Karen Koomans schreef op dinsdag 23 februari 2010, 22:25:


Super idee!!!
--
Ilona

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 23 februari 2010, 17:49:


Hmm, das interessant..... Ikke wel, niet 1 keer echt gevallen maar wel zeer regelmatig zo'n "aiiii"-gevoel gehad als mn schoen gleed... Ik snap niet dat die paarden nog gewoon kunnen rennen, bokken en steigeren, het was/is werkelijk één ijsbaan hier vanaf toen de sneeuw overdag een beetje smolt en 's nachts weer lekker opvroor. Bij Baladeika en Khani is het nu nog steeds een ijsbaan, je kunt er echt schaatsen

Ik kan me inderdaad wel goed voorstellen dat je niet glijdt als je niet je hak eerst neerzet maar de voorkant van je voet..


op je gezondheid, Els!
--
Ilona

van lennep schreef op woensdag 24 februari 2010, 11:07:


Maar: die achtervoeten lijken zo vanaf de foto helemaal niet zo dringend een bekapping nodig te hebben. Tuurlijk, ze zijn lelijk, maar vooral richting de kwartieren. Er is geen sprake van pijnlijke steunsels, niet van een eendenbek die pijnlijk is tijdens het afwikkelen, de stralen zijn mooi. De hoeven zijn gewoon niet bijgehouden en niet netjes maar geen reden tot zo gevoelig lopen. Dat is mijn idee, nav de foto's dan he!

Ikzelf zou die achtervoeten laten voor wat het is, uitzoeken waar de pijn vandaan komt en onder begeleiding werken aan het vertrouwen van het paard.

(enne die mails die ik schreef over een praam, dat waren mails die losstonden van dit paard en deze situatie! Off-topic dus eigenlijk. Ik realiseer me nu dat mensen dachten dat ik misschien zou vinden dat dit met een paam zou moeten worden bekapt in plaats van verdoofd, maar ik had het dus niet over dit paard en ik kan me eigenlijk ook geen situatie voostellen waarin je een praam gebruikt bij zoiets als bekappen Ik had t over de praam an sich, als dat nog niet duidelijk was).
--
Ilona

Auw, mij doet dit ook veel pijn om te lezen, ik weet hoe erg het voor je moet zijn. Heel erg veel sterkte meid, je hebt er écht alles aan gedaan maar het was inderdaad onvermijdelijk... Een bevangen pony met cushing is eigenlijk denk ik gewoon echt niet te redden omdat haar lichaam steeds weer zorgt voor de bevangenheid.... Je gaat het toch proberen, in de hoop op een wonder maar eigenlijk kan het niet...

Ik leef met je mee, heel veel sterkte met het verlies maar je kunt heel trots op jezelf zijn dat je alles hebt gedaan wat je hebt gedaan.
--
Ilona

Sorry aan iedereen, ik zet dit topic straks in de kroeg maar ik weet niet of Inge daar leest, dus nu nog even hier omdat hier net een bericht door Inge is geschreven:

Inge, ik probeer je al meer dan een week te bereiken maar het lukt me niet. Zou je alsjeblieft je mail willen checken (gmail nu, toch?). Ik heb weer een nieuwe bestelling nodig en ik kan je ook niet per telefoon bereiken.
--
Ilona

Thanks! Ik dacht dat je een ander mailadres gebruikte, ik heb nu deze gebruikt
--
Ilona

Anja Seijn schreef op woensdag 24 februari 2010, 19:06:




--
Ilona

Peter Donck schreef op woensdag 24 februari 2010, 21:39:


Ik zou liever een groot deel vervangen door geweekte grasbrok van allerlei verschillende grassen of idem maar dan gehakseld gras http://www.topdiervoeders.nl/st-hippolyt-pre-alpin-wiesencobs-p-301.html Dan zijn de mineraalverhoudingen daarvan iig al goed voor een paard.

Wat lijnzaad kan erdoor, geeft veel energie (vet), zonder dat het en grote vette brei wordt (zoals wel het geval is bij pure olie).

Luzerne kun je erbij doen en de bietenpulp is ook oke. Ik zou een paard geen maisvlokken geven. Je kunt dan vind ik beter een klein beetje haver erdoor doen, niet teveel. Haver is nl goed verteerbaar voor een paard dus de resten komen niet in de dikke en blinde darm (zoals bij mais wél het geval is). Maar niet teveel, je wilt niet steeds een trigger voor de alvleesklier he.

Voer de gehaltes voor de mineralen in de voedingscalculator in om te kijken hoe het daarmee staat met de hoeveelheid die je geeft.
--
Ilona

Ilona Kooistra schreef op woensdag 24 februari 2010, 22:07:


Oh, en als je er nog niks van kent, snap je niet dat dit erg is. Uitleg: suiker en zetmeel moet in de dunne darm worden verteerd, die is bij paarden in verhouding heel erg kort. Zij kunnen daarom ook niet goed suiker en zetmeel verteren, daar zijn ze simpelweg niet op gemaakt. Het probleem als het niet wordt verteerd in de dunne darm, is dat het verderop de darmflora verstoort doordat de PH wijzigt als er zetmeel in terecht komt en daar kan de darmflora die het paard heel erg hard nodig heeft niet tegen en op die manier zorg je ervoor dat het paard geen energie meer kan halen uit grassen (de darmflora zet cellulose om in vluchtige verzuren die opgenomen worden als energiebron). Ook vitaminetekort kan hierdoor optreden want de darmflora is nodig voor het maken van bepaalde vitamines.

Niet ieder koolhydraat is gelijk, je hebt verschillende soorten enzymen nodig om ze af te breken en mais kan een paard niet goed afbreken, haver veel beter.
--
Ilona

Coralie schreef op woensdag 24 februari 2010, 22:53:


Geïrriteerdheid van de darmen door de grote hoeveelheid wormen, gevolg -> diarree.
--
Ilona

Peter Donck schreef op woensdag 24 februari 2010, 23:30:


Goed, dan laat je het zo, maar ik vind het best wel raar eigenlijk om willens en wetens iets te voeren dat niet voor een paard een normaal voedingsmiddel is.

Jij voert die oudjes nu dus alléén bietenpulp, maisvlokken, gerst en lijnzaad he? Wat is de reden dat jij ze niet ook geweeke grasbrok geeft? Heb je nog een andere reden behalve dat je het wel goed vindt zo?

Mijn redenatie is als volgt: je neemt iets waarvan je weet dat de basis qua mineralen en vitaminen goed is: gras. Dat kunnen ze misschien niet meer genoeg eten, en is in de winter in ieder geval meestal niet voldoende op voorraad (of je hebt paarden die er gewoon niet tegen kunnen), dus je neemt grasbrok dat je laat weken zodat het goed op te nemen is voor die oudjes.

Dat is voor hen misschien niet meer zo goed te benutten dat alleen dit voldoende is, als dat zo is dan voeg je extra energie toe, als eerste geweekte bietenpulp en bv lijnzaad, geplette haver. Als dat na een hele tijd nóg niet genoeg blijkt, kun je weer verder gaan maar het is veilig om de basis zo paards mogelijk te houden. Ga geen raaigrassen nemen maar die grasbrok van St Hippolyt is bv best een aanrader.


Dus: gebruik zoveel mogelijk iets waarvan je weet dat het normaal is voor een paard, het is namelijk inderdáád complex en dus stom om erg van het 'normale' te gaan afwijken.


Oh, jij kunt met je blote oog zien dat de stukjes koolhydraat niet meer in de mest terug te vinden zijn


Dat betekent dat de kiezen niet meer goed zijn, inderdaad. Dat is bij paarden van wie je dat nog niet wist een hele goede reden om eens goed dat gebit te laten nakijken. Voor die oude paarden die gewoon nooit meer een goed genoeg gebit zullen krijgen, moet je het spul inderdaad voorbewerken zodat de functie van de kiezen wordt overgenomen.


Ja, tuurlijk, in geval van slecht gebit. Maar volgens mij is het niet zo dat mais dan ineens kan worden verteerd hoor, ook al zíe je het dan niet meer.
--
Ilona

(ik antwoord even heel in het kort omdat ik erg weinig tijd heb, sorry dus dat ik niet op alle punten uitgebreid in ga).

mireille anne schreef op zondag 21 maart 2010, 22:46:


Hoefbevangenheid is in meer of mindere mate het loslaten van het hoefbeen van de hoefwand. Een hoefijzer nagel je aan de hoefwand vast terwijl het paard met zijn gewicht hoe dan ook op het hoefbeen staat...

Je wilt dat hoefbeen en hoefwand weer vastgroeien, dat kan enkel en alléén door de tijd omdat het van boven af moet gebeuren, tijdens het aangroeien van de nieuwe hoefwand (net zoals een vingernagel van jezelf die los heeft gelaten omdat je hem tussen de deur had gekregen of erop had gemept net een hamer, alleen maar van boven naar beneden vastgroeit op het tempo waarin je nagel groeit en niet zomaar hupsakee weer helemaal vastzit).

De hoefwand moet zo kort mogelijk zijn en zeer zeker niet dragend zodat het van bovenaf de meeste kans heeft goed vast te groeien. Een hoefwand groeit zo'n cm per maand dus als je een ijzer eronder doet, kun je nooit het ideaal nastreven, je kunt de hoefwand dan niet regelmatig genoeg bijwerken en er komt extra druk op de hoefwand en dat bevordert de genezing niet.

Bij een paard met veel pijn moet je hoefschoenen gebruiken, bv easyboot epic (die kun je na een korte gewenning dag en nacht aanlaten zonder schuurplekken), gevoerd met comfort pads. Als je dit goed aanmeet en het break-over punt naar voren haalt voor een goede afwikkeling, heb je hiermee een ideale ondergrond zodat het paard prettig kan lopen.

Op die manier krijg je tevens géén vieze stinkende bacteriebrei onder de pads die je met ijzers wel krijgt want je kunt het dagelijks proper houden. Bovendien kun je om de paar dagen een rasp over de hoefwand halen zodat deze in het goede model blijft.

Een hoefijzer gebruiken is teruggaan in de tijd toen er nog geen andere oplossingen waren dan een stuk ijzer vasttimmeren aan de hoef. Er zijn nu wél andere oplossingen en die zijn goed, veel beter dan die van vroeger.


Dit punt staat er, net zoals andere punten die je noemde (maar ik ben het wel eens dat ik die pagina uit moet breiden, ik ga het allemaal veel duidelijker en uitgebreider neerzetten).



Ech niet hoor, er zijn verschillende stadia van hoefbevangenheid en als het enkel laminitis was dan is het zo weer klaar inderdaad, maar daar heeft het ijzer helemaal niets mee te maken wnat er zijn plenty voorbeelden dat het ijzervrij zo snel genas. Als het complete loslating van de verbinding tussen hoefbeen en hoefwand is, dan is het onmogelijk dat het dier in een paar weken de oude is. Probeer jouw eigen volledig losgelaten vingernagel maar eens in een paar weken weer helemaal goed te krijgen, dat kan niet
--
Ilona

Karen Koomans schreef op maandag 22 maart 2010, 10:46:


Hmm, lees mijn mail eens? Denk je er dan nog zo over?

P.S. Karen, je hebt nog een antwoord van mij tegoed maar ik vind de tijd steeds niet, sorry!
--
Ilona

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 23 maart 2010, 0:24:




Theorie? Logica en de basis voor iedereen die op een leuke manier met paarden bezig is, dacht ik?

Als je wat ingewikkeldere dingen aan wilt leren is het handig om er vanaf de grond een stemcue aan vast te koppelen eens het paard de oefening kent. Als je er dan opzit geef je dat stemcommando en je voegt er desgewenst je rijhulp aan toe zodat de stemhulp na een tijdje niet eens meer nodig is.

Niks Chinees' aan voor het paard
--
Ilona