Het hoofd laag houden heeft niks te maken met niet het paard paard laten zijn. Of dat het geval is heeft te maken met je eigen instelling tegenover het paard. Het is heel "moeilijk" (in de praktijk merk je toch dat het heel vaak fout gaat), om een paard correct te begeleiden. Het goed begeleiden heeft alles te maken met je eigen instelling, die alles bepaald. Of je er nu op onder tussen of naast zit of staat, je eigen houding je gevoel is al heel duidelijk voor het paard. Hoe sterk merk je het niet als je zelf wat ongeduldiger of gestrest door wat dan ook of verdrietig noem maar op doorwerkt op het paard.
Je kan het paard smorren met je instelling, werkt door in been en teugel. Je kan ook luchtig er mee om gaan, je stelt een vraag en wacht op antwoord is het antwoord daar reageer je daar door druk vermindering op, de beloning. Is het antwoord niet zoals je wilt, zal je op een manier toch je doel moeten bereiken, veiligheid, maar ook de duidelijkheid tussen jouw en je paard.

Het paard vrijblijvend rijden is mooi maar kan leiden tot problemen. Er zijn geregeld momenten dat het paard het anders of niet wil, dan zal jouw vraag naar voren echt door moeten komen, het paard zal dan jouw vraag naar voren moeten beantwoorden. Ze moeten voor de druk naar voren gaan. Dat is de gehoorzaamheid van het paard naar ons toe, jouw op dat moment duidelijk als leider zien. Als je je paard nooit eens op druk rijdt altijd maar net niet genoeg doorvragen of er gewoon afblijven, kom je je paard "niet tegen", tot het moment daar plots iets is.
Dan kan het gaan escaleren.

Het inbuigen kan een hele goede manier zijn om de aandacht van het "probleem" te halen.Soms is been (vraag naar voren) al genoeg of stem (erbij). Als daar niet de reactie naar voren bij komt, kan je het laten escaleren, of inspringen op een manier naar toch voorwaarts. Het is de situatie en het paard wat het verschil hierin maakt.
Hoeveel druk en op wat voor manier het beste resultaat.
Nogmaals je eigen luchtigheid (niks aan de hand, let maar op mij en ga maar naar voren) geen frustratie angst of kwaadheid zal je goed helpen.

Ikzelf vind de taal die je uitstraalt naar het paard zeker op het paard niet minder dan ernaast. Ongelofelijk wat je stemming en je zit doorwerken naar een goede harmonie, net zoals dat averecht kan werken.
Je kan altijd nog zo consequent te werk gaan, altijd geweest zijn in de omgang, het moment dat zich echt iets voordoet zal je met je eigen instelling datgeen bereiken als wat jouw instelling is.
Anita
Efficient Duidelijk Harmonie.

Esther, bouw je het dan wel uit naar steeds wat korter, minder ruimte geven om te vluchten, zodat je uiteindelijk wel je doel bereikt. Een paard die wel bij je blijft
Anita
Rondje om je heen is dat niet wat?

Juist door jouw houding en evt gevraagde houding, tempo zorgt ervoor dat jezelf het
'heft"in handen hebt. En daar gaat het om. Het paard zal juist daardoor het probleem/enge vergeten, en gaan ontspannen. Door het paard gek te laten doen, overdreven kijken etc. kom je moeilijker of niet daardoorheen. Soms laat ik ze ook even kijken het is aftasten hoe het paard reageerd op het enge. Maar de vraag naar voren moet het paard wel gehoor aan geven, als dat op dat moment met inbuigen beter gaat en het daardoor niet escaleerd vind ik dat mooi. Je hebt het paard daar waar je hem hebben wilt, en dat heeft niks met Meer spanning te maken, juist werk je naar het tegenovergestelde, wat mijn ervaring is snel beter wordt.
Het maar laten kijken is veel meer schrikken/spanning wat veel minder snel afvloeit. Confronteer het paard er mee laat hem reageren op je hulp en je verhouding met het paard, word veel beter hiervan. De harmonie vloeit voort uit de duidelijkheid. Attent en overgave.
Anita

Hoe ga jij dan met het bijten om?
Ik zou als hij braaf is een snoepje geven, kriebelen, wat het paardje maar leuk of fijn vind, om het bijten voor te blijven. Helemaal als jij weet wanneer de momenten zijn dat hij gaat bijten, kan je daar mooi van te voren op inspringen.
Zo krijg je juist een paardje die attent op jouw/ het snoepje is, is positief. Dat werkt uiteindelijk door in de algehele omgang. dat bouw je langzaam weer af.
Als je constant aandacht geeft aan het bijten, op wat voor manier ook (blijkt denk ik, omdat het niet verbeterd), vloeit het niet weg. De narrigheid zijn houding moet vrolijk ongecompliceerd worden. Zal nog wel een tijd duren voor je dat voor elkaar hebt, maar consequent daarmee omgaan zal het verbeteren.
Niet op focusen, luchtig blijven. Ik zou me niet laten bijten, op dat moment zal ik echt reageren. Zorg dat dat niet kan gebeuren, ga handig staan, leidt af (hang iets op), speel erop in.
Anita

Ik kan me niet voorstellen dat het paard zich gaat bedenken, om toch maar niet te bijten Het gevoel is al daar.
Hier staat een merrie die in het begin wilde trappen. Ik heb eigenlijk gezorgt voor een prettige samenwerking, het goede belonen. Ze was oke met wat ik deed en kreeg een snoepje dat heb ik steeds verder uitgebouwd naar wat ik wilde, om zo op een positieve manier mijn doel te bereiken.
Zo krijg je dat (snoepje helpt je gewoon) ze een positieve instelling hebben. Dat gedrag word langzaam blijvend. Het trappen /neigen naar, was met een paar weken weg. oortjes erop en negatief gedrag was vergeten. De snoepjes afgebouwd.

Ik vraag me af hoe, Yael was het? er mee omgaat.