Karen Koomans schreef op zaterdag 27 februari 2010, 16:56:

Kun je dan ook wat doen aan het geluid op m'n lappie? Af en toe doet ie et wel en af en toe niet Ik spreek wel engels maar kan het dus ook iet horen...
Nee, geintje. Ik moet em wegbrengen, maar stel dat steeds maar uit want dan zit ik zonder computer! En dat kan natuurlijk niet

muriel schreef op zaterdag 27 februari 2010, 18:59:


Ik ben dat helemaal met je eens, zoals ik het ook al met Conrad eens was. Natural horsemanship kan juist een geweldig remmende factor zijn.
Omdat je in feite het gedrag voordat je begint te trainen achter je kunt laten ben je met clickertrainen in staat problemen op te lossen die op een andere manier niet meer te doen zijn.
Zodra je de onafgedwongen WIL tot medewerking van het paard krijgt opent zich een andere wereld.
Een van de mooiste voorbeelden vind ik nog altijd de enige keer dat ik me door Eddy heb laten verleiden om een uitdaging aan te gaan. Ik kreeg 3 x 10 minuten om een, ik meen drie jarige, hengst voor een 300 koppig publiek, alle vier zijn voeten te laten geven.
Waarvan de eigenaresse in de microfoon zei "hij stampt"
Nooit eerder gezien dat paard, kon me niet schelen waaròm hij geen voeten gaf. Heb er niet naar gevraagd ook.
Als ik me toen bezig had moeten houden met zijn achtergrond ( wat er al allemaal geprobeerd was) en op dezelfde manier van welke NH methode dan ook had moeten voort trainen dan was me dat nooit gelukt.
Ik heb in die 3 x 10 minuten zijn wil om mee te werken gekregen..... Probleem opgelost.

Een paard wat net begint zal wat hij al geleerd heeft uit zichzelf aanbieden, simpelweg omdat het een beloning wil verdienen. Het heeft nog niet goed door dat daarvoor éérst een vraag van de trainer hoort te komen.Ook dat moet hij leren. Tuurlijk kan hij daar gefrustreerd van raken ... "Ik deed precies wat je vorige keer vroeg, waarom krijg ik nu niks?"
Maar onbeloond gedrag dooft uit, dus dat gaat over. Heeft verder niks met frustratie die het op deze manier trainen zou veroorzaken te maken. Het is (tijdelijk)onbegrip.

muriel schreef op zondag 28 februari 2010, 10:46:
Bij clickeren bouw je in mijn ogen geen band op, het is

Ho, ho, dát is 7 bruggen te ver en naast de waarheid. Eerst had je het over gefrustreerde paarden, nu zou je geen hechte vriendschap kunnen opbouwen en je leert je paard niet kennen?
Wat een onzin. Als je een paard traint leer je het paard kennen, als je een koe traint een koe, een kip een kip.
Er is geen énkele manier van trainen als clickertraining waarbij je zo geconcentreerd de verrichtingen van je paard volgt en leert begrijpen en waarmee je zo'n positieve band op bouwt en een automatische vorm van leiderschap ontwikkelt. De mens tegenover hem is altijd positief en dat zou een vriendschap in de weg staan?

Zolang gedurende een training rust nog als een beloning gezien wordt, anders dan dat het dier vermoeid zou zijn, schort er iets aan.
Over het algemeen genomen is rust tijdens de training niet iets wat een clickerpaard graag wil. Mijn eigen paard, wat ik het beste ken en waar ik een zeer hechte vriendschap mee heb en die verre van gefrustreerd is, vindt onaangekondigde rust tijdens het werk een belediging.
Juist daarom moet je clickerpaarden iets aanleren dat zegt : 'en nu stoppen we ermee'.

Anja Seijn schreef op zondag 28 februari 2010, 11:40:


Wie bepaalt nou wat paardwaardig is en wat niet? Waarom hebben we zulke 'verheven' gedachtes?

Is een zadel erop leggen en erop gaan zitten paardwaardig? Is hem voor en rijtuig zetten en de familie laten trekken paardwaardig? Is hem voor een ploeg zetten, koeien laten vangen., rondjes laten rennen aan een touwtje........ enz. enz. paardwaardig?
Alles wat wij met een paard doen, doen we omdat wij dat willen. Vanuit het paard gezien zijn het net als circustruucjes stuk voor stuk dingen die hij moet doen. Ik denk echt niet dat wanneer hij een stok apporteert dat hij denkt van goh, dit vind ik nou echt mij en al mijn rasgenoten onwaardig. Alsof een grote Gelderlander liever gezien wordt voor de goudenkoets dan voor de schillenkar.
Allemaal menselijke gedachten Anja! Alles is bezig zijn met je paard en afhankelijk van je woonomgeving en gewoontes wat je er mee doet. En zolang je dat doet zonder dat het paard er schade van oploopt, wie zijn wij dan om te zeggen van dat deugt niet want is paardonwaardig?

Weet je trouwens dat kippen ook alleen maar wijken voor druk kennen? Moet je eens proberen om een kip zo te trainen. Komt helemaal niks van terecht. We hóeven geen druk te gebruiken alleen omdat we het kunnen!
Het vervelende is dat de Grote Meesters dat wèl moeten met hun paarden omdat ze niet anders kènnen.

Anja Seijn schreef op zondag 28 februari 2010, 13:35:


Hetzelfde als wanneer ik Voest de wiebelbeweging met zijn armen zie maken om het paard in draf, of galop? (kweeniepreciesmeer) te krijgen.
Oók lichaamstaal moet aangeleerd worden (tussen mens en paard niks natuurlijks aan) en de vraag is hóe leer je dat aan, want het wiebelen en jouw wijzen en drijvende hand zijn niet meer dan cue's.


eehm,trouwens.. mijn lange teugelwerk hoeft niet gebaseerd te zijn op druk. Ik heb les genomen van Piet Bakker om het leren en zijn manier naar clickertraining te kunnen vertalen.Ben een heel eind denk ik.

Het hele drijven en leiden verhaal wat wij als mensen op onze paarden toepassen is een enorme simplificering van hoe paarden dat gebruiken en eigenlijk een belediging voor de intelligentie van het onderlinge paardengedrag.
Maar ik heb het helemaal niet over meppen of misdadige druk
Ik ben ook niet tegen het gebruik van druk, maar dan wel in de vorm van een concept. Ik wil een paard altijd de kans geven om ongestraft te kunnen zoeken naar iets wat ik vraag en het goede antwoord natuurlijk te belonen , maar ook te bevestigen met een cue en die cue kan van alles zijn. Gewichtshulp, teugel oplichten, beenhulp noem het maar, zodat het gedrag oproepbaar wordt.... Amsterdam- Brussel,.Anja!
Ik zeg ook niet dat ik anders geen druk gebruik.
Ik wil echter slechts 3 vormen kennen
In de vorm van een cue, nadat ik het gedrag wat daarbij hoort via positief trainen heb aangeleerd.
Therapeutische druk, oftewel het is beter voor het paard dat iets NU gebeurt, maar het ligt heel ver af van wat een paard voor een beloning wil doen en ik heb geen tijd om hem dat stapje voor stapje te leren
en ten slotte de "alles wat ik heb druk". Als mijn leven in gevaar komt.

Ha! ouderwets!

Anja Seijn schreef op woensdag 3 maart 2010, 9:27:


Australian stockzadel is vaak een goed alternatief.

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 2 maart 2010, 22:18:


Nee, ik heb niks gezien?

Anja Seijn schreef op woensdag 3 maart 2010, 13:07:


Een australian is eigenlijk een soort van Engels western zadel. Ik heb er een paar jaar meegereden en voor mij hoeft een ander westernzadel niet meer. Je zit er als een huis op en kunt er bijna niet afkukelen.Met alle lichamelijke toestanden voor mij enorm belangrijk. Maar voor de rest is het ook gewoon een zadel wat ook op je paard moet passen.
Waar moet je dan opletten?
tja eigenlijk op dezelfde dingen als bij andere zadels. Eigenlijk is een thermografisch onderzoekje onontbeerlijk. Je kunt nog zo goed weten hoe het moet liggen, maar alleen met een th camara kun je er 'doorheen' kijken.
Op mijn site staat een artikel met een aantal paspunten. Best nuttig om een globale indruk te krijgen.

Ik moet dat onderschrijven. Een van de best passende zadels die ik ooit gemeten heb was het WOWzadel van Nathalie Lagasse. Niet helemáál perfect toen, maar zoals ze zei moest het nog bijgesteld worden door Arie Boer

sibyl de jager schreef op woensdag 3 maart 2010, 22:54:


Is wel interessant wat je nu zegt
Dat het niet in balans was weet ik niet meer of heb ik simpelweg niet gezien óf misschien wel gezien maar geweten aan het rijden met een carrotstick of met één hand. Veel ruiters zitten dan zo scheef als de p...
(Tuurlijk kijk ik wel hoe de ruiter erop zit gedurende de 10-15 minuten dat het paard en zadel warm worden gereden )
Omdat ik weet dat ik mijn camera 100% kan vertrouwen, heb ik me juist afgeleerd om vooraf een visueel oordeel te vellen.
In dit geval zag ik een heel goed zadel en schatte dat het eigenlijk geen problemen kon geven op de rug terwijl het toch niet perfect was. Kun je nagaan dat in het land der blinden eenoog koning is en ik simpelweg nog nooit een perfect passend zadel ben tegengekomen. Er is altijd wel iets. Mijn standaard is dus altijd "zo goed mogelijk" en of een paard last krijgt van de imperfectie die ik op dat moment zie.

Het zou interessant zijn eens een zadel te testen wat volgens jou écht 100% is. Als ik dat dan ook meet, weet ik dat het kan en kan ik mijn normen naar boven toe bijstellen.