Karen Koomans schreef op zaterdag 20 maart 2010, 12:07:


Dan deugt de schrikdraadinstallatie niet. Simpel. Is hier al vaker aan de orde geweest.


Aan een hoger voltage heb je niets. Het voltage van een trui die knettert bij het uittrekken is vele malen hoger, maar minder voelbaar.

Voor de "schokbeleving" is vooral de tijdsduur (bepaald door het schokapparaat) en de stroomsterkte (ampere's) bepalend.
De stroomsterkte is afhankelijk van de weerstand van de totale keten. Via de draad naar het dier, via de hoeven naar de grond, via de grond terug naar de aardpen van het schrikapparaat.
Knelpunten in de installatie zijn meestal de weerstand van het draad (aan elkaar geknoopte eindjes, vooral als het "tikt" zijn er onacceptabele verliezen), en de weerstand van de aardpen. De aardpen is meestal verroest, niet goed aangesloten, niet lang genoeg, etc.
Verder zijn er vaak "lekken" naar aarde, via begroeiing tegen het schriklint, uiteinden die op de grond liggen, draden die ongeisoleerd tegen natte houten paaltjes aanlopen, etc.

Maak de installatie in orde, en ieder paard blijft achter de draad staan.
Als de installatie niet deugt, dan krijg je inderdaad de situatie dat de schok dermate gering is dat sommige dieren "het er voor over hebben" om er toch tussendoor te kruipen. Of je krijgt dat de schok sterker is op sommige plaatsen dan op andere plaatsen (wordt een soort gokkast) of alleen werkt bij bepaalde weertypes. Als de installatie in orde is, dan is de schok op elke plaats en bij elk weertype gelijk. Geen uitnodigend goksysteem meer, maar een stabiele onneembare hindernis.

Het lijkt me paardvriendelijker om de schrikdraadinstallatie op orde te hebben, zodat de omheining een net zo onneembare vesting wordt als de stalmuur, en dieren in volle berusting achter de draad blijven staan.
Om er achter te moeten staan en steeds weer te twijfelen "zal ik het er op wagen? de vorige keer viel de schok reuze mee" geeft onrust en spanningen.

Frans

Piet schreef op zondag 21 maart 2010, 8:08:


Ik kan me daar helemaal bij aansluiten! Ik ben afgelopen dagen even wat minder op het forum geweest, vandaar de late reactie. Als de vertaling af is (petje af!) dan zal ik hem op de site zetten.

Frans

Karen Koomans schreef op zondag 21 maart 2010, 13:59:


Zijn deze twee zaken niet hetzelfde?

Overigens zou ik hiervoor een ander voorbeeld nemen. Dit lijkt teveel alsof het over "wijken voor druk" gaat, terwijl je dat in werkelijkheid op een heel andere manier aanleert.
Op deze manier lijkt het ook dat je been aanleggen om het paard bijvoorbeeld zijwaarts te laten gaan een soort straf is, terwijl het (als het goed is) een aangeleerde cue is. Ik neem aan dat je cue's niet onder de genoemde vijf punten wilt laten vallen?

Frans

Moniek schreef op maandag 22 maart 2010, 21:28:


Ik denk niet dat je het moet zien als afstraffen. Een bericht is stijlloos, of een bericht is dat niet.


Beter nog dan dat we een handvol moderators hebben die slotjes plaatsen of bepaalde lieden naar eigen goeddunken bannen.
Het is uiteindelijk de hele groep die op democratische wijze het forum bestuurt. In wezen niet veel anders dan in een fysieke kroeg, waar uiteindelijk iemand die het al te bont maakt gewoon door andere kroeggangers buiten wordt gezet om even af te koelen.

Mijn idee was indertijd al om het stijlloze gebeuren verder uit te werken. Het idee is als volgt:

Als iemand een bericht wil plaatsen controleren we de door die persoon geschreven berichten van de laatste 24 uur. Van alle berichten die door minstens twee verschillende stemmen naar stijlloos zijn verbannen tellen we alle stemmen op. Zijn het er meer dan vijf, dan kun je 24 uur geen bericht meer schrijven.

Als je in 24 uur tijd voor elkaar krijgt dat er 5 keer tegen een bericht van je wordt gestemd, dan heb je toch wel iets fout gedaan, en is het niet een vete van een enkel persoon of zo. Door alleen naar berichten te kijken die door minimaal twee verschillende personen zijn weggestemd, voorkom je ook dat iemand met opzet een ander probeert weg te werken.

Een zelfde soort verhaal met berichten in een hele week tijd. Zijn dat er in een week meer dan een paar, dan was dat geen uitglijder maar dan is er sprake van een kwalijk patroon.

Het is niet veel moeite zoiets te maken, de computer kan heel goed tellen, en het levert geen kwade gezichten op want het is geen schorsing door een persoon, maar door de computer die automatisch ingrijpt als er iets uit de hand loopt.

Op deze manier hoop ik dat mensen toch nog even nadenken voor ze berichten plaatsen die onnodig kwetsend en beledigend zijn.

We hebben inderdaad een rubriek stijlloos, maar als de tendens ontstaat om maar gewoon grove berichten te schrijven, omdat die toch wel door velen worden gelezen ondanks de rubriek stijlloos, en er geen enkele sanctie volgt, dan is dat blijkbaar niet voldoende.

Frans

samantha visschers schreef op maandag 22 maart 2010, 20:41:


Het is een fabeltje dat je de buikspieren moet trainen om buikvet kwijt te raken.
Vet wordt niet plaatselijk verbruikt. Vet is een reservevoorraad om energie te leveren, ongeacht of die energie "dichtbij" wordt gebruikt of "verweg". Vet wordt afgebroken, geschikt gemaakt voor transport via het bloed, en dan als energie afgeleverd waar het maar nodig is.
De vetcellen zelf kun je niet transformeren in spiercellen.

Dus, om dat "buikje" kwijt te raken (als dat tenminste vet is) moet je gewoon zorgen voor beweging in het algemeen, niet specifiek training van de buikspieren. Dus vooral de combinatie minder eten en meer beweging.

Weet je overigens wel zeker dat het "vet" is, en niet bijvoorbeeld een grasbuik, dus darmvulling?
Of gewoon de bouw van dat paard?
Ik vind het niet zo vanzelfsprekend dat paarden vet opslaan in de buik.

Frans

Karen Koomans schreef op maandag 22 maart 2010, 23:44:


De Parelli-manier, zoals ik die heb begrepen en heb toegepast, is dat je begint met niet-waarneembare druk, die je langzaam opbouwt tot deze wel waarneembaar wordt, en absoluut niet verder. Dit om het absoluut minimale te kunnen vinden waarop je paard kan reageren, EN bovendien om die minimale druk op cue te kunnen zetten.
In het Nederlands vaak vertaald als "opbouwende druk", wat helaas de suggestie wekt dat je begint met "normale druk" en die verder opvoert. Maar de bedoeling is dat je begint met minder, en die opvoert tot de normale druk.

En ja, ik weet dat er nogal wat prutsers zijn die de bedoeling niet begrijpen en er een zootje van maken (naar verluidt zelfs Linda Parelli? ). Maar prutsers heb je onder clickeraars ook.

Door een verkeerd voorbeeld te kiezen voor wijken voor druk ga je juist alleen maar dat foutieve beeld verder bekrachtigen, waardoor weer meer mensen de mist ingaan.
Het lijkt me een goed streven om mensen duidelijk te maken dat het op die manier niet moet.

Verder vind ik dat dit sowieso niet zoveel met Parelli heeft te maken. Ook als je clickert krijg je te maken met "wijken voor druk", tenminste als je gebruikt wilt maken van teugels, een halsring en/of je benen. En ook dan wil je (hopelijk) dat je paard op de allerlichtste cue reageert, en zul je dus op zoek moeten wat die allerlichtste cue is, en dus gebruik moeten maken van "opbouwende druk".


Niet mee eens. Paarden "denken" niet op die manier. Het zijn gewoontedieren. Ze zullen uiteindelijk blijven herhalen wat ze ooit geleerd hebben, ook al weten ze eigenlijk niet meer precies waarom ook al weer.


Ik heb niks tegen clickertraining en gebruik dat ook op momenten dat ik dat handig vind. Met rijden vind ik het echter handig om te communiceren via "aanraking" (ook wel "druk" genoemd), dus leer ik mijn paarden het principe "wijken voor druk" aan. Je mag dat Parelli noemen of wat anders... maar het hoeft niet bepaald een soort strafmaatregel te zijn.

Frans

Jean Mclean schreef op dinsdag 23 maart 2010, 7:56:


Een werkelijk verrassend goede brief!
Geen kortzichtig gejammer, maar een standpunt dat uitsluitend gericht is op het voorkomen van nodeloos lijden en het natuurlijke verloop voor de rest zoveel mogelijk zijn gang laat gaan.



Frans

ElkeW schreef op dinsdag 23 maart 2010, 10:07:


Hoe? Zodra je aan geboortebeperking doet wordt het een menselijke selectie, heeft het niets meer te maken met "survival of the fittest".
Zodra een diersoort zich niet meer zonder bemoeienis van de mens mag voortplanten, is het meestal gedaan met die diersoort. Het verzwakt, er sluipen aandoeningen in, en meestal is er geen weg meer terug.
Als je de paardensoort wilt behouden voor de toekomst dan zul je de natuur moeten laten selecteren, en je daar als mens niet mee moeten bemoeien.


Dat IS de natuur. Zonder die paarden eten de hertjes en konijntjes zich rond, planten zich massaal voort.... totdat er dan alsnog voedselschaarste optreedt. (Of tot er gejaagd mag worden op hertjes en konijntjes).
Hoe dan ook loop je altijd tegen de situatie aan dat dieren verhongeren of er op gejaagd moet worden. De enige discussie is dan eigenlijk of het dan maar in plaats van paarden hertjes en konijntjes moeten zijn. En dan verdwijnt dit onderwerp buiten de scope van Paard Natuurlijk, en lijkt het probleem niet meer te bestaan.


Waarom toch altijd zo die "beheersdrang" van mensen, er een park van willen maken, en zo'n moeite om de natuur gewoon de natuur te laten, zodra het over grotere dieren dan konijnen gaat?

Frans

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 24 maart 2010, 12:35:


Je schijnt het nog niet te begrijpen.

ELKE oppervlakte wordt te klein. Dieren planten zich voort.... totdat er te weinig eten is en ze honger krijgen. Dat gebeurt op de OVP, maar ook als je ze zou uitzetten in Australie.

Frans

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 24 maart 2010, 13:22:


Dat mag jij dan belachelijk vinden, maar dat is wel de realiteit. Honger is de grootste populatiebegrenzer die de natuur toepast.

Frans

ElkeW schreef op woensdag 24 maart 2010, 14:17:


???


Dat is overal zo. Ook in grotere gebieden. In Alaska hebben ze last van de beren die als ze honger hebben de dorpjes binnenwandelen. In Afrika struinen hongerige olifanten door de dorpjes heen. En overal waar wilde paarden zijn klagen boeren dat de wilde paarden de akkers leegeten.
Punt is steeds weer dat dieren, ongeacht de afmetingen van hun leefgebied, zich blijven vermenigvuldigen, tot er niet meer genoeg te eten is. Dat is miljoenen jaren zo geweest, en wie zijn wij om dat systeem onderuit te schoffelen met alle gevolgen van dien?


Nee, en als we alle olifanten afschieten of naar de dierentuin verbannen dan zijn er ook geen hongerige olifanten meer, en de beren zullen we die ook maar gelijk ruimen?


Ik vind dat dus een non-argument. Die beesten zijn daar nu, en of de eerste generatie nou uit een vrachtwagen is geklommen, met vloed aangespoeld is, of in de oertijd er zelf naar toe is komen banjeren dat doet er nu niet meer toe.


Aan dat laatste is zeker iets te doen met goede voorlichting.


Het gaat om het behoud van genen van paardachtigen. We hebben niets aan "aandachtspunten" van mensen. Die "aandachtspunten" zijn er ook bij de fok van Friezen en KWPN'ers, maar mensen hebben nou eenmaal andere aandachtspunten dan de natuur. Gevolg is dat overal waar mensen het fokbeleid bepalen de diersoort er niet bepaald op vooruit gaat.
Bedenk dat we al vele diersoorten, in verhouding tot de miljoenen jaren dat die dieren al op aarde leven, in een recordtempo met ons fokbeleid en aandachtspunten hebben verprutst.

De enige goede manier om te zorgen dat de soort erop vooruit gaat, is door uitsluitend te fokken met dieren die bewijzen sterk genoeg te zijn in alle opzichten om een barre winter te overleven.

Het zal onze tijd nog wel duren. Maar als we mensen over 300 jaar willen gunnen dat ze de dan inmiddels doorgefokte sportpaarden weer kunnen opwaarderen met goede paardengenen, dan zul je die genen nu veilig moeten stellen.


Niks te laat. Niks teveel mensen. Hek eromheen, mensen erbuiten, dieren erbinnen. Of de begrenzing van het biotoop nou wordt gevormd door de kust, een afgrond, of een Heras-hekwerk, maakt voor het verloop niets uit.

Frans

Karen Koomans schreef op woensdag 24 maart 2010, 18:45:


Perfect!
Bedankt voor het laten weten.


Wij hebben al jaren geen TV meer.... maar ok, ik snap zo ook wel waar het over gaat.

Bedankt!

Frans

Ilma Meijer schreef op woensdag 24 maart 2010, 22:50:


Gewoon op het betreffende gele bolletje klikken.
Wil je topic X als gelezen markeren? Druk op het gele bolletje voor topic X.
Wil je de hele rubriek "Voeding" als gelezen markeren? Druk op het hele bolletje dat hoort bij de rubriek "Voeding".

Frans

Karen Koomans schreef op woensdag 24 maart 2010, 12:49:


Wat mij helemaal doet verbazen is de aanname dat zuring "zuur" zou zijn.
Volgens mij is het niet zuur, niet zuurder dan de rest van de vegetatie, maar heet de plant alleen maar zo omdat zij graag groeit op zure grond.

Frans

Maria Delavega schreef op woensdag 24 maart 2010, 18:13:


Gras dat groeit op zure bodem is niet anders van samenstelling dan gras dat groeit op andere bodems. Tomaten zijn wel zuur, zelfs als ze groeien op een niet zure bodem.
Ik heb al vaker aangegeven dat vegetatie een selecterend organisme is, dat uit de grond filtert wat nodig is om te kunnen leven. En zo blijft gras altijd gras, en tomaten altijd tomaten, en bananen altijd bananen. De grond bepaalt OF die plant er kan groeien, maar niet zo zeer de samenstelling van die plant.

De pH van onze weide is van nature ook tussen de 4 en 5.

Frans