joop schreef op dinsdag 9 maart 2010, 11:49:


Waarom zouden we niet gewoon maar áánnemen dat het ook fout kan gaan?
In weze doen "we" dat toch eigenlijk al? (ik bedoel met "we" vooral de mensen die de HN cursus hebben ontworpen en/of het lespakket en/of de mensen die deze cursus geven).
Er wordt immers niet voor niets uitdrukkelijk op gewezen in die cursus, dat het FOUT kan gaan als je maar wat aanklooit, of te snel denkt dat je 't allemaal wel snapt, of jezelf op basis van alleen die cursus de titel "Gecertificeerd Natuurlijk Bekapper" toedicht, etc.?

Ik denk dat "we" sterk staan en sterk blijven staan, als we dát keer op keer blijven benadrukken. Dus toegeven dat het fout kan gaan, en uitleggen wat "we" allemaal doen om dat zoveel mogelijk te voorkomen.

grt,
Karen

Nynke de Groot schreef op dinsdag 9 maart 2010, 12:08:


Yup, ik gebruik net als jij een houde handzaag. Voor mij (en m'n paarden) werkt dat beduidend beter dan alle andere borstels, harkjes, rubber-met-nopjes, poetsblokken etc. die ik geprobeerd heb.

grt,
Karen

Monique Meijer schreef op dinsdag 9 maart 2010, 12:21:


Hmm, als de ton maar sterk genoeg is kan dat stampen m.i. geen kwaad. Joris en Fálki hebben er ook al flink op gestampt, Joris zelfs zo hárd als hij kon met twee voorbenen tegelijk (steigeren, en dan BÁFF, met beide voorbeen op de ton slaan ). Overigens was het stampen op de ton bij Joris en Fálki m.i. geen gevolg van frustratie, het was gewoon spel. Ze stampen ook op de paardenbal, op dezelfde manier.

Ik gebruik ook hooinetten en die zal ik ook wel blijven gebruiken waarschijnlijk, naast de voertonnen (ik ga er nog meer maken ;-o). Het nadeel van een hooinet vind ik dat ze er niet voor hoeven te bewegen (ze kunnen stilstaand eten) en het nodigt niet uit tot spelen.

grt,
Karen

Spirithorses schreef op dinsdag 9 maart 2010, 11:34:


Hoe weet je dat zeker, Pien, absoluut geen IR? Ik heb tot dusver begrepen dat alleen een bloedtest op (glucose- en) insulinegehalte uitsluitsel geeft
Of misschien is die bloedtest gedaan, bij Amie?

Niet elk paard met IR wordt hoefbevangen.
Als je er op tijd bij bent en met het juiste dieet en/of beweging de IR weet te genezen dan komt het (gelukkig) niet zover.

grt,
Karen

Spirithorses schreef op dinsdag 9 maart 2010, 12:46:


Nee, vanwege de vetophoping voor de uier. Dat is een signaal van IR. Met signaal bedoel ik niet te zeggen dat als een paard dat heeft, dat ze dan DUS IR heeft ;-o.
Maar wel, dat bij mij "vetophoping voor de uier" (of op de hals of op andere IR-verdachte plaatsen), bij mij alarmbellen doen rinkelen dat het goed mogelijk is dat dat paard IR heeft. En een extra alarmbel als het paard daarnaast ook flink overgewicht heeft.

Dat wil niet zeggen dat ik vind dat je bij zo'n paard persé de DA moet bellen (tenzij je zekerheid wilt dmv een insuline-test). Want de behandeling van een paard dat IR heeft(met zekerheid of misschien), maar niet in zo'n ernstige mate dat ze (al) hoefbevangen is, die behandeling is heel simpel. Suikers vermijden (en vooral alle snelle suikers) en indien te dik dan op dieet, en flink in beweging zetten. Eventueel magnesiumchelaat door het voer.


Dat is waar. Aan de andere kant, als ik de onderzoeksresultaten bekijk van studies naar het vóórkomen van IR bij zo op het oog gezonde paarden, dan schrik ik me kapot !

Beter één IR verdenking teveel (gevolgd door de sowieso niet schadelijke maar juist gezónde behandeling, zoals boven omschreven), dan er één over 't hoofd gezien, denk ik dan maar. Althans, als "over het hoofd gezien" betekent, dat het paard niet snel genoeg en niet in voldoende mate op dieet en in beweging wordt gezet.

Gelukkig is dat laatste bij Amie niet het geval geweest. Of ze nou wel of geen IR had, dat zullen we niet meer met zekerheid te weten komen. Inmiddels doet dat er bij Amie niet meer toe, want gelukkig is ze nú in elk geval gezond!

grt,
Karen

Over mijn "Houdini" gesproken... ik zag hem net (weer eens) lopen op een stuk grond dat niet van ons is, het ligt achter onze weides. Zucht, wéér ergens het lint kapot...

Hij was best ver weg gelopen, een witte vlek in de verte. Nou valt er op die (akker)grond nog niet veel te snoepen, dus wilde hij bést komen toen ik hem riep. Wat zeg ik, in ráce galop kwam-ie terug naar huis, in diezelfde galop onder het lint door (o juist ja, dus dáár is het onderste lint gebroken en ligt het nu op de grond). Bij mij aangekomen een sliding stop...
Hij verwacht dan eigenlijk een brokje, want het commando voor "hier komen" heb ik op die manier aangeleerd (met clicker en voerbeloning). Bij gebrek aan een brokje hebben we even heel wild gespeeld, dat vind-ie ook gewéldig.

Toen ik na het spelletje tegen 'm zei "Joris, wat was je daar net nou aan het dóen?!" kreeg ik als "antwoord" enkele bokken met knetterscheten, waarna hij in race-galop, huppa weer onder het lint door, terug rende die akker op. Zucht...
Afijn, ik laat 'm lekker even lopen, ik ben hartstikke moe. Over een half uurtje komt Gert thuis en dan kan ik vragen "Schat? Wil je Joris even van de akker halen alsjeblieft en - by the way - het lint weer even repareren?"

grt,
Karen

joop schreef op dinsdag 9 maart 2010, 18:36:


30% is inderdaad nog al wat. Maar zelfs al zou de waarheid bijv. 10% zijn, of 5% of maar 1% - in mijn ogen maakt dat niets uit voor de manier waarop je het beste (het meest effectief) kunt reageren op zulke berichten. Een welles/nietes discussie gaan voeren met die mensen over of 30% reëel is of niet, daarmee bereik je m.i. niets positiefs.


Mee eens dat het leerzaam en nuttig kán zijn als er vaker foto's zouden worden gepubliceerd (op i-net) van de gevallen waarin het ernstig is misgegaan met NB (in de waarneming van de eigenaar en/of van de hoefsmid die later is gevraagd de boel te herstellen).

Het zou ook juist olie op het vuur kunnen zijn, felle discussies over zulke foto's kunnen leiden tot een nog grotere tegenstelling/conflict, tussen de mensen die in hoge mate vóór NB zijn, versus de fanatieke tegenstanders.

Wat nmm nuttiger zou zijn, maar zeker niet gemakkelijk, is een goede dialoog tussen een tradi hoefsmid die veel ellende ziet als gevolg van verkeerd natuurlijk bekappen, en een natuurlijk bekapper met veel kennis van zaken.

Met "goede dialoog" bedoel ik dat zoiets m.i. alleen een positief effect kan hebben wanneer beide partijen bereid zijn om naar elkaar te luisteren. Ze hoeven het niet eens te worden, maar beide partijen zouden wel werkelijk open moeten staan voor de visie en ervaring van de ander. Als aan die voorwaarde niet wordt voldaan, dan verhardt het conflict/de tegenstelling zich alleen maar (olie op 't vuur).

grt,
Karen

Karin schreef op dinsdag 9 maart 2010, 7:05:


Helemaal mee eens Karin!

En, weer voor mijzelf sprekend (want geen idee hoe Karin daar over denkt), ik vind de One Rein Stop een prima manier om een noodrem in te bouwen.
Maar dan ook werkelijk alleen als noodrem .

Als de relatie met je paard je lief is, dan moet je nmm vooral niet een ORS uitvoeren, alleen maar om te kijken of-t-ie nog werkt, of zo.... Wel op een stilstaand paard de reflex aanleren en blijven trainen, maar niet vanuit stap, draf of galop die reflex vragen als er geen echt noodgeval is.

grt,
Karen

joop schreef op dinsdag 9 maart 2010, 17:09:



.

Meer achtergrondinformatie over ondermeer Harmon, de schimmel op het filmpje en hetzelfde paard waarnaar KFH in het radio interview verwijst, staat o.a. in een interview met KFH in Horses For Life, http://horsesforlife.com/ .

Om het hele artikel te lezen moet je een abonnement hebben op dat magazine (heb ik). Ik vind dat ik het niet kan maken, ivm copyrights en een artikel in een niet-gratis magazine, om uit dat interview te citeren. Wel kan ik zeggen dat o.a. die informatie mij overtuigt dat KFH niet zo maar wat roept. In mijn visie heeft hij niet alleen de klok horen luiden (mbt Borderline), maar weet hij ook nog waar de klepel hangt !

In het boek dat dit voorjaar zal verschijnen en dat dan voor iedereen die dat wil lezen te koop of te leen is, zal, zo verwacht ik, ook een boel meer informatie staan over borderline paarden.

Een marketingtruc, om door "interessant te doen" meer geld te verdienen? Dat lijkt me onwaarschijnlijk. Niet alleen hier op PN maar op veel sites lees ik een toenemende weerstand tegen KFH.

Mijn verklaring is dat die toenemende weerstand 2 oorzaken heeft:
*een flink deel van de mensen herkent niet alle subtiele signalen die paarden kunnen geven. Subtiele signalen, maar in mijn ogen veelzeggend. Als je dat (nog) niet ziet, dan kan ik me voorstellen dat je je bekocht voelt als je veel geld hebt betaald voor een demo kaartje.
*steeds meer, en steeds duidelijker, verzet KFH zich tegen de algemeen gebruikte methodes bij grote groepen "paardenmensen". Niet alleen tegen de tradionele buikprikkers en kopsleurders! KFH roept ondermeer ook veel van de mensen die zich NH-ers noemen op om wakker te worden. Hij keurt heel expliciet de "join-up" methode af, en legt secuur uit waarom. Ook mbt de ideeën van Parelli is hij kritisch.

Als je ‘geld verdienen’ bóven ‘het opkomen voor paardenwelzijn’ stelt, zou je je dan afzetten tegen heel verschillende en gróte groepen paarden"liefhebbers"? Ik denk van niet. Zo'n boodschap verkoopt niet best, lijkt mij.

Eddy, borderline betekent inderdaad letterlijk "grensgeval" en zo zou KFH dat ook bedoeld kunnen hebben. Echter, in verschillende interviews en andere teksten legt KFH uit dat een borderline paard depressief is, dat hij van z'n gevoel voor eigenwaarde is beroofd, én dat hij zal vechten zodra hij tóch een uitweg denkt te zien, wég van zijn "belagers".

Hoe je dat dan diagnostiseert bij een paard? Dat is inderdaad niet zo gemakkelijk, maar er zijn mensen met de gave (waarnemingsvermogen plus kennis) om dergelijke dingen vrij snel te herkennen.

Zonder mezelf op de borst te willen slaan, maar ik weet dat ik dat heel goed kan bij honden. In de afgelopen 16 jaar heb ik training en advies gegeven mbt zo'n 1500 - 2000 honden. Als je alle adviezen via forums en emails zou meetellen dan zijn ’t er nog véél meer! Met de meeste van die honden was niet zo heel veel mis, of zelfs uberhaupt niets, en met die groepen honden heb ik me niet heel intensief beziggehouden, dat deed Gert vooral.

Ik heb me voornamelijk geconcentreerd op de echte probleemgevallen. Diagnoses stellen, oorzaken achterhalen, her-trainen/behandelen, soms na her-trainen herplaatsen (ondermeer “hopeloze” asielhonden hertraind en geplaatst), in andere gevallen na hertrainen de eigenaars middels intensieve privélessen begeleid. In samenwerking met een dierenartsenkliniek (meerdere DA-en verbonden aan één kliniek), zelfs sommige honden behandeld met medicijnen uit de humane psychiatrie. En met succes! Die DA-en waren (begrijpelijk en terecht) heus niet meteen te vinden voor mijn ideeën. Maar naarmate ik meer en meer succesvolle behandelingen kon laten zien van honden die eigenlijk al waren afgeschreven, kreeg ik – gelukkig, in het belang van die honden - hun vertrouwen en uiteindelijk álle medewerking.

Ik heb nogal wat tegenstand ondervonden, vooral in de eerste jaren (ik druk me hier voorzichtig uit). Van eigenaren vd betreffende probleemhonden, andere hondengedragsdeskundigen, willekeurige hondeneigenaren, een prominent wetenschappelijk onderzoeker mbt hondengedrag, .... Ik begrijp die tegenstand wel (niet dat ik 't altijd gemakkelijk vond om er mee om te gaan). Maar als je volhoudt (zonder te denken dat je DE waarheid in pacht hebt), én verrassende resultaten kunt laten zien, dan verandert langzaam de trend van "voornamelijk tegenstanders" naar "steeds meer en meer mensen beginnen zo’n ‘nieuwe waarheid’ te begrijpen én te accepteren”.
Gelukkig is er in de afgelopen circa 10 – 12 jaar enorm veel ten goede veranderd in de wereld van honden (en hun eigenaren). En die positieve trend zet zich nog steeds verder door. Niet uitsluitend aan mij te danken, vanzelfsprekend ;-o!

Met betrekking tot ondermeer Natuurlijk Bekappen verwacht ik ook een vergelijkbare verandering; van initieel veel onbegrip en verzet, naar uiteindelijk een visie/methode met een breed draagvlak.

Vanuit die kennis en achtergrond is het voor mij niet moeilijk voor te stellen dat iemand als KFH met paarden ongeveer datzelfde kan als ik met honden. Ik zie (ongeveer) wat hij ziet (aan signalen van paarden), ik begrijp zijn uitleg, ik herken de tegenstand en het cynisme tegen zijn visie en zijn persoon. En nee, niet álles wat die man zegt of doet, zal ik onderschrijven. Daarvoor ben ik te kritisch én ik heb een weerstand tegen het fenomeen waarin mensen als blinde idolaten achter één goeroe aanlopen.

Maar de kern van wat KFH nu zegt, waarom veel paarden ongelukkig zijn en dat dat zeker niet is beperkt tot de paarden van buikprikkers en kopsleurders, die kern herken en onderschrijf ik.

Grt,
Karen

Dit filmpje over de effecten van het bit had ik zelf nog niet eerder gezien.
Schokkend; mensen die liever niet (nog meer) beelden willen zien over de ellende die paarden ondergaan als gevolg van hard inwerkende bitten en Laag-Diep-Rond rijden, sla dan dit filmpje maar beter over.

http://www.youtube.com/watch?v=Zhljcsuudd4

grt,
Karen

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 10 maart 2010, 11:27:


Zolang het paard kneuzingen of andere pijnlijke verwondingen heeft op de plek van die neusband, zou ik 'm dan inderdaad geen halster omdoen. Een halsband kan prima voldoen, of zo'n lang touw waarvan het einde om de hals hangt, zoals Hempfling dat gebruikt.

grt,
Karen

Christel Provaas schreef op woensdag 10 maart 2010, 9:18:


Oké, nood breeekt wet vind ik.
Dat is iets ánders dan actief een situatie opzoeken waarvan je wellicht al had kunnen inschatten dat jij en je paard er nog niet aan toe zijn, om in zo'n situatie in harmonie te kunnen blijven samenwerken.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 10 maart 2010, 11:25:


Ja, op dit punt ben ik het met Eddy eens. Ook in mijn ervaring loopt zelfs een wild spelend paard zijn/haar geliefde én gerespecteerde eigenaar/trainer niet omver. Ook niet per ongeluk; een paard dat in vrijheid kan bewegen weet tot op de centimeter nauwkeurig waar jij staat en houdt daar feilloos rekening mee.

Bij honden zie ik hetzelfde; honden die al rennend hun eigenaar omver lopen, daar is m.i. iets mis in de relatie tussen die twee. Opspringen ligt wat anders, dat is vaak gedrag dat door de eigenaar bewust of onbewust beloond is, van pup af aan.

Kan 't zijn Christel, dat je paard in meer of mindere mate in paniek was? Ik vraag het omdat ik bij paniek, een reacie op vermeend gevaar, wél herken dat paarden hun eigenaar of wie of wat dan ook omver kunnen lopen. En bij paarden die sowieso al wat aan de "lompe" kant zijn, is dan niet eens zo héél veel paniek nodig (dan kan een ongeluk in een klein hoekje zitten). Reactie op vermeend gevaar hoeft niet altjd vluchten te zijn, er op afgaan is ook een optie.

grt,
Karen