muriel schreef op zondag 28 februari 2010, 10:46:


Dat ben ik met je eens. Clickertraining is, volgens mij, een methode gebaseerd op de manier waarop het dier in staat is om te leren. Kip, geit, hond, paard ... de manier van leren is volgens wetenschappers één en dezelfde ... tenminste zo heb ik het begrepen. Er wordt niet naar "het wezen" paard gekeken.
Parelli ken ik onvoldoende, heb er wel wat materiaal van gezien, mijn dochter heeft het boek, maar het nodigt mij niet uit dit te lezen ... ik vind het een klein beetje teveel overspoelt met het hysterische Amerikaanse sausje alsof ik een Telsell reclame zit te bekijken, geen waarde oordeel maar een persoonlijke mening.
Als ik lees/kijk naar wat andere "grootheden" schrijven/verfilmen dan zie ik wel een rode draad ... hoe paarden onderling communiceren en deze is toch echt gebaseerd op "wijken voor druk", de drijvende hengst en de leidende merrie ... Enfin, als wij, mensen, in staat zijn deze taal te kunnen leren en beheersen (dat laatste vooral in de zin van geen misbruik maken) dan kunnen wij met respect én begrip voor het paard een paard beleren voor ons plezier (lees: rijden, springen etc.). Recent heeft Karen een link geplaatst waar paarden te zien zijn die muziekinstrumenten bespelen. Dit heeft in mijn ogen niets maar dan ook niets met het paard te maken, maar eerder met de onbestrijdbare drang van de mens een dier te laten doen wat hij/zij op dat moment denkt leuk te vinden. Dergelijke trainingen vind ik niet knap of heb ik geen bewondering voor. Simpelweg omdat het totaal geen rekening houdt met het dier. Circuskunstjes vind ik het ultieme vertoon van menselijke machtswellust "kijk ik eens ...". Een paard moet paard zijn, een hond een hond ... wij willen dieren om ons heen en wij vragen bepaald gedrag om met die dieren iets te kunnen. Ik probeer zo goed mogelijk de grens te bewaken wat paardwaardig is en wat niet. Dat moet, denk ik, leidend zijn en dan ontkom je er niet aan om je te verdiepen in het paard zelf!