Peet schreef op donderdag 11 maart 2010, 19:51:


Ik kan je helpen met een eerste hand verslag. Ik was er dat weekend bij en dit heb ik gezien: Paard liep telkens de Pat Parelli voorbij en raakte hem (bijna of helemaal) met schouder/romp. Pat nam een spoor in zijn hand en hield die voor zich uit, volgende keer als paard zo langs hem heen duwde dan liep hij tegen die spoor aan. Hij achtervolgde het paard er totaal niet mee oid. Na twee keer bleef de ruin uit z'n ruimte. Je kan dit ook zelf bekijken als je wil, want die Celebration is gefilmd en dit stukje is oa. ook te zien op de dubbel DVD die daarvan gemaakt is.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Karen Koomans schreef op zaterdag 13 maart 2010, 13:04:



Nog een getuigenis uit eerste hand: ik heb dit zelf aan K. Hempfling gevraagd (vorig jaar, in Wapse, 's avonds na de eerste dag van de zogeheten 'borderline hengstenspecial').
' Wie zijn uw leermeesters, van welke paardenmensen heeft u het gevoel iets te kunnen leren?'
'Welke andere paardenmensen/trainers zou u aanbevelen aan uw studenten?'

Zijn antwoord was op beide vragen gelijkaardig. Hij wil zichzelf niet blootstellen aan (informatie van) gelijk welke andere paardentrainer. Hij wil onbevangen zijn eigen ding doen zonder door andere ideeen verward te worden. Zijn leerlingen zei hij te verbieden om naar gelijk welke andere trainer te kijken of om er ook maar over te spreken. Er zaten een aantal van z'n leerlingen bij en ze knikten beamend.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Karen Koomans schreef op zondag 28 februari 2010, 16:38:



Hoi,

Interessant! Ik zag het eigenlijk omgekeerd. Net de mensen die (zoals ik) uit zichzelf weinig natuurlijk leiderschap hebben zijn volgens mij gebaat met Parelli, omdat je dat dan stap voor stap vanzelf leert. Als je dat natuurlijke leiderschap en inzicht in paarden al hebt dan heb je denk ik niet veel Parelli nodig. Ik ken genoeg paardenmannen (ja mannen) die goed bezig zijn met hun paarden, soms zelfs traditioneel, bij wie ik weinig behoefte voel om hun Parelli aan te raden, integendeel, van die mensen kan ik nog altijd iets leren. Terwijl ik normaal gezien juist veel mensen zie of over hun paard bezig hoor waarbij ik vanbinnen denk 'Doe gewoon Parelli!'

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Ik zie dat er wat onduidelijkheid is over wat de eigenaar van het paard in het filmpje met Linda prcies vertelt vandaag. Hier zijn brief van enkele dagen geleden:

I took the time to read one of the threads (Chronicle of the Horse Forum) that sprung up as a result of someone posting footage of Linda and my horse Barney from the Level 1 DVD on the web. I first have to say that I was profoundly saddened by the angry and vicious tone of many of the posts and astounded by the assumptions and judgments that people had about Linda, Barney, and myself as an owner.

Barney spent the first 11 years of his life in a prominent traditional foxhunting barn. He received a corneal scratch in the hunt field that subsequently got infected. When it was determined that the eye couldn’t be saved, his owner requested that he be euthanized. It was only through the actions of a veterinary intern and my search for a local horse to adopt that Barney is even alive today. I met Barney the day after his eye was removed. From the day I met him it was clear that humans were not his preferred company. He avoided people preferring to keep a safe distance. After two years out in a pasture, being fed and handled every day I started to ride him. He was an extraordinarily spirited horse that, while often responsive, always seemed to act out of fear rather than trust or partnership. This was the legacy I inherited and the one that Barney learned and experienced in early life.

My time at the Parelli Center in Ocala during which the DVD was filmed was a challenging and profoundly rewarding time for both Barney and myself. I am grateful for the assistance I received in dealing with a very difficult and potentially dangerous situation captured, in part, on the video and for the subsequent mentorship I receive from Linda and the Parelli team in transforming both my relationship with Barney and Barney’s relationship with the human race. We weren’t on the fast track and I’ve taken lots of missteps but we have continued to grow and learn. We completed our Level 2 some years back. He is semi-retired now but he is my rock steady mount in sport psychology clinics I conduct with other riders, as well as my trusted partner on trail rides both alone and ponying my two young sons.

Barney is still a horse of tremendous spirit. I guess a good way to described the difference now is that his spirit is now shared with me rather than channeled into his fear of me and others. Barney’s relationships with humans has also been transformed. He is now one of the main horses who partner with me in my work in equine assisted psychotherapy. It is amazing to watch as he reaches out to clients time after time, helping to transform their lives. I know I am grateful for what I learned from the Parelli program, and I think anyone who knows Barney will say that he is grateful as well.

All the best from a grateful friend of Parelli.”

- Paul H., Barney’s Owner

Ik zal meteen eens aan een vertaling beginnen...

Gea R schreef op zondag 14 maart 2010, 17:16:



Oliver uit de fotoserie is intussen ook al een tijd met Parelli bezig - maar waarom, en of hij ook nog clickert weet ik niet.