag 19 februari 2010, 14:26:


Kweenie, ik geloof niet dat ik daar een echt onderbouwd antwoord op kan geven.
Ik heb inmiddels natuurlijk een aantal hondjes getraind en naar mensen gekeken die net begonnen en dan zie ik dat zelfs de grootste oen met een hond dingen bereikt die als ze dat op dezelfde manier met een paard zou doen zij zelf de oefeningen zou staan te doen terwijl het paard de zak met voer zou staan op te vreten zonder een kruimel voor het baassie over te laten.
Natuurlijk is een paard veel groter (hoewel op de laatste driedaagse een shet niet meer te gebruiken was omdat ik de enthousiaste meiden bij die pony niet gecorrigeerd heb in hun gedrag- hij had precies een dag nodig om onhandelbaar te worden- ), misschien is de will to please bij een hond nóg groter dan bij een paard, misschien omdat een hond al als pup geconfronteerd wordt met mensenlijk gedrag en aanwijzingen krijgt dat hij niet mag schooien. Eigenlijk heb ik er dus geen idee van waarom....maar ik dénk het wel
Als je het weet mag je het zeggen

Inge Teblick schreef op vrijdag 19 februari 2010, 15:04:


Het werkt ongetwijfeld, maar ik heb dit altijd een heel omslachtig gedoe gevonden. Oók bij ziende paarden. Voor mij lijkt het een beetje (kweet het is niet helemaal hetzelfde) op de opdracht "draf" en dan bij elke stap draf blijven zeggen. Of bij elke stap weer die verdommese beenhulp geven.
Een paard moet in de gewenste gang gaan tot hij wat anders hoort.

Voor een blind paard is alles wat je zegt een cue. Zodra je "kom" zegt geef je meteen een aanwijzing waar je bent alsook de opdracht om te komen.Hij moet zoveel vertrouwen leren dat hij weet dat hij die afstand zonder problemen af kan leggen.
Het is mijn ervaring dat het veel effectiever is om gewoon links en rechts en ga en ho plus duur van te voren goed aan te leren zodat je hem zekerheid meegeeft waar hij moet gaan, dan er een soort koud warm spelletje van te maken en hem laten bedenken dat hij iets niet goed doet omdat hij niks meer hoort

Karen Koomans schreef op vrijdag 19 februari 2010, 17:58:

Wat dacht je van elk min of meer mannelijk paard wat je gewoon gezellig an het clickertrainen bent?
Ik zou er bijna jaloers op worden

Prachtig verhaal Karen.
Mijn complimenten. Hier en daar bespeur ik ook wat vormen van tag teaching. Ken je dat?

Als je hier over nadenkt zou iemand die dit werk voor zijn beroep doet wel wat meer vakmens en flexibeler kunnen zijn en moeten weten hoe hij/zij een onwillig of angstig paard in no time aanleert hoe het zijn voeten netjes geeft Het is een gebrek in hun opleiding als niet weten hoe dat moet. Een dokter moet ook met onwillige jonge patientjes kunnen omgaan, een kapper met kindertjes die niet stil kunnen zitten en een tandarts met mensen die doodsbang zijn en tóch hun werk kunnen doen.
Als ik bij een paard zou komen wat lastig te bekappen is zou ik dit dier gaan trainen en gewoon de tijd rekenen die ik eraan kwijt was. Gewoon rekening mee houden en plannen in je agenda. Maar och erme jij hebt het als oplossing over travailles en takels om je werk te doen? We prakken het paard erin en volgende keer zien we wel weer?
Je kunt hem ook kapot schieten, moet je es kijken hoe weinig problemen je hebt om hem te laten afvoeren door de Rendac met schitterende voetjes.
Wanneer gaan we eindelijk als Paardnatuurlijk natuurlijk bekap beroepsmensen opleiden......

Koen Theys schreef op zondag 21 februari 2010, 23:17:

We stellen dat het de verantwoordelijkheid van de eigenaar is en dat ben ik met je eens, maar kun je eigenlijk wel van elke paardenliefhebber verwachten dat ze zelfs het moeilijkste paard kunnen leren om zijn voeten daar te houden waar jij ze wilt hebben? Waar hebben ze dat moeten leren? Wie geeft daar in het normale circuit les in? De focus van elke instructeur is op rijden en een vooruitgeschoven post vindt grondwerk ook best belangrijk, maar wie bemoeit zich met zulke triviale zaken?
Zou het dan niet veel logischer zijn dat een vakmens die hele dagen niets anders doet dan met de voeten van paarden bezig zijn, zijn klanten kan leren hoe het moet? Gewoon een stukje extra betaalde service voor de klanten?

Koen Theys schreef op maandag 22 februari 2010, 0:00:


Ah, ja natuurlijk. Maar ik ben van mening dat in een ideale wereld een professioneel Natuurlijk bekapper veel meer kan zijn dan iemand die de voeten van het paard komt doen omdat de eigenaar het zelf niet wil of pijn in de rug heeft of het zelf niet durft of het door het uit te stellen te zwaar werk vindt.
Hij zou allereerst uit de valkuil van 25 euro per paard moeten kunnen klimmen door een spin in het web van de eerstelijnszorg te worden, door veel meer kennis te hebben en (betaald ) de mensen te kunnen adviseren. Een prof zou moeten kunnen voelen aan de spieren van een paard of de problemen in de rug, schouders of misschien toch in de voeten zitten en bv kunnen adviseren of er een fysiotherapeut bij moet komen en de tijd moeten kunnen nemen om te adviseren over voer, verblijfsinrichting enz.
Als ik een therapeut laat komen dan ben ik 60 euro kwijt. Ik weet dat van te voren, maar dat is nog niet te vergelijken met wanneer ik een loodgieter van weet ik veel waar vandaan bel voor hulp.Dan zou ik blij zijn met 6 tientjes....
Het wordt tijd dat Professioneel Natuurlijk Bekapper een echt beroep wordt ipv voor zo weinig mogelijk centen eens in de 2 a 3 maanden langs komen en dan a la NB een paard weer goed op de hoeven proberen te krijgen.....

Anja Seijn schreef op maandag 22 februari 2010, 0:50:


Mijn mannen krijgen met z'n 2 , en dan loopt er ook nog het minimonster Mina rond, 1, 25 tot 1, 5 baal hooi per dag. De ene keer is het op, de andere keer lig er nog een beetje.
In feite nemen ze dus naar behoefte, zonder dat ze daar dik van worden. Mijn kippen hebben een voerautomaat, eten naar behoefte en geloof maar niet dat ze geen eieren leggen omdat ze te vet zijn.... wat is het verschil?

e m kraak schreef op maandag 22 februari 2010, 1:46:


Is waar Egon, maar aan de andere kant: ik heb ook nog maar weinig bekappers meegemaakt die dat aanboden omdat ze het in hun 'vakkenpakket' hebben gehad. Nou zal je bij PNers niet wegkomen met het aloude andere uiterste van "ik geef hem van tevoren twee schoppen voor z'n donder en dan is ie braaf". Dus moet er iets gebeuren en wie zou dat beter kunnen doen dan de vertrouwenspersoon die een wakend oogje in het zeil houdt en waar mensen met problemen een beroep op kunnen doen? Dus wat Koen voorstelt is alleen maar toe te juichen.

Spirithorses schreef op maandag 22 februari 2010, 8:26:


Je hóeft het ook helemaal niet met me eens te zijn hoor,maar ik vind wel dat je nu wat veel uitgaat van je eigen situatie.
Over heel Nederland en Belgie wonen mensen met problemen en te weinig kennis. Heel vaak hebben mensen helemaal geen trailer, of is ook dat laden een proleem, dus is verplaatsen al heel lastig.
Tuurlijk weet ik dat ze dat allemaal zelf op zouden moeten lossen, maar intussen zit je wel met een klant die een of meerdere paarden heeft die jij niet en de klant niet zelf kan bekappen omdat ze je het licht uit je ogen dreigen te slaan.

Ik denk dat het geen verrassing voor je is als ik zeg dat ik geen rondje paardenhoeven doe.
Problemen ok, daar wil ik bij helpen en als het nodig is
bij het van start gaan, als niemand anders dat kan doen.
Ik ga ervan uit dat ik mensen leer om het zelf te doen en dat ze alleen iemand nodig hebben die op verzoek ter controle komt of als ze lichamelijk niet in staat zijn om hun eigen paard te bekappen of bij calamiteiten.
Ik sta geen mensen op te leiden om "het tussendoor een beetje zelf bij te houden en een bekapper het grove werk te laten doen" Grotere onzin kan ik niet bedenken, want als iemand het zelf bijhoudt IS er geen grof werk.

Maar áls ik een dagelijks rondje voeten moest doen zou ik het alleen al in mijn eigen belang vinden dat ik zeker wist dat ik betrouwbare paarden in mijn klantenkring had en óók de lastigere kalm zou kunnen krijgen door daar wat betaalde tijd aan te spenderen.
Dat niet kunnen plannen is natuurlijk onzin. Da's gewoon tegen je klant zeggen volgende week om die tijd kom ik terug en gaan we een uur werken met dat paard.

Het laatste wat je schrijft daar ben ik het helemaal mee eens. Ik propageer helemaal niet om een bekapper de rol van een veearts over te laten nemen, maar wel genoeg kennis in huis hebben om te kunnen zien/voelen waar in een lichaam problemen kunnen zitten en mensen te adviseren een vakmens er bij te halen. Dat zou iedere bekapper die daar zijn brood mee verdient moeten hebben.

clarissa ruijgrok schreef op maandag 22 februari 2010, 14:10:


dat was Alegra, het Andalusisch merrietje, maar die moest helemaal verdoofd worden omdat ze totaal nuchter al dreigde om te vallen als je probeerde een voet te laten geven.
De veearts heeft het eerst geprobeerd met een roesje , maar geen schijn van kans.
Dus die is plat gespoten. Toen ze hier weg ging kon de eigenaresse haar gewoon bekappen , zonder enige vorm van protest

Ans Jondral schreef op maandag 22 februari 2010, 15:02:


Hij is anderhalve dag bij mij geweest, volgens mij heb ik dat toen hier op het forum bekend gemaakt en iedereen uitgenodigd..... iedereen kwam...... ééntje