Afgelopen zondag heb ik Lily voor het eerst sinds maanden weer gereden. Zij maakte de afgelopen maanden een regelrechte groeispurt door met een aardig overbouwde achterhand, vandaar dat ik haar rustig heb laten groeien. Inmiddels is de voorkant ook bijgegroeid, mevrouw is een stukje groter geworden. Lily wordt deze maand vijf, een mooie leeftijd om serieus aan de gang te gaan.
Nadat ik haar al een paar keer weer opgezadeld had, wat ze heel normaal vond en we daarmee gewandeld hebben, ben ik afgelopen zondag voor het eerst weer in het zadel gestapt. Lily bleef keurig staan, verzette geen stap en wachtte keurig totdat ik het sein gaf dat ze kon gaan stappen. Het voelde gelijk vertrouwd aan, Lily deed erg haar best te begrijpen wat ik van haar vroeg. In de bak is ze nooit echt gereden, eerdere pogingen van mijn kant waren een ramp, ze was zo verschrikkelijk bang voor de hekken rondom de rijbak. Dankzij de oefeningen aan de hand is die angst nu helemaal weg en gaat ze ook niet meer extreem als een naar buiten gebogen banaan door de bochten. Ze had vreselijk moeite met rechtuitlopen midden door de bak. Elke keer als we over het midden ware, begon ze te zwalken en te vragen of ze naar links of naar rechts moest op een erg onzekere manier, bijna paniekerig. Ik heb haar recht gehouden met een plukje aan een teugel en gaf kort voor het hek met een been aan welke kant ze heen moest. Na een paar keer oefenen ging dat veel beter, ze weet nu dat ik haar op tijd vertel wat de bedoeling is. Stoppen zit er erg goed in, alleen op "HO" staat ze onmiddellijk stil, wat voorhouding ik ook aanneem. Erg handig als ik een keer niet in een optimale stand zit - aan de zijkant hang misschien, al een keer gehad bij een ander paard....
Achteruit vind ze nog wat eng, ze gaat wel op "BACK" achteruit, maar erg stijfjes en vragend, met wapperende oren, hoofd nog te hoog. Aan de hand doet ze haar hoofd mooi laag een loopt vloeiend achteruit. Ik ben al blij dat ze op "BACK" laat zien dat ze begrijpt wat de bedoeling is, de rest komt wel als de ontspanning en het vertrouwen er is. Neckreining snapt ze erg goed, je kan haar met een teugel tegen de hals volledig omdraaien. Reageren op been is nog een probeem, ze is altijd met extreem veel druk op de teugels gereden en was bang voor aanraking met benen. Ze is er nu niet meer bang voor, nu nog leren dat als je aan de hand voor een vinger wijkt, dit ook de bedoeling is met een been. Na tien minuten was ik in ieder geval al bekaf.... Lily ook. Ze was erg geconcentreerd bezig geweest en heeft in vergelijking met daar waar we vorig naar geeindigd zijn in die twee keer dat ik er nu opgezeten heb veel bijgeleerd. Het is nog een hele klus haar in de bak te rijden, steeds op tijd corrigeren en op tijd belonen, maar we komen er wel.
Zodra rijden en sturen in de bak wat gemakkelijker voor haar geworden is, we samen ook een drafje kunnen laten zien zonder hijs en sleurwerk en mevrouw ook zonder angst achteruit loopt, dan gaan we samen op les. Als leek kan ik een paard wel een bepaalde basis bijbrengen, voor de rest roep ik hulp in om samen Lily verder te beleren en mij ook.
Klaas heeft van een paar minuten stappen een filmpje gemaakt. Wat slaapverwekkend, een paard wat rondjes door de bak stapt, maar voor mij erg belangrijk om te ZIEN hoe het eruit ziet. Het viel mij erg mee, moet ik zeggen, ik had het gevoel overduidelijke aanwijzingen aan haar te geven met grootse bewegingen van armen en benen, maar zo erg was het gelukkig niet.
We moeten allebei nog veel leren, maar mijn eerste doel is bereikt: Met een ontspannen Lily in de bak rijden die bereid is uit te vogelen wat ik bedoel en op "NEE, dat was verkeerd" niet met angst en volledig terugtrekken reageert.
Groeten,
Monique
Warboel
