Je hebt Daisy haar leven mooi afgesloten en gekeken wat het beste is voor haar, bewonderenswaardig!
Veel sterkte!

Christel Provaas schreef op vrijdag 19 februari 2010, 15:25:

Sorry dat ik nu pas antwoord maar 't is hier de laatste dagen wat druk in combinatie dat ik wa weinig tijd heb.


Jean neemt geen druk op de teugels, ik heb bij haar echt een pluimpje in mijn handen. Zelfs dat stofzuigen doet ze in de mate dat ze er ruimte voor heeft, als ze geen ruimte heeft, durft ze zich opkrollen (rollkürachtig iets). Wat zou dat eigenlijk betekenen, kvraag het me al een tijdje af. Op die momenten drijf ik het tempo op, ik peins dat ik over het algemeen wat meer tempo met haar moet maken


Ja dat is ze en ze loopt idd op de voorhand, kmoet best wat werken om het zwaartepunt naar achteren te brengen en die overgangetjes gebruik ik nu ook (was je tip niet vergeten ).
Het stofzuigen doet ze in alle gangen hoor, met halsring zit ik op een paard zonder hoofd
Weette wat ik denk, als ik nu heel eerlijk ben tgo mezelf? Ik geef haar te weinig variatie, wat minder pistewerk zou al veel doen want buiten de piste verandert ze volledig (veel alerter, voorwaartser). Maar het blijft een 'broekkakker' buiten en ik sta er alleen voor in een omgeving dat niet al te rustig is. Ik weet dat als ze echt verschiet, ze wegspurt, ze kijkt dan ook nergens naar en dan zie ik al verscheidene doemscenario's hier op de baan Ik neem haar van de zomer nog eens mee naar de Kempen, in de bossen mag ze van mij wegspurten, nen boom is wat minder erg dan een auto hè.


Das moeilijk zenne Ben volop bezig maar mijne linkerkant werkt altijd wat tegen

Anita Cats schreef op vrijdag 19 februari 2010, 15:49:


Tijd heb ik zenne Lang geleden al de 'moetes' van mijn schouders geworpen bij de paarden, sindsdien is alles met de paarden enkel fun!
Ach, het was nog een pak erger gesteld toen ik Jeanneke juist had, ze wat actiever maken zal al helpen en dan zien we wel verder
't Is alleen dat ik ze ni de verdoemenis in wil rijden hè en toen ik die stelling las dacht ik: oeioei

Nils Vellinga schreef op zondag 21 februari 2010, 12:41:


Dank je Nils!
Nog een vraagje: bij mij kunnen ze volledig rond de betonnen palen dus moet de U-vorm sluiten zou ik denken?
Jij hebt ze dus enkel ergens in het midden om een paal? Mss een stomme vraag maar hoe zijn ze dan vast genoeg? Want als ze zijn vastgemaakt (ik herinner me nog dat een gaatje maken in een betonnen paal ni simpel was, zelfs ni met betonboor, door de ijzers die erin zitten), zijn er toch 'uitsteeksels' van bouten/vijzen die ook best scherp kunnen zijn?

Heerlijk om te lezen Cindy

van lennep schreef op woensdag 24 februari 2010, 14:42:


Maar begint dat niet te rotten?
Ik was ook al aan het denken aan rubberen matten, maar hoe krijg je dat mooi vast? Ik heb er ooit eentje in twee gesneden en dat was een helse karwei, ze zijn goed stevig, houden het wat langer dan gewone matten maar een ijzeren draadje gaat dan ni lukken denk ik.
Dan toch met bouten? Mss in de groef in de paal zodat deze ni uitsteken? Ik denk maar wat al schrijvende hoor

vagebond schreef op woensdag 24 februari 2010, 15:32:


Ik weet wel dat ze scheef is zenne, is ni enkel te zien maar zelfs nog beter te voelen. Ik rijd haar ook ni heel den tijd aan lange teugel.
Al een geluk heeft ze al héél lang (effe hout vasthouden ) geen blessures gehad.
Telkens als ik haar rijd, probeer ik te werken om haar rechter te krijgen. Maar ja, dan komen der weer zo'n periodes van drukte of an veel te lang slecht winterweer en dan is het weer van 0 beginnen, maar zolang we ons maar amuseren hè

Anja Seijn schreef op woensdag 24 februari 2010, 17:39:


Thanx!

Nils Vellinga schreef op woensdag 24 februari 2010, 20:21:

Ik ging er eens voor horen want ik wil idd geen scherpe hoek


Ducktape? En dan blijft dat zitten denk je? 't Is wel stevig, maar zo stevig?
Want om opnieuw gaten te willen boren ga ik eens héél lief moeten lachen naar m'n ventje omdat er toen best wat gevloek bij kwam te kijken

Christel Provaas schreef op donderdag 25 februari 2010, 8:06:


Merci!
Ze is idd soms doof voor het been, de ene moment is ze supergevoelig (een zaligheid om haar te rijden dan), de andere moment helemaal het tegenovergestelde. Ik heb het hier is gezegd, maar dan blokt ze zich volledig af voor druk (eender hoeveel/weinig). 't Was vroeger zo'n lespaardje waar ze letterlijk op konden kloppen en shotten dat stokstijf bleef staan, volledig apatisch
Maar we komen er wel zenne, thanx voor de tips!

mirel schreef op donderdag 25 februari 2010, 12:09:

Das goed zenne! Ik tel ze ook, sommigen vinden het freaky (is mss wel een beetje zo )
maar het is altijd goed om te weten, zo ontdek je meteen de verschillen.
Ik heb best wel productieve paarden: hier ongeveer een strontje per uur per paard.

En nu zie ik pas dat je in het begin van de week al had gevraagd naar het aantal keer mesten. Sorry, ik stond bergen achter en heb wat moeten skippen.
Beter laat dan nooit zeker

Anita Cats schreef op donderdag 25 februari 2010, 13:34:


Meteen loslaten is duiken, das waar.
't Is alleen dat ik dat licht in de hand zijn niet zie als een negatief ding, integendeel zelfs: I love it Jeanneke was vroeger zeer zwaar op de hand, nu loopt ze alleen nog op de voorhand, toen leunde ze vooraan ook nog eens op het bit (toen nog).
Ik ben dus aan het brainstormen om die lichtheid te behouden maar toch meer werking achteraan te krijgen.
Vandaag gereden zoals Christel zei: vele overgangen en vele 'schakelingen' in draf, enkel in stap haar af en toe losse teugel gegeven.
Dat schakelen in draf is nog een serieus werkpunt, zeker aangezien mijn paarden nog altijd 'spring-in-het-velden' zijn sinds de sneeuw dooide vorige week. Ze was dus supergevoelig vandaag en dat schakelen ging bij de minste zitverlegging al over in een paar passen galop, maar ze ging wel braaf wat sneller hè
Maar 't is een leergierige madam, een paar keer ging het best goed. Zelfs het achteruitgaan (wat ik een tijd niet meer geoefend had) ging van de eerste keer erg goe bij het openen van de doorgang (luie Britt blijft dan lekker zitten ) en das bij haar ook iets dat dan weer goed gaat en dan ineens weer minder voor weet ik wat voor reden.
Ik heb ook wat afgewisseld met een balkje dat op de grond lag, eindelijk snapt ze dus dat ze daar overheen kan terwijl ik er niet naast stap, wel met haar knoesels achter haar oren

Suzanne Graauw schreef op donderdag 25 februari 2010, 18:29:


Misschien een punt om hierop te gaan trainen? Trekken, pompen, ... werkt dan averechts zoals je al gemerkt hebt. Vanaf het moment dat je voelt dat je paard in dat tempo zit, meteen terugnemen op stem/zit, goed belonen en dat moment stap voor stap langer maken. Ik denk dat als je het moment voelt voordat je paard zijn knop omgaat, je al een heel eind bent.
Gelukkige verjaardag trouwens!