Mijn pony zijn sarcoïden zijn absoluut niet te vergelijken met die van Gigi.
Zijn grootste heeft een doorsnede van ongeveer 7 cm. De kleinste is een cm of 2.
Ze zitten wel op 2 verschillende plekken trouwens. (1 op de koker en 1 op een achterbeen)
En op foto is dat al helemaal niet spectaculair. Het enige wat je daar in de huid van ziet is een ruwe haarloze plek. Maar onderhuids is die wel groter. Er zit een hele bol onder.
Die op zijn been, lijkt een uit de kluiten gewassen wrat. (maar zo is die andere ook begonnen.)
Foto's: http://www.mijnalbum.nl/Album=6AWVUWMM
Als je het zo ziet, dan vraag je je waarschijnlijk af waar ik mij druk over maak? En ik snap volkomen dat mijn DA vindt dat ik dat maar moet negeren. Last heeft de pony daar toch ook niet van. (Alleen dat ze in de zomer soms een beetje open gaan.)
Maar ze groeien dus wel degelijk. + Dat het er eerst maar eentje was en nu 2.

Het economische argument dat jij aanhaalt, mag je inderdaad ook niet over het hoofd zien.
Ik heb plots een gezonde mooie jonge pony, die compleet onverkoopbaar is. Al geef ik er geld bij...

stichtingPMP schreef op zaterdag 6 maart 2010, 23:09:


Ikke,

Ik ben er dik een jaar gezever mee gehad.
Het begon ermee dat mijn paard zich geleidelijk aan steeds minder goed liet rijden, ze werd matter, begon regelmatig te bokken (wat ze anders maar heel zelden doet.) en ik kreeg haar steeds minder makkelijk fijn aan het lopen. Ze kreeg er dus behoorlijk wat last door in haar rug.
Ik had ook niet meteen de link gelegd tussen haar mindere prestaties en het feit dat ze niet gezond zou zijn. Ik zocht het elders. (Dat ik haar minder reed etc...) Want voor de rest zag ze er normaal uit.
Dus heeft het ook nog eens een paar maanden geduurd voor uiteindelijk duidelijk werd wat er aan de hand werd. De 3 maanden daarna werd ze alleen maar slechter ondanks medicatie en heb ik haar uiteindelijk naar een kliniek gebracht om verder te laten onderzoeken. Daar kwam weinig uit. (Vooral wat het niet was) Maar het had mij wel bijna mijn paard gekost. (Complicaties )
Ik moest haar dan eigenlijk maar prednisolon geven. Maar op de laatste moment werd dat plan veranderd (folieke van die DA van die kliniek) en werd ze alleen dmv osteopathie behandeld. Zo'n 2 maand daarna was duidelijk dat ze begon te herstellen. En 4 maanden later waren haar bloedwaarden weer bijna normaal.
In principe is ze nu (1 jaar later) volledig hersteld. Alleen blijft haar rug nogal een probleem, terwijl ze daar vroeger nooit zo last van had. De laatste dagen is ze trouwens ook weer aan het bokken (was lang geleden) dus ik vermoed eigenlijk dat haar rug weer niet zo schitterend is. (Ok, dat ligt ook aan het zadel waar ik haar nu mee rijd. Maar dat was vroeger dus ook geen probleem. Ik heb zelfs haar eigen zadel verkocht omdat ze het niet meer verdroeg terwijl ik haar daar al jaren probleemloos mee reed.)
Alhoewel ze nu voor de rest wel redelijk goed haar best doet...
Tja, t'is moeilijk in te schatten dus.

Maar wat het betekent --> Een hoop gezever.

stichtingPMP schreef op zondag 7 maart 2010, 8:16:


Hoe wil je dit paard dan gaan trainen?
Spieren en lever hangt samen, hé. Dus zolang die lever niet ok is, loopt dat beest zichzelf toch maar te vergiftigen.
Wat je trouwens moet navragen is de leverfunctie. Dat die leverenzymen verhoogd zijn betekent alleen dat er levercellen aan het afsterven zijn. Maar een lever kan wel wat hebben. Maar wanneer ook de leverfunctie achteruit gaat, moet je je naar't schijnt pas echt zorgen beginnen maken. (Dat was hier toch zo in ieder geval, dat iedereen toen ineens nogal zenuwachtig begon te doen. )

Mijn advies: Als het zo'n probleem, gerust laten totdat zijn bloedwaarden weer beter zijn.

Ik heb met veel moeite mijn paard in beweging proberen te houden dmv stapritjes terwijl ze ziek was. (omdat ze beweging nodig heeft ivm artrose) Er zijn weken geweest dat ze zelfs niet in staat was om 15 minuten met een ruiter aan een lange teugel te stappen. Doodmoe was ze daarna. En ze heeft in dat jaar ook ongeveer 3 maanden helemaal stil gestaan omdat het gewoon niet meer ging en ivm behandelingen.

Het lijkt mij dat die eigenaresse een hoop nutteloze centjes gaat besteden als ze haar paard laat trainen?

Mariss schreef op maandag 8 maart 2010, 16:43:


Euh ja, of het moest zijn dat paardlief helemaal zelf beslist had na al die maanden dat het wel genoeg geweest was?
Ze heeft alleszins achteraf niets anders gekregen ofzo. Alleen ook dezelfde medicatie die ze daarvoor ook al een aantal keren had gehad. (En die dus op zich weinig deed, aangezien die leverwaarden toen bleven stijgen telkens er opnieuw bloed werd genomen.)

T'is wel zo dat mijn paard na die onderzoeken in de kliniek ook een hele zware antibiotica-kuur heeft gekregen. Er was namelijk iets niet helemaal goed gegaan en ze had daar een darmperforatie opgelopen. Ze hebben haar toen direct beginnen behandelen met meerdere antibiotica om een buikvliesontsteking voor te zijn.
Dus misschien dat dat er ook iets mee te maken heeft gehad?
Maar in principe kan die antibiotica zelf niet veel veranderd hebben aan de ontsteking in haar lever want uit die biopsie bleek dat die niet bacterieel was. (Ook niet viraal of parasitair trouwens. Men hield het erop dat de oorzaak een vergiftiging zou zijn, bij gebrek aan een betere verklaring. )

Ik zat sinds dit weekend ook met iets in mijn hoofd, wat misschien wel binnen dit topic thuis hoort.

Ik heb net een fijn weekendje zee achter de rug. We waren daar met 6 man en zijn enkele keren op het strand gaan rijden. De paarden waren daarbij grotendeels eigen paarden van mensen uit mijn gezelschap. (voornamelijk jonge springpaarden) En dan waren we ook nog met 2 die daar manegepaarden hebben gehuurd.
Nu lag het tempo op onze strandritten allesbehalve laag.
Zelfs de manegepony's die ik daar mee kreeg en dat toch gewend zijn, werden ontzettend heet zodra ze in de gaten hadden wat de bedoeling was. 2 van de 3 die gereden heb, bleven daarbij wel redelijk goed luisteren maar 1tje maakte er blijkbaar een ere zaak van om al die springpaardjes eruit te lopen. En zodra er een ander paard langszij kwam, stak die nog een tandje bij. (daar zat niks anders op dan gewoon laten gaan tot hij door had dat de rest niet meer volgde) De eigen paarden waren over het algemeen wel beter te stoppen.
Maar ik denk dat de meeste mensen uit ons gezelschap wel ergens eens moment gehad hebben, waarop ze zelf niet meer in staat waren om te vertragen. (Gelukkig had niet iedereen dat moment gelijktijdig ) Maar laat ik het er op houden dat ik het idee had dat het niet altijd even gecontroleerd ging. En dat iedereen zijn handen behoorlijk vol had om dat jonge geweld een beetje in toom te houden. (redelijk letterlijk dus)

En naar aanleiding daarvan vroeg ik mij af in hoeverre je zoiets bitloos zou kunnen doen?
Of voor mijn part met een bit, maar dan zonder hard te worden in je handen?

Ik ben eigenlijk van plan om volgende keer mijn eigen merrie ook mee te nemen. En normaal gezien kan ik die altijd stoppen ongeacht wat de rest van de groep doet en zonder dat ik daarvoor hard in mijn hand moe worden. Ik kan haar normaal gezien wel laten stappen terwijl de rest van de groep weg galoppeert.
Maar toch heb ik zwaar mijn twijfels of dit zomaar zou lukken met haar in zo'n situatie.
Nieuwe spannende en wijdse omgeving, veel wind, tempo dat een stuk hoger ligt dan een gewoon 'door het veld'- galopje. Dan wordt ze te heet, denk ik, om haar nog te kunnen controleren. (mevrouw is half volbloed voor iets.)

Toen ik gisteren weer thuis kwam, heb ik eens even de proef op de som genomen en ben ik wachtoefeningen met haar gaan doen in het veld. Weg galopperen (maar sneller dan handgalop) en dan op de rem, een heel stuk stappen en weer weg etc... Daar wordt ze héél heet van.
En ik was daar eigenlijk niet zo blij mee. Ze begon te bokken om nog sneller te mogen in galop en terugkomen ging naar mijn gevoel veel te traag. Blijven stappen doet ze dan weer wel netjes.
Ik zit nu te bedenken hoe je dit nog beter zou kunnen trainen?
En is het überhaupt haalbaar om altijd met een zachte hand je paard onder controle te hebben in zo'n situatie en om te kunnen stoppen te midden van een groep crossende paarden?

Mariss schreef op maandag 8 maart 2010, 18:49:


Nee, nee, mijn paard had geen darmproblemen.
Die darmperforatie was het rechtstreekse gevolg van de onderzoeken die men heeft uitgevoerd ivm haar lever. Daarvoor was er met haar darm niks aan de hand.
Bij een leverbiopsie steken ze een naald door de long tot in de lever net om het aanprikken van de darm te vermijden. Maar bij mijn paard was er blijkbaar toch een stukje darm tussen gekomen en heeft men per ongeluk die biopsienaald ook door haar darm geprikt.
Als je paard dan een buikvliesontsteking krijgt door die lekkende darm, dan heb je een dood paard. Daarom dat men meteen met een antibiotica-infuus begonnen is, toen dat 'foutje' ontdekt werd.
Mijn paard haar spierwaarden waren trouwens ook ligt verhoogd toen die leverwaarden zo hoog waren. Dus daar zit waarschijnlijk wel een verband?

Dat ze dmv osteopathie behandeld werd, was vooral het idee van die DA in de kliniek. (Die is ondertussen ook osteopaat) Dat is niet bepaald de standaard behandeling, maar die wilde wel eens wat uit proberen voor ik er zomaar prednisolon in zou stoppen.

Amaai, ik wil het ook graag op het toetsenbord steken... Maar ik vrees dat het toch de persoon erachter is

'Licht' dus.