vagebond schreef op woensdag 24 februari 2010, 15:56:
> Nee, zodra het wat droger weer wordt, mogen ze weer een
> uurtje erop, straks als het gaat groeien, direkt de graasmaskers weer om.
> Ingrid
Ingrid, ik lees dat jouw paarden graasmaskers dragen. Anderen hier gebruiken die dingen misschien ook wel - voor hun paarden bedoel ik?
Wat ik me afvraag is of bij jou/jullie het accepteren van zo'n ding probleemloos ging?
Ik heb zo'n jaar of 10 -12 geleden een graasmasker gekocht voor mijn Shet. Eerste keer dacht ik 'm zo even om te doen, en huppakee de wei in (dacht ik). Doe ik 'm dat ding om (even buiten de wei, zodat de andere paarden hem niet lastig zouden vallen bij het omdoen). Laatste gespje vast, en op dat moment FREAKT mijn Shet compleet, van dat ding voor z'n neus
Ik was daar totaal niet op bedacht, waardoor hij zich gemakkelijk los kon rukken (of misschien had ik 'm niet eens vast, dat weet ik niet meer). 't Beestje was tot dan toe nóóit bang van rare dingen aan/op/tegen zijn lijf/hoofd...
Afijn, in z'n blinde paniek heeft hij zich flink bezeerd (o.a. een hek geramd) en 't duurde wel even voordat ik hem weer te pakken had. Ding meteen af gedaan, wat in het kader van training natuurlijk niet slim is
. Maar ja, ik stond te trillen op m'n benen van schrik omdat meneer in z'n blinde paniek 2x was uitgegleden/gevallen en diverse dingen had geramd. En de pony trilde nog veel harder dan ik.
Ongeveer een jaar daarna ben ik met clicker training en graasmasker aan de slag gegaan. Het ging in 1e instantie allemaal heel aardig en relaxed. Eerst geclickt en beloond voor kijken naar dat ding, dan voor aanraken, dan uitsluitend voor met de voorkant van de neus aanraken, dan voor neus in dat ding houden voor 1 seconde, 2 seconde, 4 sec., etc., etc.)
Uiteindelijk, na veel keren trainen verspreid over 2 weken tijd of zo, accepteerde hij relaxed de graasmasker om/voor zijn neus, terwijl die aan één kant al vast zat aan het halster. Op het móment dat ik de daarna de laatste gesp wilde vastmaken freakte-ie weer! Ik had 'm in een flits aan z'n halster te pakken waardoor hij niet wegkon én dat masker aan één kant weer open viel, van z'n neus af, waardoor hij al snel weer kalmeerde.
Ik ben daarna weer rustig doorgegaan met trainen, net zolang totdat ik het graasmasker aan en weer af kon doen zonder dat hij freakte. Ik blij.
Tótdat ik voor de eerste keer 1 pas bij hem wegdeed, terwijl hij daar stond met graasmasker op.... FREAKT-ie weer, en wég was-tie! Deze trainingssessies deed ik op een veilig omheind veld, dus nu was ik niet meteen bang dat er ongelukken zouden gebeuren. Tótdat hij in z'n blinde-paniek-idoterie vlak voor het hek een 90 graden bocht wilde maken en daarbij onderuit ging. Gelukkig geen blijvende schade, maar hij had zich wel dusdanig bezeerd dat hij 2 dagen lang licht kreupel liep
Met veel geduld etc. etc. had ik het uiteindelijk vast wel voor elkaar gekregen....
Maar daar heb ik niet voor gekozen, ik heb het ding in de kast GEFL**RD en daar ligt-ie nog steeds
Mijn vraag is dus, zijn er méér mensen bij wie dat ding - hóppa - in de rommelkast is beland?
Enneh, bij de mensen wiens paard zo'n ding (soms) omhebben, ging dat dan meteen probleemloos
??
grt,
Karen
Warboel
