Sky schreef op donderdag 1 april 2010, 22:35:


Pfff, ik herken dit heel erg goed. Niet alleen dat het misselijkmakend is wat je kunt zien op een gemiddelde manege, maar ook je frustratie over hoe blind je vroeger was.

Ik herken dus die frustratie, maar probeer telkens als ik daar last van heb te bedenken dat ik het verleden niet kan veranderen. Wat ik wel kan doen is van alles in het nú.
En ook: als je nooit in je leven "zwart" hebt gekend, dan kun je de betekenis of de bijzonderheid van "wit" niet zo scherp zien en waarderen.

Ik lees dat jij hetzelfde doet, "in het nu"; je actief inzetten voor veranderingen in de paardenwereld, "vechten" voor een beter paardenwelzijn. Zet 'm op, ga zo door.

De paarden zullen je dankbaar zijn (ze zijn er mee geholpen, dat klinkt wat praktischer), en uiteindelijk dus ook de mensen. We zijn immers allemaal onlosmakelijk met elkaar en met alles verbonden; dieren, mensen, milieu, natuur.

Sjongejonge, dat waren wel effe genoeg "spreuken" voor vandaag !

Hoewel - zonder gekheid - ik vind het erg leuk dat er de laatste 2 dagen allerlei inspirerende meningen en wijsheden op het forum worden gepost. Over leren en motiveren, over mensen die zwaar ontspoord zijn, over zen, over geld en macht, en meer .

Karen

van lennep schreef op donderdag 1 april 2010, 21:54:



Dat kan inderdaad goed komen. Oók als het wel degelijk neurologische schade is, bedoel ik.
Ik ken daar meerdere praktijkvoorbeelden van; het laatste is mijn ezeltje Jomanda, die zich door een val of vastrollen ernstig geblesseerd had (een paar weken geleden). Twee (of meer) wervels in haar schoft zijn tegen elkaar aangeknald en daardoor is neurologische schade ontstaan.
Ze heeft een tijdje héél extreem in hanentred gelopen daardoor, met beide achterbenen. De aansturing van de achterbenen was verstoord (een vorm van ataxie). Geleidelijk aan ging het beter en nu is dat probleem helemaal hersteld. Ze heeft nog wel steeds een heel pijnlijke schoft, maar gelukkig lijkt ze daar uitsluitend echt last van te hebben als iets of iemand daar op drukt. Ze loopt (in vrijheid) even veel als anders en is vrolijk. Behalve als 't regent, maar dát is een ander verhaal !

Karen

e m kraak schreef op donderdag 1 april 2010, 21:03:


Dank je, Piet! Ik ga op zoek naar dat boek.

Egon schreef:

Ja, daar kan ik me wel in vinden. Maar, zoals je zelf ook toevoegd, er zijn kennelijk randvoorwaarden nodig om dat te doen slagen.


Dit klopt wel, natuurlijk, maar.... (zie onderstaand)


Mensen en dieren kunnen (soms) wel degelijk vlot en betrouwbaar leren als gevolg van P. Denk maar aan het effect van schrikdraad op een paard. Het effect van dat leerproces is (meestal) níet onbetrouwbaar - integendeel. En het werkt (meestal) nog snel ook!

Natuurlijk is leren en motiveren dmv R+ veel diervriendelijker/mensvriendelijker. Dáárover heb ik geen enkele twijfel.

En in veruit de meeste gevallen die ik ken of die ik me kan voorstellen, is het ook effectiever dan leren/motiveren dmv P.

Maar toch, ik heb toch nog twijfels of het áltijd de betere weg is.
Die twijfels van mij zijn vast al wel gebleken, bijv. door te experimenteren met P in het filmpje Joris en de etensbak. En door de vraag te stellen of "negeren" eigenlijk niet beschouwd zou kunnen of moeten worden als de mildste vorm van P (zie bericht #197526 )

Ik héb geen voeragressief paard. En als ik een paard zelf opvoed/train, een paard dat in dat opzicht nog niet verkloot is, zie ik geen enkele reden om P te gebruiken bij het aanleren van voer-beleefdheid. Die reden is er niet en komt er ook nooit, als je met gezond verstand en op basis van R+ met een paard om gaat.

Wat ik wel heb, is veel ervaring met agressie bij honden. O.a. van het soort dat jij noemt, volkomen verklote honden (meestal herders), die voor het vermaak van het baasje “politie-werk” moesten doen. Als je grove fouten maakt in zo’n type trainingsproces (op commando een “boef” aanvallen), en dat soort grove fouten gebeurt in het “hobby”-circuit véél vaker wel dan niet, dan heb je een zwaar verknipte hond. Die overigens, vind ik, perfect te begrijpen is in zijn verknipte gedrag.

Dat soort honden heb ik hertraind, terwijl ze op dat moment geen eigenaar meer hadden. Soms vroegen dierenartsen aan mij of ik nog wat kon met zo’n hond (als het baasje naar de DA ging om het dier te laten inslapen wegens gedragsproblemen). Soms was het een hond uit een lokaal asiel, waarvan de asielmedewerkers geen andere optie zagen dan afmaken of naar Karen. Ik heb die aangeboden honden lang niet allemaal kunnen redden, ondermeer door beperkingen in ruimte, tijd, energie.

Om een lang verhaal ietsje korter te maken: bij het hertrainen van zulke honden heb ik na experimenteren met diverse methodes, gekozen voor een combinatie van P en R. Straf en beloning dus (voor de mensen die hier misschien meelezen en geen idee hebben waar ’t over gaat ).

Het IS mogelijk om een zeer agressieve hond succesvol en betrouwbaar te hertrainen op basis van uitsluitend R+ en negeren. Betrouwbaar, dat wil zeggen in zijn gedrag naar één of enkele mensen toe, de mensen die op die manier met de hond hebben gewerkt.

Tegenover ándere mensen is de betreffende hond altijd onvoorspelbaar gebleven. Plaatsen op een afgelegen boerderij waar een alleenstaande man woonde die paste bij die hond was uiteindelijk een prima oplossing voor dit speciale geval. Met hond opsluiten, vastleggen aan een ketting of muilkorven, in alle gevallen dat er bezoek het erf op kwam (erf was afgeloten met een hek en je móest aanbellen, om op een fatsoenlijke manier binnen te komen). Maar ja, hoeveel van dat soort nieuwe tehuizen zijn er te vinden voor zulke honden? Véél te weinig, natuurlijk.

Ik heb dat dus gedaan, het hertrainen van een ex-hobby-politiehond, zeer agressief, op basis van R+ en negeren. Samen met een collega trainer. Maar dat betekende wel, dat we het risico liepen om gebeten te worden. En dat je dat dan moet zien te negeren! Concreet betekende dat het aantrekken van zware beschermende kleding (een zogenaamd pakwerkers-pak). En zonder hulp van een tweede ervaren trainer was me dat niet gelukt. Om dat vól te houden

Ik had die ervaring niet willen missen, maar voor mij was het toch “eens en nooit weer!”.

Muilkorven en andere bijtpreventie oplossingen heb ik ook geprobeerd, maar een hond is natuurlijk niet gek. Die leert al heel snel dat bijten met een muilkorf om, of bijten terwijl de hond is vastgebonden en de trainer net buiten tandbereik van de hond werkt, niet kán. Dus stopt-ie daar mee, om dat te proberen.

Totdat je de muilkorf afdoet, of wél binnen z’n bereik komt. Háp - en splash met hee veel AU!
Of totdat je de hond werkelijk hebt overtuigd dat jij aan zijn kant staat, betrouwbaar bent, een vriend bent. Dat kan ook. Maar dan heeft de hond nog niets geleerd over het niet bijten van een ánder mens.

Dit type agressieve honden die ik getraind heb, heb ik na heel veel uitproberen uiteindelijk het meest succesvol hertraind door een combinatie: agressie wordt gevolgd door P (zo ‘zwak’ als succesvol mogelijk, maar indien nodig hárd). En al het andere kan worden genegeerd als het ongewenst gedrag is maar niet (te) agressief, en natúúrlijk beloond zodra het iets positiefs is.

Als je dat goed doet, als trainer, is al snel het aantal keren P minimaal en het aantal keren R+ met de dag (wat zeg ik, per enkele minuten!) frequenter.

Niet alleen versnelde dit het leerproces enorm (in mijn ervaring); een hond die ik op die manier hertraind had was later ook betrouwbaar – op z’n minst veel méér betrouwbaar – bij vreemden. Ja, natuurlijk onder druk, de wetenschap dat P zou volgen als hij het wáágde om agressie te tonen. Dat is zeker NIET ideaal (voor de hond). Maar het kan wel zijn leven redden. Want zó’n hond is ook niet makkelijk zorgvuldig te herplaatsen, maar wel een heel stuk gemakkelijker dan z’n “collega”, die alleen op basis van R+ was hertraind.

Ik weet dat sommige Parelli- en Monty Roberts-achtige trainers (in de hondenwereld horen daar weer andere namen bij maar de princies en meningsverschillen zijn gelijk), zich daar óók op beroepen: “soms is P+ even nodig, om daarna op basis van (vooral) R+ verder te kunnen werken.

Dat is wat mij tegenstaat mbt mijn eigen twijfels. Want zo’n reden is meestal een drogreden. Er zijn niet veel werkelijk gevaarlijke agressieve paarden en honden, het zijn uitzonderingen en bepaald niet de regel.

Maar wat als je wél zo’n exemplaar hebt? Hond of paard maakt niet uit. Als de kansen op verder leven / herplaatsing groter worden door de combinatie van P+ en R+, wat dan?

En wat met de opmerking, door verschillende clickertrainers gemaakt incl. door mijzelf, dat P+ wel degelijk is toegstaan als je in gevaar bent? Omdat er dan simpelweg geen andere mogelijkheid meer IS? (behalve negeren, maar als ’t tegenzit ben je daarna zwaargewond of nog erger ).

Karen

@ Tineke: dank je!

@ Eddy; je schreef:

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 30 maart 2010, 12:11:

Mee eens Eddy, als het zo kán. Maar stel dat je nu een werkelijk agressief paard hebt. Ze zijn er niet veel, maar ze bestaan. Met díe doelgroep in gedachten ging ik in het hier besproken filmpje experimenteren met het gebruiken van P( "druk" of straf) in plaats van alleen maar R+ (beloning).

Wil je bericht #197896 lezen, ajb? Dat is een erg lang bericht, maar als je leest vanaf de zin
"Ik héb geen voeragressief paard. " , dan lees je alleen het deel dat heel rechtstreeks op dit onderwerp slaat. Niet dat dat véél tekst scheelt, maar toch

Karen

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 2 april 2010, 11:24:


In het kader van een cursus paardvriendelijk trainen; er zijn helaas veel mensen die (nog) niet op een correcte, consequente manier met een paard om kunnen gaan. Daar moet je m.i. rekening mee houden, als je les geeft.

Voor onze hondenschool was dat destijds één van de redenen om helemaal over te stappen naar clickertraining. Niet dat wat we daarvoor deden niet werkte (een combinatie van straf en beloning), maar dat mensen die niet consequent of niet met gevoel voor het dier trainen, een hond verklóten door fout uitgevoerde correctie-technieken.

Diezelfde mensen zijn ook geen sterren als 't om clickertraining gaat. Maar dán verkloten ze de hond niet of nauwelijks. Als je werkt met uitsluitend R+ dan is de hond niet zo de dupe van trainersfouten - en natuurlijk is dat heel belangrijk. Zo’n hond leert dan gewoon bar weinig gevraagde oefeningen goed uit te voeren, that's all. En misschien wordt-ie vervelend opdringerig, als het om voer gaat. Zulke eigenaren/trainers stoppen dan met voerbeloningen. Jammer; maar géén (ernstig) verklote hond als resultaat.


Ja, ook dan gebruik ik - indien nódig - P+, en niet uitsluitend beloning!

Concreet voorbeeld, zoals in de praktijk door mij uitgevoerd: zo'n hond bind ik eerst vast aan een dusdanig stevige ketting en halsband, dat die niet knapt als de hond agressief aanvalt. Daarna krijgt hij een bak met wat brokjes, naar hem toegeschoven met een bezemsteel, als zelfs de etensbak neerzetten terwijl je naast 'm staat niet veilig is. Ik heb ze daadwerkelijk meegemaakt zo!

Daarna is de oefening, kort verteld, dat iedere keer wanneer de hond geen agressie vertoont terwijl die etensbak er nog staat, ik click en meteen daarna een stukje kip in de etensbak gooi. Vanaf veilige afstand. De hond leert – in stapjes - dat aanwezigheid van mensen in de buurt van z'n etensbak juist goed nieuws betekent, in plaats van een bedreiging.

Valt de hond uit naar mij omdat hij mij verder bij de bak weg wil hebben, dan krijgt-ie "vanzelf" een ruk aan zijn nek omdat de ketting net niet lang genoeg is om mij te bijten. Dat is gebruik maken van P+!
Als je (boos/waarschuwend) "néé" of "hou op" o.i.d. zegt als een paard of hond je wil bijten, dat is overigens net zo goed P+ (toevoegende straf). Ook dat gebruik ik eventueel bij het hertrainen van een voeragressieve hond. Of paard.

__________

Voor de cursus clickertraining voor paarden heb ik inmiddels besloten om naast R+ en negeren, uitsluitend en eventueel P-, wegnemende straf, te adviseren. En dan nog uitsluitend daar waar het anders niet veilig genoeg kan (indien uitgevoerd door een niet persé goede trainer).

Misschien kan het bij élke oefening veilig genoeg zonder P- en kan negeren bij ongewenst gedrag altijd volstaan; zo ver heb ik de oefeningen nog niet uitgewerkt en her-overdacht.
___________

De reden is dezelfde als destijds met onze hondenschool:
als mensen P+ gebruiken op een verkeerde manier (verkeerd getimet, te hard, what-ever) dan verkloten ze de hond / het paard.

De reden is NIET dat P+ - mits goed toegepast - nooit effectief zou zijn. Ook hoeft het niet per definitie dieronvriendelijk te zijn. Maar de grens hier is érg tricky (!), nog een reden om het dan maar helemaal niet te willen aanbevelen aan anderen.

Mits goed toegepast en passend binnen de situatie (duidelijkste voorbeeld = als reactie op agressie van een dier), kan m.i. het gebruik van P+:
- Snel duidelijkheid toevoegen voor het dier, wat wel en wat niet belonend is.
- Het leerproces dus versnellen, is prettig voor trainer en dier.
- Het trainen veiliger maken voor mensen, wat via een omweg ook in het belang is vh dier. Want als de trainer niet (meer) bang is, gaat-ie meer leuke, belonende dingen doen met het dier.

Denk bij P+ nu niet meteen aan sláán, want zoals gezegd is waarschuwend "hou op!" zeggen ook P+!

@ Eddy (en anderen voor wie dat op gaat), “pas op hè” of iets dergelijks zeggen bij een te opdringerig of voer-agressief paard, dat gebruik je zelf ook.
Dat is geen verwijt! Ik benadruk het omdat ik graag wil dat je herkent dat je zelf ook wel degelijk (soms) P+ gebruikt, dus niet uitsluitend belonen .

Karen

Frans Veldman schreef op vrijdag 2 april 2010, 11:26:


Ik lijk de enige te zijn die uit het KFH interview begrijpt, dat KFH zegt dat sommige paarden teugels (al dan niet bitloos) nódig hebben, dat dat een aanklacht is tegen hoe ménsen inmiddels veel paardenrassen verkloot hebben. Door menselijk fokbeleid.

Zó verkloot dat veel paarden van die rassen het (te) moeilijk vinden om zonder ondersteunende hulpen - in ontspanning en correct - opgericht en verzameld te lopen.

Ondersteunende hulpen. Géén dwingende en/of pijnlijke hulpen.

Ships! Nou zeg ik toch weer ongevraagd iets uitleggends over KFH....
(ik had me voorgenomen om dat maar niet meer te doen)

Karen

Karen Koomans schreef op vrijdag 2 april 2010, 13:40:


euh, de enige hier op dit forum dan hè, bedoel ik.

Karen

Reactie op bericht # 197939

Piet schreef op vrijdag 2 april 2010, 17:48:

Je negeert nooit? Dat begrijp ik niet.
Hoe noem jij het dan wat je doet op een moment dat een dier gedrag vertoont dat je niet wilt belonen?

In een vorig bericht schreef je:

Voor mij betekent negeren: niets doen; ergens niet op reageren.

En in een derde bericht schreef je:

M.i.: het bijten in alles wat voor zijn bek kwam, maar zonder dat daaraan een cue aan vooraf was gegaan, werd genegeerd.

Kennelijk hebben wij een andere definitie van negeren?

Natuurlijk kom ik nog terug op wat je verder schreef, en op wat Egon schreef.

Karen

Piet schreef:

Egon schreef:

En Piet schreef;
________________

Allereerst: ik héb al besloten dit filmpje niet te gebruiken voor m’n website. Zie bericht #197931 ; en dat besluit nam ik op maandag of dinsdag, dus al enkele dagen voordat ik dat op het forum vermeldde. En vanaf het allereerste begin was er al twijfel bij mij of ik dat filmpje wel zou willen gebruiken / die oefening zou willen adviseren aan sommige mensen. Zie pagina 1 van deze forumdraad.

Bij het filmpje zelf - op youtube - staat al sinds enkele dagen (maar niet vanaf de eerste dag):
________________
“Waarschuwing: doe deze oefening niet na wanneer je niet zeker bent wat te doen, en/of bij een paard dat werkelijk agressief kan zijn rondom voer. Een discussie over dit filmpje loopt op het forum van http://www.paardnatuurlijk.nl , de titel van de betreffende forumdraad is "(eigen) filmpje: Joris en de etensbak".
Een productie van http://www.happypaard.nl , een website over paardengedrag en paardvriendelijk trainen. Dit filmpje zal daar NIET worden opgenomen als een voorbeeld van hoe een voer-agressief paard te trainen. Dat kan namelijk ook - en béter - zonder druk; en "druk" wordt hier wel degelijk toegepast.”
__________________

Verder heb ik vanaf het begin af aan geprobeerd om duidelijk te maken dat voor Joris en voor mij deze oefening nergens voor nodig was! In bericht #197432 op pagina 1 van deze draad schreef ik:


en ik schreef:

1e reden waarom ik dit filmpje gemaakt heb: ik ben op zoek naar welke oefening(en) te adviseren, aan mensen die de situatie met hun paard beschrijven als “hij wordt agressief als ik voerbeloningen gebruik” (doelgroep 3 noemde ik die; zie bericht # :197432 ).

Een 2e reden was: opnieuw het gebruik van P+ op het forum ter sprake te brengen.

De bovengenoemde redenen staan al in bericht # 197432 , op pagina 1 van deze forumdraad.

Ik had en heb geen wérkelijk agressief paard om die oefening of een andere oefening mee te proberen. Neemt niet weg dat ook ik het achteraf wel sneu vind dat Joris de dupe was van dat experiment. Gelukkig duurde het hele experiment maar 4 minuten en werd hij voor het gewenste gedrag in die 4 minuten een aantal maal geclickt en wél beloond (het filmpje duurt 5 minuten maar de eerste minuut is alleen tekst). En gelukkig zijn paarden wel erg vergevingsgezind.

In bericht #197567 schreef ik:

Mbt “dat je daarin veel te grote stappen neemt” (in de trainingsopbouw); in bericht # 197521 schreef ik:

In bericht #197523 schreef ik

___

Het enige dat ik op dit moment nog kan bedenken wat ik nog zou kunnen toevoegen aan het bovenstaande, is nog meer toelichting op hoe het kán dat ik deze fout(en) heb gemaakt. Want de bovenaan dit bericht aangehaalde citaten waarop ik hier reageer, die vragen m.i. stuk voor stuk: hoe kan (of kon) je nu dom zijn?

Mede omdat ik dat ervaar als een standje krijgen, P+ , heb ik op dit moment geen zin om me nóg meer te verdedigen, toe te lichten en me te verontschuldigen dan ik al gedaan had – in eerdere berichten en dus in al die citaten hierboven.

Ik heb al vaker geschreven op het forum: mensen zijn net paarden; als je ze voor de kop slaat (P+ gebruikt), dan kun je niet verwachten dat ze meteen weer open staan voor wat je verder nog te melden had.

Ik ben niet diep-beledigd of boos of zo, hoor. Een beetje bokkig, dat wel . Omdat ik al veel had uitgelegd en veel fouten al toegegeven. En nu toch opnieuw “op m’n kop” krijg? Ik snap dat niet goed.

Afijn, ‘t voelt voor mij gewoon zoals ’t hier letterlijk staat: ik heb nu geen zin om me nóg meer te verdedigen en te verontschuldigen.
Later volgt nog wel meer toelichting, wellicht. Maar voor 't moment vind ik dat ik wel diep genoeg "door 't stof" ben gegaan.

grt,
Karen

e m kraak schreef op vrijdag 2 april 2010, 19:53:


Zie voor m'n reactie bericht #197980 ajb.

Karen

over hertraining van agressieve honden

e m kraak schreef op vrijdag 2 april 2010, 19:56:


Dat was me al duidelijk Egon
De herders waar ik het hier over had, die ik hertraind heb, hadden ook die achtergrond. Dus ook dat waren bepaald géén correct opgeleide “rellenhonden”, maar honden die door vorig baasje waren getraind bij de “wij-spelen-politietje”-vereniging op de hoek. Niet dat die allemaal éven slecht zijn, maar de lesgeef-meneer van deze specifieke vereniging is ‘beroemd’ om het aantal honden dat hij, via z’n cursisten, dusdanig weet te verknallen dat ze werkelijk gevaarlijk worden, in allerlei situaties (ook gewoon thuis).

Ik vind het sowieso niet oké dat mensen een hond “voor de hobby” gaan trainen als potentieel wapen. Maar binnen die groep van verenigingen die zich daarmee bezig houden zit wel een enorm verschil in aanpak en dus in kwaliteit van het trainingsresultaat.

In het minst gevaarlijke geval wordt de hond geleerd dat hij de mouw van de pakwerker moet veroveren; de mouw is de “prooi”. Als dat dan ook nog met verstand wordt aangepakt, is het gevaar op een maatschappij-gevaarlijke hond als gevolg van die training, niet groot. Maar in het slechtste geval wordt de hond geleerd dat de pakwerker zélf de “prooi” is. En weliswaar is het dan nog steeds de bedoeling dat de hond pas in actie komt na een commando daartoe van de eigenaar, maar dat gaat nog al eens mis.

Voeg daarbij dat die honden aan de ene kant extreem worden opgefokt om vooral heel fanatiek te worden in achtervolgen, grijpen (bijten) en vasthouden; en aan de andere kant regelmatig gecorrigeerd worden dmv ondermeer een electro-schok halsband die op afstand bediend wordt. En dat zo’n manier dat er voor de hond geen peil op te trekken is, wat nou wordt beloond en wat wordt afgestrafd. En voeg er nog aan toe dat daar vooral gewerkt wordt met rassen die, als gevolg van fokbeleid, voor een groot deel hun zekerheid bij de eigenaar moeten weghalen; omdat ze van zichzelf niet meer de eigenschappen hebben om zelfverzekerd éigen besluiten te nemen. Dat is er zorgvuldig uitgefokt ;-(



Deze hond, dus de herder die ik met een collega samen op basis van R+ hertraind heb, werd niet alléén getriggerd door een pakwerkerspak. Hij viel ook aan op ondermeer leren jassen (ook als zo’n jas niet aan een kapstok hing maar door welk mens dan ook gedrágen werd). En op in looppas van de hond wegrennende mensen, vooral mannen (maar sommige vrouwen waren in zo’n situatie ook beslist niet veilig). En hij beet, op een andere manier maar niet minder pijnlijk, als hij verwachtte dat hij hardhandig op zijn flikker zou krijgen.


Mijn ervaring is (dus) anders.



Ik heb ook láng niet alle aan mij aangeboden honden kunnen redden. De meeste daarvan daar ben ik niet eens aan begonnen, omdat het aanbod van te hertrainen agressieve honden vele malen groter was dan waarvoor ik de ruimte en de energie had.

En twee honden die ik hier wél ter hertraining in huis heb gehad, heb ik alsnog naar de DA gebracht om ze te laten inslapen. Eén Dobermann waarvan ik niet anders kon dan concluderen dat die ernstige psychiatrische afwijkingen had. Niet als gevolg van menselijk handelen, maar als gevolg van afwijkingen in z’n hersenen. Vergelijkbaar met bijv. de fysiologische afwijkingen die gevonden worden bij mensen met schizofrenie.

En één Hollandse Herder waarvan ik tot op de dag van vandaag niet precies weet waar haar agressie vandaan kwam. Misschien was ook zij in fysieke zin geestelijk ziek, of misschien zijn er dingen met haar gebeurd die de eigenaar, met wie ik in nauw contact stond, me niet verteld heeft. Feit is dat het me niet gelukt is haar voldoende betrouwbaar te hertrainen.

Gelukkig (voor mij en de honden die het betreft) staan er veel wél succesvolle hertrainingen, gevolgd door succesvolle herplaatsingen, tegenover. En m’n allereerste hertrainings-hond, Plooy, die is bij mij gebleven tot aan haar natuurlijke dood. Zij was voor wat betreft omgaan met gevaarlijk agressieve honden mijn eerste hond als leermeester.

Gelukkig voor mij had ze een beroerd gebit ; daardoor heb ik geen blijvende littekens aan haar overgehouden (ik moest nog een hoop leren...). Ik koester de herinneringen aan haar; van haar en vanwege haar heb ik heel veel geleerd. En ook in andere opzichten was ze een gewéldig maatje.


Ja.


Een oplossing kan dus zitten in zorgen dat het gedrag niet langer (zelf)belonend is. Dat is wat ik gedaan heb met de op basis van R+ (en negeren) hertrainde herder. Noodzakelijk is dat je boven water krijgt welke triggers de hond laten aanvallen. En, zoals ik al schreef, ik heb die hond betrouwbaar kunnen hertrainen alléén in relatie tot mij, m’n collega-trainer en tot slot de nieuwe eigenaar. Die nieuwe eigenaar heeft onder m’n collega’s leiding dezelfde trainingsstappen doorlopen met die hond als wij, voordat die man de hond mee naar huis nam.

[vervolg in volgende post]

(vervolg vh bericht mbt hertraining agressieve honden)

Een andere oplossing kan zitten in het ervoor zorgen dat P niet langer succesvol ontweken kan worden; in combinatie met het bovenstaande. Op die basis heb ik die andere herders hertraind; die qua gedrag en oorzaken daarvan zeer vergelijkbaar waren met het op basis van R+ (geen gebruik van P) hertrainde exemplaar.


Helemaal eens met Skinner.


Precies. En diezelfde mening heb ook ik.
Áls je al P - met name P+ - gebruikt, dan moet dat grondig overdacht en begrensd zijn. En het doel moet zijn een dier dat wérkelijk gevaarlijk is, zo te hertrainen dat het weer veilig een plaatsje kan hebben in onze mensenmaatschappij. Zodat er vanaf dan op basis van R+ mee omgegaan / getraind kan worden. Zoals het van ’t begin af áán had moeten zijn voor dat dier, maar helaas is dat voor veel door mensen gehouden dieren geen realiteit.

Karen

“Dut n waarker wat verkeerd,
din is hom dat nait goud leerd.”
(Grunniger Spreukenklender, 02-04-2010)