Ilma Meijer schreef op donderdag 18 februari 2010, 23:05:


Hahaha, dat wordt voor ons ook een leuke uitdaging, hoe kunnen we de deelnemers die bijna in het bos wonen toch laten verdwalen

Ik kan me voorstellen dat je geniet van twee van zulke honden in huis, ze zijn zo enorm energiek en hebben veel humor.

Ik heb sinds 2 jaar ook een RR (zonder Ridge), Pip, ze is erg hoog en van het slanke snelle type en echt een heerlijke hond, ze zit het liefst op schoot of voor de kachel of in de zon, regen heeft ze een hekel aan. Ze gaat altijd mee als we met de paarden het bos in gaan en heeft gelukkig weinig jachtinstinct (er is hier recent een RR dodelijk verwond door een wild zwijn).

We hebben haar gekregen van vrienden die een kind met een ernstige allergie hebben. We hadden al een Duitse herder deze is inmiddels overleden en Pip kwam een maandje bij ons logeren en is nooit mee weggegaan, het is een geweldige hond. Ik zou zelf nooit voor dit ras hebben gekozen maar nu ze zo op ons pad is gekomen ben ik enorm blij mee, als er ooit nog een hond komt wordt het weer een RR maar wel zonder ridge, ik vind de uitstraling liever en veel mensen die Ridbacks met ridge enge honden vinden hebben vinden Pip een hond met lieve zachtaardige uitstraling.

Leuk dat je zo enthousiast bent Angelique!

Het is inderdaad een leuke discipline waar veel enhousiaste mensen aan meedoen. Voor veel deelnemers is het doel om samen met je paard een zo goed mogelijke combinatie te vormen. Het wedstrijdelement speelt voor veel mensen een ondergeschikte rol, helaas zijn er ook binnen de TREC wel eens minder leuke akkefietjes maar gelukkig wordt daar door een jury of organisator vaak wel wat van gezegd, of er worden ruiters uitgesloten. En het het eerlijk en diervriendelijk behandelen van je paard wordt ook bij de hindernissen beoordeeld, doe je dit niet dan levert dat strafpunten op.

Merel Stoffers schreef op donderdag 29 april 2010, 1:03:


@Merel, ik heb tijdens die clinic met de "PLIP" gereden (port lewis impression pad), en volgens deze pad zou mijn zadel goed moeten liggen. Maar hoe betrouwbaar dit is weet ik niet, een paard blijft toch een bewegend dier en de impression pad geef slechts "een impressie van een moment, als je 'm er onder uit haalt.

Ik heb mijn Daaleman zadel ca. 6 jaar geleden op maat laten maken en tussendoor regelmatig laten controleren en opnieuw opvullen. Delphi was ca. 1.5 jaar onder het zadel toen ik 'm liet aanmeten. Volgens de "deskundigen" die er naar hebben gekeken ligt het zadel nog steeds goed ondanks dat ze in die jaren best wat is veranderd in bouw en bespiering.

angelique hage schreef op donderdag 20 mei 2010, 0:04:


Maar je kan toch klein beginnen, je hoeft echt niet meteen een blokje om en elkaar uit het zicht te rijden. Ik oefen dit ook altijd met de paarden vanaf het begin dat ze mee gaan het bos in, ik vind het belangrijk dat de paarden niet zomaar achter elke soortgenoot aan willen gaan als ik alleen aan het rijden ben. En het is ook handig als je eens wil opsplitsen onderweg.

Ik begin altijd met kleine stukjes wegstappen, een meter of 20 en dan moet de achterblijver rustig blijven staan. Of de een blijft stappen en de ander galoppeert of draaft weg, langzaam breiden we dit dan uit, meestal vinden paarden het wel moeilijk als ze elkaar echt uit het zicht verliezen maar hier werk je op deze manier langzaam naar toe. Ook oefenen we inhaalmanoevres in draf en galop in het bos. De basis is toch dat het paard moet vertrouwen op de ruiter en gehoorzaam is, pas dan kan je heerlijk ontspannen buitenrijden.

Suzanne Graauw schreef op woensdag 26 mei 2010, 15:04:


Ik zal je wel toejuichen hoor, juich jij dan ook even voor mij

In Duitsland wordt tetanus ook elke twee jaar geent, de tetanus en influenza enting zijn ook twee aparte vaccins. In NL hebben de meeste artsen vaak alleen maar een coctailvaccin met tetanus en influenza, zal dus wel een puur commerciele reden hebben aangezien tetanus ook geen voorgeschreven enting is m.b.t. wedstrijden etc.

Hahaha, dat doen mijn katten ook altijd, niet alleen bij ons maar ook als we logees hebben.

Als we gasten hebben dan loopt onze hond altijd naar de keuken waar haar pot met hondenkoekjes staat, en licht dan net zo lang de deksel op met haar neus tot ze een koekje krijgt.