marianne laenen schreef op maandag 15 maart 2010, 13:26:


Ik kan me voorstellen dat dat goed kan werken. Omdat (corrigeer maar als je denkt dat het anders is!) je met inbuigen op een vriendelijke manier kunt vragen "laat mij je controleren/geef mij je hoofd". Op die manier wordt het paard er aan herinnerd: "o ja, ik hoef niet bang te zijn want mijn vertrouwde mens is er bij!". Werkt het ongeveer zo, denk je (marianne)?

grt,
Karen

Piet schreef op maandag 15 maart 2010, 7:14:


Mee eens Piet. Ik heb een "en" (dus niet een "maar" )

In andere forumdraden werd recent geschreven over de kracht van intrinsieke motivatie. Daar geloof ik ook in. Bijvoorbeeld, een paard kan leren dat het zich beter voelt (trotser, meer zelfverzekerd) als het in verzameling en oprichting loopt. Dan wordt het op die manier bewegen, een plezier op zichzelf. Ik vind Klaus Hempfling een sterk voorbeeld van een trainer die dát nastreeft. En ook bijvoorbeeld Imke Spilker (schrijfster van het prachtige boek "Empowered Horses").

Ook in minder vergevorderde oefeningen kan zo'n intrinsieke beloning zitten. Het plezier en de trots dat een leerproces op zichzelf kan geven. Fálki bijvoorbeeld, die slaat wel eens een aangeboden voerbeloning over, omdat hij daar geen tijd voor heeft . Hij wil dan meteen dóórgaan, wil geen tijd nemen om de beloning aan te pakken, want hij wil dan zsm nogmaals ervaren dat hij echt helemaal zelf die moeilijke puzzel die ik heb heb voorgelegd helemaal goed weet te beantwoorden.

grt,
Karen

Sandra van Bommel schreef op maandag 15 maart 2010, 14:02:

.
.

Ik kan me hier helemaal in vinden, Sandra (heb voor de duidelijkheid alle citaten laten staan). Vervang Amber door Donna en Hidalgo door Fálki, en ik had 't zelf kunnen schrijven !

grt,
Karen

Van mij mag hij dat!
Ik schreef: "Het paard de tijd geven om te kijken naar al het enge, als het dat wil."

Hoofd laag zou ik vragen als de situatie naar mijn inschatting uit de hand dreigt te lopen. Als ik - in die situatie - alles wat ik ken uit de kast wil halen om te zorgen dat het paard alsnog kalmeert.

grt,
Karen

Piet schreef op maandag 15 maart 2010, 15:48:


Piet, ik ben eigenlijk ook heel benieuwd naar jouw antwoord, wat jij zou doen als je het "enge" niet in stapjes kunt benaderen maar je er onverwacht opeens middenin zit?

Bijv. je rijdt met je paard langs een drukke verkeersweg. Het paard komt daar vaker en is onder normale omstandigheden ontspannen langs die weg.
Plotseling gebeurt er vlak naast je een ernstig ongeval, een vrachtwagen knalt frontaal op een auto. Je paard schrikt ENORM van die enorme klap, en vanaf enkele seconden erna komen er ook nog allemaal gestrestte mensen aangerend richting de plek van het ongeval, sommige mensen gillen en schreeuwend
Je paard steigert en natuurlijk is er gevaar dat je paard er vandoor zal willen gaan, desnoods dwars door de mensen die komen aanrennen heen.
In deze theoretische casus lukt het jou prima om zelf kalm te blijven, zodat je je paard zo goed mogelijk uit deze traumatische situatie kunt redden (jóuw schrik speelt hier geen rol, bedoel ik ).

Als er ergens al een antwoord gegeven is dat op van toepassing is op wat jij zou doen, da's ook prima natuurlijk. Antwoorden van nog andere mensen, clicker trainer of niet, óók leuk ;-o!

grt,
Karen