jennet schreef op woensdag 10 maart 2010, 23:05:


Nee, vrijdag lijkt me ook niet zo geweldig idee. Maar je kunt hem toch zelf op een andere dag meenemen. Ik heb zelf gezien hoe Eddy met kinderen is. Ik zou zeggen: "Doen!"

jennet schreef op woensdag 10 maart 2010, 23:14:


Komt goed, schatje! Ik heb vandaag heerlijk geoefend. Ik heb er zin in!

jennet schreef op woensdag 10 maart 2010, 23:34:


Als je dan ook bij euforische enthousiasme met wijd opengesperde ogen CRISIS! gilt Dan zijn we een één-eiige tweeling, alleen bij jij exact 1 maand te vroeg geboren

Karen Koomans schreef op woensdag 10 maart 2010, 23:31:


Ik erger me niet, hoor. Je schrijft, hopelijk voor jou, niet voor mij alleen hé?
Nogmaals, het kan ook volledig aan mij liggen, de meeste dingen zijn namelijk niet moeilijk, maar worden moeilijk gemaakt. Hele grote (wereld)problemen kunnen, om het begrijpelijk te maken én te houden, terug gebracht worden naar hoe het bij je thuis gaat. Ik heb juist geleerd dat als iemand héél véél woorden nodig heeft om iets uit te leggen, iemand óf de kennis zelf niet beheerst en dit op allerlei manieren probeert te verhullen óf zichzelf graag hoort. Dit klinkt niet aardig, maar het is niet onaardig en zeker niet persoonlijk bedoelt, want ik ken jou niet.
Ik blijf er bij dat je maar een aantal basics nodig hebt: een goed oog, een luisterend oor en een ontwikkeld gevoel. Deze zaken heb je zelf in de hand. Alle boeken hebben allemaal dezelfde rode draad. Die draad ... is simpelweg de relatie tussen de mens en, in dit geval, het paard.

jennet schreef op woensdag 10 maart 2010, 23:43:


Dat, Esther, noemen ze hechten! Hechten is vechten.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 maart 2010, 0:20:


Dat ben ikke

Christel Provaas schreef op donderdag 11 maart 2010, 8:17:


Paarden zo uit de wildernis ... dat zal een ander verhaal zijn. Maar de paarden in onze maatschappij? Nee, ik geloof er ook niet zo in dat die ons als "jager" zien. Bedoel, zo'n beetje ieder veulentje wordt direct na de geboorte geconfronteerd met "de mens". Inprenten, noem het van mij part "desensibiliseren", van onze eigen soort. We zijn in de ogen van het paard wellicht een vreemde diersoort ... 't ziet eruit als een jager, maar doodt niet ... sterker nog, het komt voer brengen en ruimt de mest op ...
We hebben het gedrag van paarden in het wild bestudeerd en hebben ontdekt dat er bepaalde knopjes op het dier zitten. We proberen dus niets anders dan die knopjes te beïnvloeden en zo hun taal te spreken. Het zal er in de ogen van een paard best wel vreemd uitzien, maar ach ... het dier is het gewend van ons, hij is, denk ik, wel gekker gewend! Meer is het, volgens mij, niet ... beïnvloeden van rasspecifiek gedrag.

Martina schreef op donderdag 11 maart 2010, 9:17:


Ik moet het ook niet ... maar je hebt bermhooi én bermhooi. Maar het bermhooi waar ik van griezel is de bermhooi die jij nu beschrijft, Martina.

van lennep schreef op donderdag 11 maart 2010, 9:18:


Ik denk het! Herken het ook wel, zowel bij Goke als bij Jeen. De laatste noem ik ook wel eens Leo (lomp en onhandig ) Mij omver lopen doet er geen één. In het begin wel, want ik ging ook aan de kant, paardje moest er door hé ... nu absoluut niet meer. Maar het zal niet de eerste keer en ook niet de laatste keer zijn dat ze ergens tegen aan botsen.

Cindy Helms schreef op donderdag 11 maart 2010, 9:24:


Ja leuk, Cindy! Maar dan hebben deze 40-plussers denk ik zelf ook Massage- en Bewegingstherapie nodig

Karen Koomans schreef op donderdag 11 maart 2010, 16:48:

Welnee joh! Dit is gewoon een paard wat niet begrijpt en niet begrepen wordt, niets meer en niets minder. Waarom nu weer dat eeuwige etiketje plakken?
Dus ieder paard dat door mensen verkeerd wordt behandeld en zich uit is een borderliner?
Onzin!

Ik ga me nu op ongelooflijk glad ijs als pril paardeneigenaartje (2 jaar nu, dus geen 15 jaar studie), maar dan heb ik ook een borderliner staan die zichzelf genezen heeft!
Nolasco kwam hier zo gek als een deur aan. Niet te benaderen, vloog je bijna aan, kwam omhoog, sprong op je nek ... ga zo maar door! Dus een Hempfling-borderliner-gevalletje? Wel nee! Nolasco had gewoon een manier gevonden om mensen bij zich weg te houden.
Hoe opgelost? Simpel! Door hem goed te verzorgen, veel aandacht te geven zonder wat te vragen, ruimte gegeven .... En nu? Zeldzaam lief, sociaal en communicatief kereltje! Niks geen Hempfling, niks geen Parelli (die ik overigens al vanaf het begin niet vertrouwde met z'n iets te witte tandpasta lach .... dat soort smiles kosten vaak erg veel centjes!) ... gewoon normaal doen, je eigen grenzen aangeven en goed zijn voor het dier. Je krijgt wat je geeft!

Dus bye-bye zwaai zwaai Hempfling's en Parelli's van deze wereld en welkom nuchtere down to earth paardenvolk die het hart op de goede plaats hebben!

van lennep schreef op donderdag 11 maart 2010, 15:30:


Ben trots op je, Esther!
Maar wat ben jij een ongelooflijk eigenwijs mormel Wie neemt nu zijn eigen eten mee? Neem je ook een rolletje toiletpapier mee voor als je mot pissen? Muts!

Peet schreef op donderdag 11 maart 2010, 17:19:


Jij zegt het, ik denk het ....
Zullen we dan in het vervolg alles over wormen ook maar in één topic knallen, de hoeven ook maar gelijk .... dan hebben we gewoon een paar draden en gaat iedereen lekker door elkaar heen zitten brallen. Toppie!

Spirithorses schreef op donderdag 11 maart 2010, 19:21:


ik pleur nu echt alles onder de "D" van Diversen!