Inge Teblick schreef op maandag 1 maart 2010, 8:58:
> Wat ik de afgelopen jaren geleerd heb, is dat je aan paarden die het een
> en ander geleerd hebben, dus al een eindje verder zijn in wat mensen voor
> hen bedacht hebben in hun natuurlijke of onnatuurlijke trainingstraject,
> en als het die paarden met begrip en respect voor hun wezen is aangeleerd
> (en nee, ik gebruik bewust niet het woord "natural"), dat je het
> verschil niet kan zien. Een paard is een paard is een paard, en als paard
> en mens op elkaar afgestemd zijn dan straalt dat van de combinatie af, wat
> ook de gebruikte methode is geweest.
.
> Mensen leren nu eenmaal op verschillende manieren - individuele paarden
> ook. Je kan er als horseman alleen maar op vooruit gaan door je niet te
> beperken tot één "methode" - als het werkt, dan werkt het, simpel. Ga
> eerder eens op zoek naar wat er goed aan is in bepaalde methodes, en
> bekijk of je dat niet kan gebruiken.
Deze 2 alinea's wil ik graag inlijsten, Inge. Dank je
!
Paardenmensen kunnen veel van elkaar leren, juist ook paardenmensen die verschillende methodes gebruiken. Ik wil in een volgend bericht graag wat voorbeelden laten zien, filmpjes van NH mensen die methodes laten zien die ik zelf (op dit moment) niet bij míjn paarden gebruik, maar die ik toch heel inspirerend en leerzaam vind om te bekijken.
Ik heb één "maar" (een voorwaarde)... bij de tekst van Inge.
Inge zegt heel terecht "als het die paarden met begrip en respect voor hun wezen is aangeleerd [knip]".
Om dat te kunnen beoordelen, te kunnen zien, of iets met begrip en respect voor het paard wordt aangeleerd, zijn er nmm twee dingen nodig:
(1) je moet kunnen zien welke motivators worden gebruikt: R+, R-, P+, P- (en "negeren")
(2) je moet de signalen die het paard geeft zien en die kunnen interpreteren
Oftewel, je moet de basis van de wetenschap over hoe dieren (en mensen) leren, kennen en begrijpen. En je moet paardentaal kunnen zien en begrijpen.
Wel is het zo (op dat punt heeft Piet wel een punt, vind ik) dat als je uitsluitend en op de juiste manier positieve bekrachtiging (plus negeren) gebruikt, je het dier per definitie liefdevol traint. Als je die techniek goed beheerst (clicker training) dan kun je ook een varken, een giraffe of een kraai liefdevol trainen, ook al weet je helemaal niets over de taal en achtergrond van die dieren. Echter, als je de taal van het dier niet kent, dan laat je wel goede kansen liggen om je band met het dier verder te versterken.
Wat ik veel hoor (en lees en zie), is paardeneigenaren die, desgevraagd, zeggen dat zij hun paard liefdevol, met begrip en respect voor het wezen van hun paard, willen trainen. Vervolgens kiezen ze één of meer methode(s). So far, so good. Máár wat ik dán vaak zie, is mensen bij wie het ontbreekt aan één van bovengenoemde punten (of allebei). En dan gaat het gemakkelijk mis, zónder dat je je dat als eigenaar/trainer meteen bewust bent.
Dus: zo lang je niet kunt analyseren welke motivators je gebruikt (en/of met welke signalen het paard daarop reageert), kún je nmm niet goed genoeg beoordelen of een methode in de praktijk betekent dat je je paard inderdaad liefdevol traint, met begrip en respect voor zijn wezen. Je kunt wel dénken dat je dat doet, maar je kunt jezelf en je methode niet goed genoeg evalueren.
Een voorbeeld. Je wilt je paard zo veel mogelijk trainen met respect, begrip en liefde voor je paard als uitgangspunt.
Nu wil je je paard
desensibiliseren, hem leren dat vreemde, flapperende dingen op en tegen zijn lijf niet bedreigend zijn. Je kiest een methode die uitlegt dat je dat zó doet: hou het "enge" voorwerp tegen het paardenlijf aan. Als je paard het wil ontwijken (omdat hij het eng vindt), volg je paard in zijn beweging en je blijft het voorwerp tegen zijn lijf aanhouden. Stópt het paard met vluchten/ontwijken, dan haal je onmiddellijk het voorwerp weg. Even pauze, en de oefening herhalen. Je paard leert op die manier, dat het belonend is om op iets engs te reageren door stil te blijven staan, door het over je heen te laten komen zónder te vluchten.
Mijn ervaring:
Iemand die nog niet voldoende weet en begrijpt van operant conditioneren zal al snel denken dat deze oefening op die manier uitgevoerd, liefdevol, begripvol en respectvol is naar het paard.
Iemand die wel voldoende weet en begrijpt van operant conditioneren zal al snel in meer of mindere mate bedenkingen hebben tegen deze methode, en een methode willen gebruiken die meer liefdevol/begripvol is.
Dit is de reden van mijn stelling in het begin van deze discussie. En de reden waarom ik wéér een discussie (gesprek) op gang probeer te brengen over dit onderwerp.
Het is NIET mijn bedoeling om een methode, welke dan ook, in z'n geheel bij het vuilnis te plaatsen.
Egon schreef zojuist (zie ik nu):
> Het gaat denk ik vooral om
> bewustzijnsverruiming
Precies Egon (dank je), dát is wat ik probeer te bereiken.
grt,
Karen
Warboel
