Marianne schreef op donderdag, 30 december 2004, 16:12:


Heeft jouw paard misschien een ontsteking aan het regenboogvlies. Officiele naam is iriscidoclitis of zoiets.

Moniek

Trudy schreef op vrijdag, 31 december 2004, 18:48:


De volgende vijfentachtig berichten heb ik nog niet gelezen, dus misschien is dit mosterd na de maaltijd.

Tja, Ook voor mij is mijn paard mijn leven...!
Dus in ieder geval geen wormenkuren meer. Een keer is toeval, twee keer is een regel, drie keer is een systeem.
Op een forum als dit zal toch wel iemand een alternatief weten.

Succes en dee beste wensen voor Vera.

Moniek

Marianne schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 18:16:


Hartelijk dank voor je goede wensen en insgelijks...

Monique

boers sandra schreef op maandag, 3 januari 2005, 18:44:


Stoere mannen, die jagers; nobele heren....
Naast de wei waarin onze ijslanders lopen is een stroom en in de zomer nestelen daar eenden. Dus in de zomer komt meneer de jager de eendjes voeren. Iedere dag, trouw. In het najaar kwam hij nog steeds, maar toen met een geweer, vijf vrienden met eveneens een geweer en even zoveel honden.
En dat allemaal op de grens met de wei van de paarden. Dat betekent dat schoten dus kunnen vallen op enkele meters afstand van de paarden.
Regelmatig vind ik ook patroonhulsen tussen het gras.

Inderdaad, een voordeel: de paarden zijn wel enigszins schotvast.

Om over mijn avonturen tijdens ritten nog maar te zwijgen....

Moniek

Nick Altena schreef op dinsdag, 4 januari 2005, 14:03:


Mijn ene ijslander is verkeersmak (het handpaard), de andere niet. Ik heb het handpaardrijden toevallig ontdekt, omdat ik regelmatig met beide paarden op en neer naar de wei (500 meter verder) liep. Dus na enige tijd stapte ik op het moeilijkste paard en liet het andere ernaast lopen. Het moeilijkste paard bleek hierbij niet moeilijk meer te zijn en niet bang meer van het verkeer, dat we bij die 500 meter regelmatig tegenkwamen. Wat ik met het paard alleen toen nog niet durfde deed ik met handpaard erbij alsof er nooit een probleem geweest was.
Op deze manier ontdekte ik ook het rijden met stalhalster en zonder zadel.
Na een tijdje wilde ik deze heerlijke ritjes wel wat langer laten duren en zo begon ik op deze manier (met twee paarden, zonder bit en zonder zadel)
buitenritjes te maken.
Het zijn altijd de fijnste ritten die ik maak. Iedere verandering in de structuur van deze ritten maakt het gevoel van stabiliteit en veiligheid kleiner.
Bijv: rijden op het handpaard en het rijpaard als handpaard (is duidelijk een verkeerde rolverdeling) of: met zadel op het rijpaard (is waarschijnlijk geen goede positie). Wel gebruik ik op langere ritten zo nu en dan een bit voor je weet maar nooit-situaties. Af en toe gebeurt er wel iets. Een keer fietste een racefietser tegen mijn handpaard aan, terwijl we aan het stappen waren. Dat was natuurlijk roetsj en wegwezen,. Gelukkig rechtuit en niet de autoweg op. Na de eerste schrikreactie lieten ze zich meteen weer kalmeren. En het zijn echt geen doetjes, hoor...
Dit handpaardrijden is vanzelf gegroeid en toevallig door mij ontdekt. Ik ben er heel blij mee; hoe ik dit met andere paarden voor elkaar zou moeten krijgen, zou ik niet weten.
Ook ik ben niet zo super jong meer.

Monique

Moniek schreef op dinsdag, 4 januari 2005, 16:34:

Moniek schreef op dinsdag, 4 januari 2005, 16:34:


Mijn naam is eigenlijk Monique, maar omdat die naam al in gebruik was heb ik mijzelf Moniek gedoopt. Ik vergis me nogal eens. Sorry....

Moniek

sannie schreef op dinsdag, 4 januari 2005, 14:57:


Ik zou een veulen 10 tot 12 maanden bij de moeder laten.
Ik zou af en toe een week met het veulen werken; leren voeten optillen, halster aan, meelopen, alleen achter blijven (5 minuutjes) enz..... en voor de rest zou ik hem met rust laten, liefst in een kudde met paarden van allerlei leeftijden.

Moniek

Trudy schreef op woensdag, 5 januari 2005, 19:03:



Dat zou ik wel eens willen weten, wat dat alternatief is.
Ooit had ik twee honden, een reu en een teefje. Om ongewenste pups te voorkomen heb ik het reutje laten steriliseren (Dit is doorsnijden van zaadstrengen ipv verwijderen van zaadballen en heeft geen gevolgen voor de hormoonhuishouding) . Dit ondanks protesten van mijn dierenarts dat dit nooit gedaan werd en nergens voor nodig was. Castratie was naar zijn idee de beste optie. Ik ben altijd blij geweest dat ik eigenwijs was. Mijn reu en teefje hadden twee keer per jaar een dolle periode, maar de reu was tenminste nog wel compleet, het teefje trouwens ook.
Weet iemand of dit ook bestaat voor hengsten, of het ook daadwerkelijk gebeurt en wat de gevolgen zijn?

Moniek

Hier maak ik toch even een nieuw bericht van:

Ooit had ik twee honden, een reu en een teefje. Om ongewenste pups te voorkomen heb ik het reutje laten steriliseren (Dit is doorsnijden van zaadstrengen ipv verwijderen van zaadballen en heeft geen gevolgen voor de hormoonhuishouding) . Dit ondanks protesten van mijn dierenarts dat dit nooit gedaan werd en nergens voor nodig was. Castratie was naar zijn idee de beste optie. Ik ben altijd blij geweest dat ik eigenwijs was. Mijn reu en teefje hadden twee keer per jaar een dolle periode, maar de reu was tenminste nog wel compleet, het teefje trouwens ook.
Weet iemand of dit ook bestaat voor hengsten, of het ook daadwerkelijk gebeurt en wat de gevolgen zijn?

Moniek