Frans Veldman schreef op zaterdag 20 februari 2010, 21:38:


Frans, het lijkt me best mogelijk dat verschil in energieverbruik significant wordt onder verschillende motivationele regiems. Hersenwerking zelf vraagt nauwelijks energie maar afgeleiden, stress, hormoonspiegels, verzuring... dat allemaal mogelijk wél.
Wat we zouden moeten weten om hier verder mee te komen is of er inderdaad verschil is in energie verbruik en zo ja, hoe dan de correlaties tussen energieverbruik afgezet op een skinneriaanse p/r +/- matrix liggen. Daarmee overspring je de ongetwijfeld vele ingewikkelde chemische processen tussen oorzaak en gevolg.
Aan paarden is dat vast niet onderzocht (ik weet er tenminste niet van) en ik weet zo gauw ook niet waar dit soort gegevens wel te vinden zijn om een dergelijke matrix te substitueren. Ik denk dat experimenten waarin mensen gemotiveerd waren, afgezet tegen gedwongen, tot een dagmars vergelijkbaar zijn en dat dit soort testen met mensen gedaan zijn in militaire context maar waar vind je resultaten
Denk allemaal even mee over keywords... +psychology, +energy, +motivation, .... deze heb ik geprobeerd maar leidt tot niets relevants.
Wel een heel interessant topic!

Vrijwel alle paarden worden bereden onder p+/r- regiem; dat is nmm NIET vergelijkbaar met meegaan met een groepsverplaatsing maar WEL met een constante onrust in een groep waarin paarden elkaar achterna zitten. Dat elkaar achterna zitten is duidelijk slopend als dat langdurig is; daar heb ik voldoende eigen waarnemingen van. Het is niet eens het fysieke achterna gezeten worden zelf dat zo slopend is, denk ik, want dat kan ook "leuk" zijn wanneer het gewenst en opgezocht wordt (bijv. spelende veulens - maar dan duurt het ook niet langer dan gewenst!); het is de "stress" veroorzaakt door p+ (bijv. paarden die echt een hekel aan elkaar hebben).

Karen Koomans schreef op dinsdag 23 februari 2010, 17:55:



Wat je hieruit nu gegrond kan concluderen is dat het wegsturen mogelijk belonend is. Wellicht reden voor een verborgen camera in de kinderkamer om er achter te komen wat er nu precies zo belonend is (is er bijv. TV op de kinderkamer, met een door de ouders ongewenst of onbelangrijk gevonden programma dat bekeken moet worden om er op school over te kunnen mee praten en niet als gekke Gerritje gepest te worden?).

Als professionele analyse dus nog uiterst vaag zo. Je wilt ook weten hoe vaak, wanneer, welke intervallen (ik neem deze keer uit de beschrijving "frequentie van de driftbuien" aam dat het niet iedere maaltijd is, dus is er sprake van intervallen), latentiewaarden, magnitude van treiteren om naar kinderkamer te mogen, etc.
Bijvoorbeeld: als tyranniserend pokkekind niet iedere keer naar zijn kamer gebonjourd is omdat ouders misschien denken dat het toch een keer eten moet of anderszins dergelijke onzin, dan veranderd dat al het hele schema en alles wat eruit geconcludeerd kan worden.

Als ik een dergelijk gezin in praktijk zou moeten analyseren/behandelen voor het specifieke eettafelprobleem zoals gegeven zou ik er een verborgen camera boven hangen, misschien ook een in de kinderkamer. Misschien is het camera gedoe niet nodig; bijv. wanneer uit concordantie met de TV-agenda op internet blijkt dat de driftbuien om van tafel gestuurd te worden precies samenvallen met een bepaald programma dat niet op uitzendinggemist.nl komt

Misschien is het hele behavioristische research gedoe niet nodig en volstaat het als vertrouwenspersoon simpelweg vragen aan het kind wat de bedoeling is. Maar daar is de opdrachtstelling niet voor bedoeld - geef mij maar ponies...

Michiel schreef op dinsdag 23 februari 2010, 18:09:


Dat kan ik uit de abstracts van deze publicaties niet opmaken. Wel dat de methoden van onderzoek nogal onnauwkeurig zijn en een zeer grote spreiding in resultaatdata vertonen.


Och, mijn moeder van 84 is zowel technisch blind en zo goed als doof, maar presteert het op haar leeftijd nog met een computer te leren omgaan (is ze, na ook nog een jaar tobben omdat de blindensoffware het niet deed, pas mee begonnen en kan na een week of 3 al zo goed als foutloos typen )

Ik ken haar al zo'n jaar of 50 en heb nooit de indruk gehad dat we naar diëten of andere gezondheidsmanie geleefd hebben, maar aan de andere kant ons ook nimmer erg druk gemaakt om wat er allemaal in de waan van de dagreklame gepoogd is aan te praten.

Waarom vind je (erg) oud worden eigenlijk belangrijk?


Dat schreef ik verderop in mijn reactie toch ook?
Maar dat is niet gerelateerd aan bovenstaande, waar ik slechts mee bedoelde dat biologisch gezien (dus even los staand van recent cultureel gehatseflats) meisjes vanaf gemiddeld een jaar of 13 gedekt kunnen worden, jongetjes daar nagelang de aanleg vanaf 8 - 11 jaar mee beginnen... komen ze in wildstaat, ongedomesticeerd/geculturaliseerd vast niet aan toe vanwege weggeschopt worden door de sterke jonge mannetjes van een jaar of 20... tegen dat je 50 bent was je potdorie overgrootopoe op deze manier, stokoud en wrsch allang de pijp uit! Overbodig te stellen dat de juvenielensterfte groot was, gemiddelde leeftijd vast niet hoger dan 30, etc. - alles vergelijkbaar met andere niet gedomesticeerde beesten.


Dat zou dan een correlatie naar urbanisatie uit moeten sluiten... dat lijkt me verifieerbaar als je daar aardigheid in hebt.


Het begrip "oudjes" is enorm rekbaar. 50-jarigen kunnen ook oudjes zijn.


De mate van bescherming door domesticatie wordt anders niet genoemd als hoofdoorzaak van waarom mensen zo oud worden.



Typische domesticatie eigenschappen als veel langer leven, raar uiterlijk, afwijkend seksueel gedrag, etc. zijn algemeen. Heeft niet specifiek te maken met wat je door westerse reklame wordt aangesmoesd. Die russische vossen van laatst krijgen geen hamburgers.

Anja Seijn schreef op donderdag 25 februari 2010, 21:09:


http://video.filestube.com/watch,04bd667885cd701c03ea/Per-pomp-lorrie-over-het-spoor.html

Karen Koomans schreef op donderdag 25 februari 2010, 15:02:


Kurkuma is bestanddeel van veel kerrie's. Kerrie is niet een specerij of kruid maar een mengsel. Even op googlelen en zelf mengen helpt, denk ik... véél Koenjit met redelijk veel kerrie klinkt mij dubbelop, of je vindt gewoon dat in de kant-en-klaar-kerrie die je gebruikt veel te weinig kurkuma zit

van lennep schreef op donderdag 25 februari 2010, 10:50:


Voor beginnen en beginners is er denk ik niets beters dan een gewoon touwhalster. Sinds mijn doorgewinterd ervaren Draupnir overleden is heb ik geen libra meer gebruikt. Gewoon niet nodig gehad en onnodige rommel moet je nmm vooral laten liggen waar het ligt.

Met dat gewone touwhalster heb je 3 instructieve bewegingen:
-naar links
-naar rechts
-inhouden
dat simplisme komt ongeveer overeen met hoe de meeste mensen aan bitten trekken dus ook met de meeste rijstijlen/doeleinden.
Meer van hetzelfde zie je in "sidepull" e.a. apparaten. Kopsleuren blijft kopsleuren ongeacht het apparaat. O.a. vanwege de laag geplaatste teugelsbevestiging werkt dit simpele touwhalster nog het minst mee met de kopsleurders.
Zie ook de bitloze-dingen-test van F&I http://www.paardnatuurlijk.nl/onderzoek/rijhalster.htm

Mijn Libra idee onderscheidde zich van de rest doordat kopsleuren ermee onmogelijk is én niet de bedoeling. Het hoort ook niet in het rijtje van de F&I test thuis maar Frans heeft dat tot op heden ondanks herhaalde poging tot uitleg nooit gesnapt.
De bedoeling is dat libra het hoofd zacht omsluit (die flexibele omsluiting is de enige reden van het gebruik van de onderlangs-kruisende-teugel constructie). Er kunnen r+ geconditioneerde codes verfijnd mee overgebracht worden. That's all....
Sommige anders op "signaal" gereden (western) paarden bleken dat trouwens ook prima te snappen.

Piet schreef op vrijdag 26 februari 2010, 6:26:


Volgens mij is dit meer een vreetcafe dan een kroeg.
Doe mij maar een duveltje met een dubbele kopstoot als tegenwicht en om 't af te leren

Arabesk schreef op zondag 28 februari 2010, 21:26:


Het is maar wat je voor ogen hebt.
Misschien heb jij NHers, misschien wel parelliërs met los zwabberende touwhalstertjes in gedachten.
Mij zweeft, ongeveer al sinds het begin van de bitloze vereniging, een trend voor ogen waarin volkomen maf traditioneel wordt voort geborduurd op meer van hetzelfde maar dan zonder bit. Of het kopsjorren dan uiteindelijk via kaakbeenkneuzen pijnlijk is of iets vergelijkbaars via de zeer fragiele neusbeentjes teweeg brengt lijkt mij niet uitmaken.