Isabel van der Made schreef op maandag 22 februari 2010, 0:18:


ja, mee eens.


Nee, (nmm) voor sommige paarden wel maar voor andere paarden niet. De twee paardjes die bij mij onbeperkt hooi krijgen zijn beslist niet te dik. Ze hebben er genoeg aan om warm te blijven en niet te schraal te owrden - niet meer dan dat.
Mijn (oude) ezeltje dat onbeperkt hooi krijgt is momenteel te schraal (nmm en ook die van m'n dierenarts).


Als ze te dik waren wel, anders lijkt het mij niet nodig.


Als ze nu tonnetje rond zijn of worden dan krijgen ze te veel voer (of te suikerrijk voer). Daar zijn we 't over eens.


Honger lijden? - m.i. alleen als ze daadwerkelijk te dik zijn. En dan nog is het m.i. véél gezonder - fysiek en mentaal - om ze toch zoveel als verantwoord mogelijk buikvulling (cellulose) aan te bieden gedurende de dag en nacht. Dus dan liever méér van fructaanarm hooi, dan minder van fructaanrijk hooi (en krachtvoer al helemaal niet).

grt,
Karen

Idee voor mijn "zielige" te dikke Shet en IR ezeltje ?
Van het voorjaar en de zomer op fructaan-gunstige tijden de "wilde" grassen hier uit de berm maaien (lange stengels), en die aan hen voeren? Er groeit hier in de bermen geen JKK. De gemeente maait het af en toe (altijd nét als de bloemenzee bíjna op z'n mooist is ). Dat afgemaaide gras blijft altijd liggen, niemand hier gebruikt het om als hooi of voordroog te oogsten...

Lijkt me een stuk gezonder dan mijn weilandgras. Goed idee, of zie ik iets (een risico) over het hoofd?

grt,
Karen

Frans Veldman schreef op zondag 21 februari 2010, 23:55:

.

Niet mee eens.

Ik heb mijn ezeltje weliswaar ook niet op insulinegehalte laten testen, dat vind ik nu niets meer toevoegen. Als er ergens een dier staat met álle IR kenmerken dan is het helaas mijn ezeltje wel.
Maar: ze heeft in het begin van haar ziek zijn wél -tig andere testen gehad. Als andere dingen (mogelijke oorzaken) niet eerder al waren uitgesloten, dan had ik haar alsnog op IR laten testen.

Nog lang niet alle paardeneigenaren herkennen IR goed genoeg aan de uiterlijke kenmerken, en datzelfde geldt ook voor veel dierenartsen.
En heel veel mensen (inclusief ikzelf.. ) moeten flink met feiten geconfronteerd worden, eer ze zover komen dat hun (IR) dier écht geen fructaanrijk gras en geen brokjes meer krijgt (ook niet een handjevol per dag).

Dus zo'n test kan nuttig zijn om:
* de eigenaar én de dierenarts ervan te overtuigen dat er daadwerkelijk sprake is van IR, zonder twijfel. Kan de dierenarts ook weer wat van leren, als die behoort tot de groep die het nog nauwelijks (h)erkent! Daar zijn dan weer andere paarden bij gebaat.
* en/of , een eventuele negatieve bloedtest (geen IR) zet eigenaar en DA op het spoor van vérder zoeken; als er geen sprake is van IR, wat is dán de oorzaak vd symptomen? Dat lijkt mij wel belangrijk!

Eens: een dieet zonder snelle suikers en voldoende beweging is voor élk paard gezonder, of-t-ie nou IR heeft of (nog) niet.
En eens: het is dus niet nodig en zelfs onverstandig om te wachten op de uitslag van een bloedtest, voordat je overstapt naar een suiker- en fructaanarm dieet voor je paard

grt,
Karen

Ans Jondral schreef op maandag 22 februari 2010, 9:49:


sorry, vergissing komt wellicht door mijn eigen Alzheimer Light!

Karen

Dani62 schreef op maandag 22 februari 2010, 9:39:


Goed verhaal. Ik vond 't óók niet makkelijk om m'n dieren op hooi-dieet te zetten en nog steeds vind ik het wel eens moeilijk. Nou, bijna dagelijks nog, eigenlijk...
Ik ben er inmiddels wel van overtuigd dat dat echt beter is voor ze, maar omdat ze "die andere dingen" zo lekker vinden is het best moeilijk om ze dat te ontzeggen. Wij zijn vast niet de enige twee die dat moeilijk vinden; we kunnen wel een supportgroup oprichten
De groep voor Anonieme Verwen-je-dier Verslaafden, of of zo....

grt,
Karen

marianne laenen schreef op maandag 22 februari 2010, 9:28:



Hou vol Marianne, de virtuele hulptroepen zijn onderweg !

Ik vond ontbijt ook 't allermoeilijkst. Maar 't ontbijt dat ik de laatste dagen eet, pfff... wat een opluchting. Low Carb crackers met kaas en een gekookt eitje. Elk ontbijt vetter dan dat kwam mij ook m'n neus uit (bijna letterlijk). En ik miste de vezeltjes.

Elk mens is anders natuurlijk, maar misschien is dat ook iets voor jou, die crackers? Ik kocht ze hier: http://www.dieetwebshop.nl/shop/Crackers-GG-Bran-crispbread-p-253.html Er komen wel verzendkosten bij (pakketpost), maar als die shop meer heeft dat je lekker vindt dan wegen de extra (verzend)kosten niet zo zwaar. Ze verkopen ook ketose sticks, als je daar belangstelling voor hebt. Overigens verkopen ze ook wel veel troep hoor, met sucralose (= aspartaam) erin...

Die vieze smaak, ik voel met je mee. Het is e-r-r-u-g YUK. Maar het gaat over, na een paar dagen! En het goede nieuws is dat het zo schijnt te zijn dat die vieze smaak komt omdat je lijf overschakelt naar vetten verbranden. Als gevolg daarvan sterven een hele hoop bacterieën af, die het moesten hebben van de suikers/koolhydraten. Dus je proeft verrotte bacterieën Nou, dat moet toch helpen?!

Ik voel me - na 2 weken dieet - al opmerkelijk veel beter in m'n vel dan voorheen. Niet dat er sprake is van een wonderbaarlijke genezing, dat zou al te mooi zijn en niet reëel om te verwachten. Ik wil op het forum geen details kwijt over welke veranderingen precies ik dan bemerk, maar eventueel wel via e-mail. Stuur me gerust een mailtje als je wilt weten!

GO Marianne GO!

grt,
karen

Geweldig Cindy! Je bent heel terecht trots op je paardjes en mbt de opmerkingen die Piet Bakker maakte. TOP!

grt,
Karen

van lennep schreef op maandag 22 februari 2010, 11:11:


Tuurlijk Esther! Enneh, "adhd"-achtige dingen, dát herken ik alvast

grt,
Karen

Michiel schreef op maandag 22 februari 2010, 11:06:


Want .... ?
Waarom is het logisch dat een paard meer beweging nodig heeft dan een mens?

grt,
Karen

Ik vind telkens wat meer stukjes van een grote puzzel. Denk ik...

Als je dit bericht leest,
http://www.nu.nl/wetenschap/2188441/dolfijn-kan-zichzelf-genezen-van-diabetes-.html

en dan deze:
http://www.horseandhound.co.uk/horsecare/397/64491.html

een voor de diersoort gewénste insulentie resistentie, die echter in voor dat dier normale (natuurlijke) omstandigheden kan worden in- en uitgeschakeld. Interessante gedachte, als een stukje van de puzzel.

grt,
Karen

Karen Koomans schreef op zondag 21 februari 2010, 22:07:


Er staat nog meer interessants op die pagina, maar ik kopieer even de allerbelangrijkste zin, over een teveel aan Kalium:
___

Excesses of K in the animal:

· Interferes with correct calcium and magnesium metabolism: Depresses blood magnesium by interfering with magnesium absorption across the intestinal tract.
___

grt,
Karen

Ilona Kooistra schreef op maandag 22 februari 2010, 13:45:


Goed idee! We hebben op ons eigen terrein alleen maar bomen die onze paarden niet blieven, meest berk. Maar natuurlijk kan ik wel elders kijken wat er te halen valt, zonder a-sociaal te worden

En wat vind je van het idee om op fructaan-gunstige momenten een beetje grassen/andere planten te maaien, zoals die hier in de wegberm groeien? Geen hele opper per keer natuurlijk. Dat is een mengelingeling van allerlei grassoorten, en er groeien planten tussen zoals weegbree, paardebloem, distels, klein wilgeroosje, ... Géén JKK, dat weet ik zeker.

Voor de Shet en de IR ezel, als ik ze dit jaar helemaal niet meer op ons weidegras laat (dat ben ik aan het overwegen). En niet in plaats van takken, maar én én, danwel de ene keer takken de andere keer wat bermgras. Te risicovol, of kan wel...


Euh, onze paardjes zijn daar niet zo van gecharmeerd... Ze lústen het wel hoor, maar het motiveert ze niet om echt hun best te doen (behalve de shet, die kun je met álles wat hij z'n mond kan stoppen uitstekend motiveren).

Maar ik vind dat nu niet zo'n probleem. Ik clicker regelmatig met Fálki, soms met de Shet; zelden meer met de anderen. Ik vind het voor Fálki geen bezwaar om met appel of wortel of een hap bermgras te belonen, waarbij ik dan de appel of wortel stukjes zo klein snij dat één beloningshapje daadwerkelijk in z'n holle kies past. Al met al krijgt hij dan, als we clickeren, per dag niet meer dan 1 appel of 1 middelgrote wortel (meestal minder, en ik clicker lang niet elke dag). Ik vind dat voor Fálki geen probleem (bij IR Juultje zou ik dat niet doen).

Als ik met Juultje wél zou clickeren, zou ik proberen (door volhouden) haar wél "aan de wiesencobs" te krijgen. 't Zou best kunnen dat ze moet wennen aan de smaak en 't uiteindelijk heel lekker zou vinden.

En o ja, over eik hoor en lees ik tegenstrijdige verklaringen. Wel of niet oké voor paarden?

grt,
karen