Anja Seijn schreef op zondag 7 maart 2010, 18:18:


Borderline = een persoonlijkheidsstoornis. Een (ernstige) beschadiging van de ziel, kun je het m.i. dus ook noemen.

Als bij de betreffende hengst geen sprake is (of was) van een (ernstig) beschadigde ziel, dan gaat (ging) het m.i. dus niet om borderline paard. Misschien was dat dan de reden van zijn uitsluiting.

Voor een omschrijving van borderline, bij mensen, zie bijv.:
http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/borderline-persoonlijkheidsstoornis/symptomen

grt,
Karen

Nils Vellinga schreef op zondag 7 maart 2010, 20:19:


Hmm, zo had ik dat nog niet bekeken Nils, maar ik denk dat je gelijk hebt!

grt,
Karen

Anja Seijn schreef op zondag 7 maart 2010, 19:12:


Hmm, dat klinkt niet best. ’t Punt is, ik was niet bij die demo en kan ook niet aan KFH om verklaringen vragen. Het kan zijn dat als ik die demo zou hebben gezien, dat ik daarover ook teleurgesteld zou zijn geweest.

Maar zélfs als dat zo zou zijn, dan nog hoop ik dat ik nog wel open had gestaan voor wat KFH in dit radio-interview zegt. En/of openstaan voor zijn volgende boek en nog steeds open staan voor zijn eerder verschenen boeken en video’s. Niet in KFH’s belang, maar in m’n eigen belang. Het schaadt (meestal) je eigen belang, als je je vollédig afkeert van iemand, die waarschijnlijk nog wel dingen te melden heeft waar je wel iets aan hebt.

Het is m.i. (gelukkig) niet zo dat jullie, Christel en Anja, je afgesloten hebben voor alles wat die man mogelijk te melden heeft! Christel meldde immers dat ze haar best heeft gedaan om het byzondere vd filmpjes en/of het interview te zien en Anja, jij schrijft, naast kritiek punten, dat je zijn boeken wel geweldig vindt.

Ik schreef al eerder dat ik niet álles wat KFH zegt en/of doet wil verdedigen. Het is heel goed mogelijk dat hij, naast dingen die mij wel inspireren, ook dingen doet die ik slecht vind. Misschien hoort die demo wel bij ’t laatste; maar ik kan er niet over oordelen omdat ik te weinig weet van wat daar gebeurde en het waarom daarvan. En bijv. KFH’s verklaring (in het radio interview) over waarom hij bij sommige paarden een bit gebruikt, daar heb ik vraagtekens bij.

grt,
Karen

Anja Seijn schreef op zondag 7 maart 2010, 22:23:


Voor mij is het prima in orde zo.
Natuurlijk mag jij anders kijken naar dingen die KFH doet of zegt, dan ik. En jij zegt hier hetzelfde tegen mij, dat jij het prima vindt dat ik wél geïnspireerd wordt door het merendeel van wat KFH tijdens dit radio interview vertelt.
Zo respecteren we elkaars mening - mooi ! (we hoeven het niet eens te worden; ik zou niet weten waarom).

grt,
Karen

ivana schreef op zondag 7 maart 2010, 21:09:


Als je met je zit verzamelt en niet met je hand - wat hartstikke goed is! - waarom zou dat dan niet kunnen met een bitloos hoofdstel?

grt,
Karen

Over geld verdienen (in het kader vd discussie over Klaus Hempfling):

Wat ik mij afvraag is, waarom de meeste mensen het algemeen aanvaardbaar vinden dat bijv. een beroemde kunstenaar z’n werk verkoopt voor torenhoge prijzen? Of dat de schrijvers van best-seller romans daar best rijk van mogen worden? Of een wereldberoemde zanger/muzikant? Een acteur? Een succesvolle directeur van een groot bedrijf? En wat als dat “bedrijf” een groot ziekenhuis is?

En dan een dieet-goeroe? Versus een PN-goeroe? Een goeroe á la Emiel Ratelband?

Wat ik mij ook afvraag, is wat “veel geld” (of een “hoge prijs”) eigenlijk is, wie dat bepaalt? Als je als mens in een arm land elke dag moet strijden om überhaupt te kunnen overleven, dan bezie je de luxe van het hebben van een paard en de zorgen over of er wel precies genoeg vitamientjes in z’n voer zitten, en al het geld dat wij daaraan besteden, waarschijnlijk als belachelijk. Waarschijnlijk zelfs als asociaal, schandalig.

En wie bepaalt wie er tevéél verdient? En wat als die persoon een flink percentage van z’n verdiensten schenkt aan goede doelen? Wordt het dan anders, dan wanneer diezelfde persoon besluit het geld te gebruiken voor de koop en het onderhoud van een luxe huis en heel veel hectares grond voor de paarden? Waar ligt de grens tussen acceptabel en onacceptabel hierin dan?

En wat als wij eigenlijk niet weten, hoe iemand zijn geld besteed? Dat is meestal het geval. Ook als het gaat om Klaus Hempfling (althans, IK heb geen idee waaraan die man zijn geld besteedt. Ik vind bovendien dat het mij niets aangaat).

Kanttekening: wat ik wél veroordeel is wanneer mensen misleid worden. Zéker als dat doelbewust gebeurt. Dus als het zo is dat KFH mbt zijn recente demo’s mensen niet geeft wat hij ze heeft voorgehouden, dan keur ik dat af. OF dat gebeurd is, dat kan ik niet beoordelen.

Grt,
Karen

Eindelijk, na een lange winter met heel veel sneeuw, snijdende wind en vorst, was er vandaag een blauwe lucht, vogels die roepen en zingen, en bijna geen wind. Owww, wat verlang ik naar de lente!

Ik besloot om een eindje te gaan wandelen met m’n lieve IJslander, Fálki. Als ik vanaf ons huis de akkers en velden op loop (geen autowegen kruisend), dan laat ik Fálki los lopen. Niet aan een touw. En voor de Vlamingen: in Nederland betekent wandelen dat je naast je paard loopt, niet dat je er op zit . Ik neem een clicker mee, een paar voerbeloningen, een goed humeur en daar gaan we.

Voordat we vertrokken had ik al nagedacht over het verschil in omstandigheden tijdens deze wandeling, vergeleken met de wandelingen die we de afgelopen maanden hebben gemaakt. Dat verschil is: het GRAS begint weer te groeien (en wordt nu niet meer bedekt door sneeuw en ijs)!

Vanzelfsprekend is Fálki gek op gras. En gras dat groeit op elke ándere plek dan zijn weide, is altijd des te méér aantrekkelijk voor hem. Wat ik graag wil bereiken met Fálki, is dat hij er voor kiest om met mij te blijven communiceren en te blijven meelopen in plaats van ervoor te kiezen om te gaan grazen (meestal loopt Fálki wat achter mij, regelmatig direct naast mij, en een enkele keer wat voor mij uit). Tijdens onze wandelingen nodig ik hem altijd wel een paar keer uit om te grazen, maar IK wil graag bepalen wanneer, waar en voor hoe lang. Maar ik wil géén druk gebruiken, of welke vorm van straf dan ook, om het gedrag “onuitgenodigd grazen” de kop in te drukken. Al was het maar omdat ik de uitdaging aan wil gaan, om te zien of ik dat kan bereiken.

Nou – het is GELUKT !
Het is me gelukt om meer interessant te zijn voor Fálki, dan het gras. Om hem geïnteresseerd te houden in MIJ, heb ik vooral veel spel gebruikt, afgewisseld met eenvoudige oefeningetjes vragen waarvan ik weet dat Fálki ze leuk vindt om te doen. Voor het correct uitvoeren van die oefeningetjes heb ik geclickt en beloond met een lekker hapje. En tussendoor, maar dan op mijn initiatief, tijd om te grazen (en voor mij om te rusten). Dus dit was het eerste dat me vandaag érg blij en trots maakte (blij/trots op Fálki, op de band en de lol die we dan samen hebben, en ja, ook best blij en trots mbt mezelf ;-o).

Het tweede ding dat me heel blij maakte was dat ik een kennis tegenkwam met haar hond, tijdens onze wandeling. Ik heb Fálki aangewezen waar hij lekker kon gaan grazen, zodat die kennis en ik even konden kletsen. Zij heeft ook een paard. Soms kom ik daar voorbij als ze in de buitenbak les heeft met haar paard, en dan máák ik dat ik wegkom. Ik wil niet de dingen horen die de instructrice tegen haar roept: “Tik hem aan, hij loopt voor geen meter!” “Wordt nou eens de BAAS over dat paard, dit moet je niet acceptéren van hem!” etc.). Maar vandaag, vroeg die kennis meteen aan mij “ik zie je wel vaker lopen met je paard los, hoe heb je ‘m dát ooit kunnen leren?!” Aaahhh, blíj dat je ’t vraagt (dacht ik); wat een geweldige kans om haar daarover iets te vertellen, en dat op een moment dat ze daadwerkelijk geïnteresseerd is.

Het derde was dat twee kinderen uit de buurt, ik denk 8 en 10 jaar oud, naar mij (en Fálki) toe kwamen rennen. Ze waren érg opgewonden, die kinderen zijn gek op paarden en hebben zelf ook paarden en ponies thuis. Hijgend van het rennen riepen ze al van uit de verte naar me: “Mevrouw Karen ( ), uw páárd loopt los!!”. Even kon ik het niet laten om flauw te doen en speelde dat ik geschókt was: “Wát?! Hoe heeft-ie dát nou voor elkaar gekregen, is de lijn er af?!”

Daarna heb ik een tijdlang met die kinderen staan praten, ze vonden het super-stoerrrrr dat mijn paard dat kan. Fálki mocht ondertussen weer grazen, de bofkont. Ik heb die kinderen wat verteld over dat je een pony/paard natuurlijk niet zó maar los kan laten, dat dat gevaarlijk kan zijn omdat-ie er dan waarschijnlijk vandoor zal gaan. En iets over hoe je dat dan toch kunt bereiken: echte vriendjes worden met je paard, het superleuk maken voor je paard om bij jou te zijn, etc. Ik denk dat ze zich het eerst heel moeilijk vonden om zich dat voor te stellen, totdat ik een vergelijking maakte met honden (deze kinderen hebben ook een hond en ze zijn zelfs, met hun ouders mee, bij ons op puppycursus geweest). Veel mensen kunnen hun hond wel prima los laten lopen, bij jullie hond kan dat ook. Hoe hebben jullie hem dat geleerd? En zou dat dan misschien ook met een paard kunnen. LOL – zeker weten dat die kinderen meteen aan hun ouders hebben gemeld wat ze gezien en geleerd hadden, en dat ze óók meer willen gaan spelen en lol hebben met met hun ponies en niet altijd maar dressuur rijden in de bak.

Drie keer BLIJ – het was een heerlijke middag.

Karen

Nataschadevreede schreef op maandag 8 maart 2010, 10:28:

.

Helemaal mee eens Natascha, en mooi gezegd.

Niet ieder paard zal even heftig vechten (of even heftig blíjven vechten).

En - in mijn ogen - een aanvullende waarheid; lang niet ieder mens zal dat wat het paard doet, herkennen als vechten. Protesteren is daarom m.i. een uitstekend synoniem voor vechten. Omdat "protest" iets eerder door mensen herkend wordt. Of “uiting van frustratie” (hij heeft geen zin, hij doet-ut niet meer, hij heeft een stal-ondeugd, etc.).
In mijn ogen betekent het in wezen allemaal hetzelfde: het paard vecht; het protesteert tegen iets, of wapent zich tegen iets, het verzet zich, het uit frustratie.

En zoals je schrijft, als het paard eenmaal “dood” is, dat wil zeggen dat hij de strijd heeft opgegeven en zich in zichzelf keert, dan is het enige wat je misschien nog ziet subtiele signalen van pijn, of van angst, en/of dat in zichzelf gekeerde.

En ja, ook mee eens, in sommige gevallen wil een paard ook graag loyaal zijn aan zijn menselijke partner. Over frustraties gesproken… mentaal heen en weer getrokken worden tussen loyaal willen zijn en willen protesteren. Datzelfde zie je ook vaak bij kinderen die mentaal en/of fysiek mishandeld worden, in hun gedrag en gevoelens naar hun ouders toe. Zó pijnlijk (hartverscheurend) vind ik dat.

Grt,
Karen

Ik blijf zeggen (en ik meen dat ook) dat ik niet per definitie álles wat KFH doet of zegt wil verdedigen. Ik wil juist kritisch blijven. Het is best mogelijk dat KFH dingen doet waar ik het NIET mee eens ben.
Dat gezegd hebbende, ik merk mbt die demo die door meerdere mensen als slecht en/of teleurstellend is ervaren, dat ik graag wil proberen te snáppen wat daar gebeurd zou kúnnen zijn. Dat ik probeer te begrijpen of die demo ook in mijn ogen slecht was, voor zover ik informatie kan achterhalen. Vandaar toch het volgende bericht.

Anja Seijn schreef op zondag 7 maart 2010, 18:49:

Ook hier wordt gesproken over zeer ernstige gedragsstoornissen (in het kader van borderline paarden). Dus niet over gedrag dat voor een hengst normaal is.

Of KFH dit vervolgens ook wáár maakt in de praktijk, tijdens 1 of 2 daagse demo's, dat kan ik niet zeker weten. Met "waar maken" bedoel ik hier het presenteren van zulke paarden en (dus) iets laten zien en vertellen hoe hij daar dan mee omgaat.

Je schreef over een hengst die lange tijd rustig stond te wachten tot hij aan de beurt was tijdens de demo. Dat zegt mij eigenlijk niets. Omdat m.i. niet elk borderline paard voortdurend "onhandelbaar" is. Een borderline paard kan juist ook een in zichzelf gekeerd, depressief, "dood" paard zijn. Óf een paard dat agressie toont zodra het maar een mens ziet. Of een paard waarbij je béide ziet, het ene moment doods, het volgende moment vól woede en frustratie. Diezelfde mogelijke kenmerken vind je bij mensen met een borderline stoornis.

Er werden ruinen gepresenteerd, terwijl er wel degelijk genoeg hengsten waren aangeboden. Oké (dat is jammer), maar ik vraag me af of er, door KFH’s ogen bezien, misschien niet genoeg hengsten aangeboden waren met een daadwerkelijk borderline syndroom? “Borderline” was immers (naast “hengsten”) het belangrijkste thema van de demo.

Eerder in deze draad, verwees Arabesk naar deze column:
http://paardenmanieren.be/hlzhi/nieuws-2009/40-nieuws-2009/79-kfh

Het is een scherp geschreven column over diezelfde demo, geschreven door Kim Moeyersoms, voor wie KFH duidelijk nu hélemaal en definitief heeft afgedaan.

Ze schrijft:
“9-10 mei 2009: Klaus Ferdinand Hempfling en natuurlijk paardrijden: er is NIETS.
En neem dat gerust letterlijk. Na een driedaagse workshop in 2007 en anderhalve dag Borderline Special Hengsten in mei 2009 weet ik het wel zeker: K.F. Hempfling is niets voor paardenliefhebbers, laat staan voor paardenliefhebbers die ook nog graag iets bijleren of inspiratie zoeken. Pas op, ik vind dit niet uit: KFH zei het letterlijk, zowel toen als nu. Alleen kon ik het de eerste keer zó moeilijk geloven dat ik besloot op een tweede uitnodiging voor een ontmoeting in te gaan. Maar nu ben ik totaal overtuigd en kan ik alleen maar akkoord zijn als KFH zegt: “er is NIETS, er is niets te zien, ik train geen paarden”.

Ik vermoed dat KFH bedoelt te zeggen: "ik heb niets te bieden aan de gemiddelde paarden(sport)liefhebber." KFH zegt m.i. in het radio interview, dat de gemiddelde paarden(sport)liefhebber zich totaal niet realiseert in welke mate en op welke schaal aan paarden schade wordt toegebracht, door de huidige methoden. Van rollkür tot en met sommige Natural Horsemanship methoden. Natúúrlijk heeft KFH dan niets te bieden aan die mensen (niet zolang ze nog totaal niet herkennen wat hij zegt).
Daarnaast denk ik dat KFH bedoelt te zeggen: "Ik train geen paarden, ik probeer te zorgen dat ze (eerst) weer páárd worden, een paard met een ziel en plezier in het leven."

Kim schrijft nog heel veel meer, en het meeste ervan zou ik kunnen weerleggen (ik zie het anders). Ik ga dat niet doen, ik elk geval niet nu. Want zoals ik eerder schreef, we hóeven het niet allemaal eens te worden (en ook dat meen ik, nog steeds). Eén ding wat Kim schrijft over KFH en negatief is, dát herken ik wel: “het schrijnende gebrek aan humor en zelfrelativering”.

Ja, dát mis ik ook wel bij KFH, humor en zelfrelativering...

grt,
Karen

twinkle schreef op maandag 8 maart 2010, 11:59:


Yup, mee eens Marjan.

Want "Als je mensen voor hun kop slaat, dan staan ze niet meer open voor wat je te melden hebt. In wezen is een mens echt niet zo anders dan een paard ;-o !"

(bron: bericht #194908)

grt ,
Karen