Anja Seijn schreef op donderdag 11 maart 2010, 9:25:
> van lennep schreef op donderdag 11 maart 2010, 9:18:
>
>> Nou , het zijn geen bomen , maar deurposten , elkaar [echt erg af en toe
>
Ik denk het! Herken het ook wel, zowel bij Goke als bij Jeen. De
> laatste noem ik ook wel eens Leo (lomp en onhandig
) Mij omver lopen
> doet er geen één. In het begin wel, want ik ging ook aan de kant, paardje
> moest er door hé ... nu absoluut niet meer.
Jep, d'r is dus een reden gekomen voor het paard het niet meer te doen.
>Maar het zal niet de eerste
> keer en ook niet de laatste keer zijn dat ze ergens tegen aan botsen.
Maakt ze blijkbaar niets uit, geen reden dus het niet te doen. Die van mij hier knallen echt nooit ergens tegenaan, en 1 vd 2 heeft echt motorische problemen en verdomd slecht evenwicht. Het terrein is misschien uitdagender om te leren het niet te doen. Dichte stukken berkenboom waar je alleen achterwaarts weer uit kan etc... Opletten dus. De 1e keer dat ik die 2 reuzen in volle galop door het bos zag gaan hield ik m'n hart vast. Nu heb ik geleerd dat dat met grote precisie (en lol) kan.
In het begin zijn ze beiden een keer met hun voorknie tegen het handvat van de kruiwagen aangelopen. Een keer, daarna nooit meer. Ze tillen nu zelfs hun achterbeen eroverheen als het zo uitkomt hahaha (zijn ze groot genoeg voor). Kwestie van laten leren (onder gecontroleerde omstandigheden) en redenen voor dingen hebben. Dit is juist wat ik leuk vindt aan het beleren... terreinwijsheid. Beide paarden letten op, kijken uit, weten waar ze mee bezig zijn. Zowel thuis als onderweg.
Warboel
