Karen Koomans schreef op zaterdag 13 maart 2010, 22:02:


Er staat inderdaad al heel veel goeds in dat verhaal van die smid, gemixt met nog veel onwetendheid. Het geeft mooi weer hoe ver het staat met het veranderingsproces in NL. Nu nog snappen dat een natuurlijk bekapper geen prof is, maar iemand die zijn eigen paard een natuurlijke slijtage geeft op een harde ondergrond en soms met een vijl iets helpt daarbij. En nog snappen dat hoefijzers niet nodig zijn maar verwoestend voor de voet. En je hebt gelijk Karen, die goede dingen die al wel gesnapt worden, mogen even gevierd worden en versterkt.

Piet schreef op zondag 14 maart 2010, 8:27:


Altijd als ik je prima verhaal hierover lees, wil ik deze toevoeging maken:
Er is nog één groot veld wat veel beter werkt, dan de toegevoegde beloning door een paarden trainer. En dat is de intern gevonden beloning van het doen van de activiteit zelf. Die twee vormen van beloningen kunnen-mogen-moeten samen gaan, dat is het beste natuurlijk. Die intrinsieke beloning gevonden in het doen zelf, is wel verreweg superieur, en daar moet je oog voor hebben om dat zo te ontwikkelen dat dit samen gaat met trainers wensen. Dat filmpje van het paard op de agility traingsbaan is daar een heel mooi voorbeeld van.

Piet schreef op zondag 14 maart 2010, 9:30:


Dit zijn twee filmpjes van deze man:

http://www.youtube.com/watch?v=XqVLY8YfbEo
http://www.youtube.com/watch?v=2h7CAEB3Grw&NR=1

Het is onduidelijk of dit getraind is met clickertraining of met Parelli of op lichaamstaal. Wat wel duidelijk is dat de intrinsieke beloning van het doen zelf, het helemaal overgenomen heeft. Zo gaat het met trailer rijden ook, het vervelende ervan en de angst er voor, wordt door ervaring genivelleerd door de prettige gedachtes/asociaties/beelden die in het paard opkomen tijdens de rit naar een super leuke gezamenlijke buitenrit. Zo werkt het met mensen ook, de gedachte/beelden in je hoofd bepalen voor het grootste deel hoe je je voelt.

Arabesk schreef op zondag 14 maart 2010, 12:13:


De hoefsmeden zijn niet te benijden in deze tijd van voortschrijdend inzicht, als is er wel een prachtige vluchtroute voor hen. Simpel als ik hoefsmid was gaf ik mijn onwetendheid toe en maakte bekend dat ik stop met ijzers en voortaan klanten help met natuurlijk onderhoud. Waaronder voorlichting en begeleiding bij zelf onderhoud. Dat is de ideale vluchtroute waarin elke bekapper met een goed geweten verder kan gaan met zijn bedrijf. Elke hoefsmid die nog niet zo ver is, krijgt het met de dag zwaarder. Zijn professie wordt steeds duidelijker gezien als mishandeling door een steeds grotere groep paarden houders.

Peter Donck schreef op zondag 14 maart 2010, 20:05:

.

Om het project te redden, ik vind ik het wél een heel goed en haalbaar project, zou ik zeggen, eerder afschieten bij zwakke toestand. Waarom? Enerzijds om dierenleed te beperken, al zit daar ook een groot deel projectie bij van mensen die dierenleed zien wat er nog niet is. Nú mag er pas afgeschoten worden, als een dier al bijna op sterven ligt. En soms is dan de cameraman er eerder bij dan de jager, en dan krijg je grote rellen in de publieke opinie. En die publieke verontwaardiging is een serieuze factor waar rekening gehouden mee moet worden. Door eerder afschieten. Bijvoeren is geen optie dan vermeerderd die kudde zich jaar op jaar, en moeten we de hengsten gaan scheiden van de merries of de aanwas gaan verkopen aan de vlees industrie, beide opties zijn vee teelt en hebben niets met wildbeheer te maken. Die richting op gaan vind ik dan heel jammer en onnodig!

Christel Provaas schreef op maandag 15 maart 2010, 9:13:


Klopt ... nog niet

In een intervieuw van de ASN bank (mijn bank ) zegt Wetenschapper en filosoof Ervin László zinvolle dingen die betrekking hebben op alle veranderings processen.:
Zijn verhaal begint op Pagina 6 en 7: www.asnbank.nl/blob.asp?id=13846
"
‘Alle processen, zowel in de maatschappij als de natuur,
hebben een omslagpunt. Ben je dat eenmaal gepasseerd,
dan is er geen weg terug. Het proces is onomkeerbaar
geworden. ... Als een hele reeks omslagpunten samenvallen,
zoals nu dreigt te gebeuren, dan ontstaat er één
kritisch omslagpunt, dat we een chaospunt noemen.’
...
‘Nu nog niet, dat is zeker. Maar hoopgevend is dat er bij
het naderen van een chaospunt een zogenoemd ‘vlindereffect’
kan optreden: een kleine verandering in het
systeem kan een grote impact hebben. Analoog aan de
manier waarop de vleugelslag van een vlinder een storm
kan veroorzaken binnen het – eveneens chaotische –
weersysteem. Een beperkte groep mensen of een kleinschalig
initiatief kan dus toch grote impact hebben.’
...
‘Een recente studie heeft aangetoond dat als we 1,5%
van de Sahara bedekken met zonnecollectoren we voldoende
energie kunnen opwekken voor heel Europa, nu en
in de toekomst. De investering zou niet eens belachelijk
groot zijn. Waarom komt zo’n project dan toch niet van de
grond? Omdat regeringen en nationale energiebedrijven
zich ertegen verzetten uit angst om inkomsten mis te
lopen.
...
Einstein zei al: we kunnen grote problemen niet oplossen
door op het denkniveau te blijven waarop ze zijn ontstaan.
Daarvoor moeten we een volgende stap zetten.’
"
Michiel