Anita Cats schreef op woensdag 3 maart 2010, 22:35:
> Ik vertel mijn verhaal over mijn mooie week
> Ik hou er nu over op,
... en ik nog even niet. De essentie van je verhaal, dat oudere hond jonge logee in één week zoveel leert, is leuk. Dat je dat opmerkt en er van geniet, is leuk. Hoe je het verwoordt of dat je (we) sommige situaties vermenselijken, dondert niet. 't Is gewoon leuk. Hier woonde ooit een oudere teef, een dame, die werkelijk niets liet zien, maar het jongere volkje reageerde zoals het haar beliefde. Ze trok geen lip op, de stand van d'r oren veranderde niet (zichtbaar), ze keek 'gewoon' en de pubers dropen af! Heel soms denk ik dat ik zag dat er een snorhaar trilde, maar ik zal het nooit zeker weten. De pubers zijn inmiddels volwassen en uitermate beschaafd in de omgang met mens, soortgenoot en paard. Maar ik heb ze nauwelijks opgevoed, dat deed de dame. Onze Grote Sig, voorheen Secret (ook wel Sekreet) is niet een heel expressief paard. Als je d'r langer meemaakt, leer je haar mimiek kennen. Maar puber Cool weet héél goed wanneer ze te dichtbij komt, niet respectvol met hooi omgaat of als ze wordt gevraagd te groomen. En het gaat ook op voor mensenkinderen die je van dichtbij meemaakt. Jammer alleen dat die verbaal zo duidelijk aanwezig zijn.
Fijn dat je een leuke week hebt gehad.
Warboel
